← Content: PreviousContent: Next →

Perfice gressus meos in semilis tuis [18]


su1724018pict

Back to top ↑
XVIII.
Ps. XVII. 5.
Houdende myne gangen in uwe sporen, op dat myne
voetstappen niet zouden wankelen.

OCh, leer my gaen! Het is op deze wielen
Voor my te gladt.
Myn lust was voor uw voeten neêr te knielen
Op 't glibbrigh padt.
Gy wenkt my wel: maer, reik my uwe hant,
Op dat ik leun'
Ei, strek my in dees kinderlyken stant
Tot eenen steun!
Myn Jezus, geef toch kracht aen myne beenen:
Ik ben te zwak.
Sterk myne heup, zo ga ik veiligh henen.
Gun my gemak.
'k Ontslip my zelf, zoo ras ik voet verzet.
Hoe kan ik staen?
En, geeft Gy my geen styfte in mynen tredt,
Hoe kan ik gaen?
Van u alleen, myn kracht, blyve ik de krachten,
Voor ziele en lyf, en vasten gang verwachten.


Psal. 16.
Perfice gressus meos in semitis tuis, ut non moveantur vestigia mea.

Back to top ↑

Facsimile Images


Back to top ↑

Translations


Back to top ↑

Literature


    Back to top ↑

    Sources and parallels


    Back to top ↑

    References, across this site, to this page:


    Back to top ↑

    Iconclass

    Sacred love is beckoning the human soul who is learning to walk in a go-cart

    Back to top ↑

    Comments

    commentary