![[H O M E : Emblem Project Utrecht]](/static/images/rd-small.gif)
De doot van Adonis
De doot van Adonis, vvt het
Grieksche van Theocritus.
ALs Venus eerst Adonin doodt
Sach liggen recht voor haeren schoot,
En sach sijn haer soo schricklick staen,
En sach sijn bleecke vvangen aen,
Geboodt sy haer volck allegaer,
Te brengen t’vvilde svvijn voor haer.
Dat vliegende volck op de spoor
Liep vlytich alle bosschen door,
En saghen daer den moorder staen,
En sloeghen hem de boeyen aen.
Deen nam een strop uyt sijnen sack,
Daer met hy den gevanghen track,
De tvveede vvas noch meer gestoort,
En dreef hem met syn boge voort.
Het dier dat volchde voet voor voet,
Bevreest voor Venus vvreede moet.
Soot quam by Venus alder eerst
Riep sy, O aldervvreeste beest,
Hebt ghy dit lichaem aengeraeckt?
En mijnen man aldus mismaeckt?
Het dier dat sprack: het is my leet,
En svveere by den meesten eedt,
Eerst u, end’uvven man daer nae,
En my die hier ghebonden stae,
En dese jagers die hier gaen,
Dat ick niet docht om hem te slaen.
Maer soo ick uvven lieven man,
Dat schoone beelt sach eerstmael an,
Soo vvierd ick dul end’ongerust,
En creech van binnen grooten lust,
Om sijne huep die voor my stondt
Te mogen drucken aen de mondt.
Dit soenen heeft hem omgebracht,
Daerom gebruyckt vry uvve macht.
Dees tanden ruckt uyt mijne mondt,
En morselt die tot aen den grondt.
Wat doen daer doch de tanden in,
Die onbequaem sijn tot de min?
En is dat niet genoech voor dy?
Mijn lippen lecht die oock daer by.
Hier met wiert Venus wel gesindt,
En seyde datmen hem ontbindt.
Van dien tijdt ginck hy niet van daer,
Maer volchde Venus altijdt naer,
En brand’int vyer sijn tanden af,
Die hy de schult van t’soenen gaf.
Grieksche van Theocritus.
ALs Venus eerst Adonin doodt
Sach liggen recht voor haeren schoot,
En sach sijn haer soo schricklick staen,
En sach sijn bleecke vvangen aen,
Geboodt sy haer volck allegaer,
Te brengen t’vvilde svvijn voor haer.
Dat vliegende volck op de spoor
Liep vlytich alle bosschen door,
En saghen daer den moorder staen,
En sloeghen hem de boeyen aen.
Deen nam een strop uyt sijnen sack,
Daer met hy den gevanghen track,
De tvveede vvas noch meer gestoort,
En dreef hem met syn boge voort.
Het dier dat volchde voet voor voet,
Bevreest voor Venus vvreede moet.
Soot quam by Venus alder eerst
Riep sy, O aldervvreeste beest,
Hebt ghy dit lichaem aengeraeckt?
En mijnen man aldus mismaeckt?
Het dier dat sprack: het is my leet,
En svveere by den meesten eedt,
Eerst u, end’uvven man daer nae,
En my die hier ghebonden stae,
En dese jagers die hier gaen,
Dat ick niet docht om hem te slaen.
Maer soo ick uvven lieven man,
Dat schoone beelt sach eerstmael an,
Soo vvierd ick dul end’ongerust,
En creech van binnen grooten lust,
Om sijne huep die voor my stondt
Te mogen drucken aen de mondt.
Dit soenen heeft hem omgebracht,
Daerom gebruyckt vry uvve macht.
Dees tanden ruckt uyt mijne mondt,
En morselt die tot aen den grondt.
Wat doen daer doch de tanden in,
Die onbequaem sijn tot de min?
En is dat niet genoech voor dy?
Mijn lippen lecht die oock daer by.
Hier met wiert Venus wel gesindt,
En seyde datmen hem ontbindt.
Van dien tijdt ginck hy niet van daer,
Maer volchde Venus altijdt naer,
En brand’int vyer sijn tanden af,
Die hy de schult van t’soenen gaf.
TOT LEYDEN.
By Iacob Marcksz. Boeckvercooper
in’t Stamboeck Anno 1613.
By Iacob Marcksz. Boeckvercooper
in’t Stamboeck Anno 1613.
