← Content: PreviousContent: Next →

Deus tu scis insipientiam meam [2]


su1724002pict

Back to top ↑
II.
Ps. LXIX. 6.
O Godt, Gy weet van myne dwaesheit, en myne schul-
den zyn voor u niet verborgen.

DAer ik u voor myn deel hebbe uitgekoren,
Verbergt Gy my uw Aengezicht,
En ga ik dus in eeuwigheit verloren?
Bestrael me, ô Albestralend Licht!
't Is waer, Gy kent myne onbedachte gangen.
Myn schulden legge ik blank en bloot;
'k Ontveinze u niets. Ei, boet dan myn verlangen,
En help me uit dezen naren noodt!
Ik waeide, ô Heer, met allerhande winden.
'k Bereedt een al te dwazen dier.
Ik had vermaek in ydelheit te vinden:
Nu brant in my een ander vier,
't Geen Gy, myn Godt, wouwt door uw' Geest ontsteken,
En aengestookt hebt door uw kracht;
En zyt Gy nu, zoo onverwacht, geweken?
Bedekt Gy zelfs uw Aenschyn met den nacht?
O Jezus, neem die hant weer van uwe oogen!
Weest met myn ziel in hare smart bewogen!


Psal. 68.
Deus tu scis insipientiam meam, et delicta
mea à te non sunt abscondita
.

Back to top ↑

Facsimile Images


Back to top ↑

Translations


Back to top ↑

Literature


    Back to top ↑

    Sources and parallels


    Back to top ↑

    References, across this site, to this page:


    Back to top ↑

    Iconclass

    The human soul rides a hobby horse, and holds a toy mill and a basket with a kitten; sacred love hides his face

    Back to top ↑

    Comments

    commentary