![[H O M E : Emblem Project Utrecht]](/static/images/rd-small.gif)
Serò detrectat onus qui subijt. [45]
Frustrà tento oneri me i am subducere: frustra
Iam iuga detrect ant, quæ subiere boves.
Iam iuga detrect ant, quæ subiere boves.
Hier voortijdts1 als ick placht van minnen2 t’hooren spreken,
En van dat bitter soet end’ van die loose treken3,
My docht het vvas soo moy, men coster uyt end in4,
Dat heeft my eerst gebroght het minnen in de sin5.
Ick sach het jock6 vvel aen, maert’docht my licht te vvesen,
Ghevlochten end’ ghebreyt van rooskens tsaem ghelesen7
Wt Venus gouden tuyn, my docht ick vvas een man,
Maer als8 ick vveet vvat ’tis, en can ick daer niet van.
En van dat bitter soet end’ van die loose treken3,
My docht het vvas soo moy, men coster uyt end in4,
Dat heeft my eerst gebroght het minnen in de sin5.
Ick sach het jock6 vvel aen, maert’docht my licht te vvesen,
Ghevlochten end’ ghebreyt van rooskens tsaem ghelesen7
Wt Venus gouden tuyn, my docht ick vvas een man,
Maer als8 ick vveet vvat ’tis, en can ick daer niet van.
En vain contre le ioug, le torreau se muticie,
Qu'til a desia long temps sur sa teste portè.
De puis que soubs le ioug tu as courbè leschine,
S’en est faict cest trop, tard parler de lıberté.
Qu'til a desia long temps sur sa teste portè.
De puis que soubs le ioug tu as courbè leschine,
S’en est faict cest trop, tard parler de lıberté.
Literature
Sources and parallels
-
Parallel in the 1601 edition: motto and subscriptio the same, pictura is mirrored. Serò detrectat onus qui subijt [23] (in: Daniël Heinsius, Quaeris quid sit Amor (c. 1601))
[Compare
![[compare]](/static/images/compare2.gif "Compare")
]
-
Parallel in the 1608 edition: motto and subscriptio the same, pictura is mirrored. Seró detrectat onus qui subijt [23] (in: Daniël Heinsius, Emblemata amatoria (1607/8))
[Compare]
References, across this site, to this page:
No references to this emblem or page found.Iconclass
Comments
De pictura toont Cupido, die met zijn pijl in de hand een os aanspoort de ploeg harder te trekken. De os maakt een
vermagerde
indruk.
De Nederlandse subscriptio verhaalt hoe de 'ik' vroeger dacht dat het juk van de liefde aantrekkelijk en licht te dragen
zou zijn. Hij zou als man
wel in staat zijn die last te dragen, was de inschatting. Maar nu hij uit ervaring spreekt, weet hij beter en merkt
hij ook dat hij aan het juk niet kan
ontsnappen. Net als de os moet hij voort, gedreven door de liefde, terwijl hem dat overduidelijk zwaar valt.
Dit embleem staat in de editie 1601 op een andere plaats.