← Content: PreviousContent: Next →

Heu mihi, quia incolatus meus prolongatus est [37]


su1724037pict

Back to top ↑
XXXVII.
Ps. CXX. 5, 6.
O wee my, dat ik een vreemdeling ben in Mezech:
dat ik in Kedars tenten wone; myne ziel heeft
lang gewoont by die den vrede haten.

MYn vreemdlingschap is weêr verlengt
In Mezechs lant en Kedars hutten.
Wie zal myn zwakheit onderstutten?
Hy, die dees vreemdlingschap gehengt,
Zal my zyn gunst en bystant biên.
Hy zal genadigh met my handelen.
Kan ik dan dezen wegh niet wandelen,
Ik zal, op handen en op knien
Voortkruipen, en naer 't steil gebergt,
Daer kruit noch loover schynt te groeien,
Door al dees dwarsche wegen spoeien;
Schoon 't oogh myn lust tot wanlust vergt.
Al worde ik zoo gevoelbaar niet
Gedreven van myn' zielbeminden,
'k Verlaet Hem niet; ik zal Hem vinden.
Hy schraegt me in 't midden van 't verdriet.
Ik voele eene, als verborge, kracht
Door al myne aders henen zweven,
Dus geeft Hy myn geloof het leven
Van wien ik al myn hulp verwacht.


Psal. 119.
Heu mihi, quia incolatus meus prolongatus est;
habitavi cum habitantibus Cedar; multum
incola fuit anima mea!

Back to top ↑

Facsimile Images


Back to top ↑

Translations


Back to top ↑

Literature


    Back to top ↑

    Sources and parallels


      Back to top ↑

      References, across this site, to this page:

      No references to this emblem or page found.

      Back to top ↑

      Iconclass

      picture is missing

        Back to top ↑

        Comments

        commentary