← Content: PreviousContent: Next →

Non me demergat tempestas aquæ [11]


su1724011pict

Back to top ↑
XI.
Ps. LXIX. 16.
Laet my de watervloet niet overstroomen, en laet
de diepte my niet verslinden.

OCh, helpme! och, helpme uit deze zee,
Uit deze woeste water-stroomen,
En brengme aen een gewenschte ree!
Benaeutheit heeft my ingenomen.
De donder klatert my in 't oor.
De blixem luikt myne oogenleden.
De winden snorren door 't gehoor,
En strooien door de lucht myn beden.
Ik ben een speeltuigh van 't gevaer,
Gekaetst, gefoltert van de golven.
Ik worde, och, och, my zelf te zwaer,
In dezen waterkolk gedolven.
Daer komt myn Liefste, en reikt zyn hant.
Daer zie, daer zie ik myn' Beminden!
Myn' hartevrient! och, helpme aen strant,
En stil de storremende winden.
't Gaet wel. zoo. beur my op. 't gaet wel.
'k Heb schipbreuk van my zelf geleden.
Ik ben geredt uit deze hel,
En danke uw goedertierenheden.


Psal. 68.
Non me demergat tempestas aquæ, neque absor-
beat me profundum!

Back to top ↑

Facsimile Images


Back to top ↑

Translations


Back to top ↑

Literature


    Back to top ↑

    Sources and parallels


    Back to top ↑

    References, across this site, to this page:


    Back to top ↑

    Iconclass

    The human soul as a drowning person, stretching its hands towards those of sacred love, kneeling on the shore

    Back to top ↑

    Comments

    commentary