← Content: PreviousContent: Next →

Dilectus meus mihi et ego illi qui pascitur inter lilia [33]


su1724033pict

Back to top ↑
XXXIII.
Hoogl. II. 16, 17.
Myn Liefste is myn, en ik ben zyne, die weidt onder
de lelien, tot dat de dagh aenkomt en de scha-
duwen vlieden.

NU is myn Liefste myn, en ik ben heel de zyne.
Zyn hant kroont nu myn hooft, na d'afgelede pyne.
Ik kroon zyn hairen, en wy trouwen hant aen hant.
Hy zit, en ik met Hem, beschut van lelibladen.
Geen zorg houdt my beladen.
Zyn liefde is nu myn pant.
Wy toeven hier tot dat de koesterende stralen
Der morgezonne als gout aen d'oosterkimme pralen,
En alle schaduw wyk' naer 't weste van ons heen.
Wat is 't hier aengenaem? 't kan nooit my hier vervelen.
Ik voel myn zinnen streelen.
Dees trou breek nooit in tween.
Wat zal ik wenschen? niets. 't zyn al maer ydelheden,
Wat buiten Jezus is. Ik heb voor hem gestreden.
Hy is myn Bruigom, die my eindlyk voor zyn bruit,
Op myn beproefde trou, goetgunstigh heeft verkoren.
Ik heb my zelf verloren,
Hy heeft my gevrybuit.


Cant. 2.
Dilectus meus mihi et ego illi qui pascitur
inter lilia; donec adpiret dies et inclinentur
umbræ
.

Back to top ↑

Facsimile Images


Back to top ↑

Translations


Back to top ↑

Literature


    Back to top ↑

    Sources and parallels


    Back to top ↑

    References, across this site, to this page:


    Back to top ↑

    Iconclass

    The human soul and sacred love crown each other with a wreath, seated in the garden in front of a palace

    Back to top ↑

    Comments

    commentary