Emblem Books
Heinsius, Quaeris quid sit Amor? (c. 1601)
Heinsius, Emblemata amatoria (1607/8)
Vaenius, Amorum emblemata (1608)
Hooft, Emblemata amatoria (1611)
Vaenius, Horatiana emblemata (1612)
[anonymous], Cupido's lusthof (1613)
Heinsius, Ambacht van Cupido (1613)
De Montenay/Roemer Visscher, Emblemes (c. 1615)
Vaenius, Amoris divini emblemata (1615)
Heinsius, Ambacht van Cupido (1616)
[anonymous], Nieuwen ieucht spieghel (1617)
Vaenius, Emblemata aliquot selectiora amatoria (1618)
Cats, Proteus (partial) (1618)
[anonymous], Thronus Cupidinis (1620)
Hugo, Pia desideria (1624)
Cats, Sinne- en minnebeelden (1627)
[anonymous], Typus mundi (1627)
[anonymous], Amoris divini et humani antipathia (1628)
Van Leuven, Amoris divini et humani antipathia (1629)
De Harduwijn, Goddelycke wenschen (1629)
Luyken, Duytse lier (1671)
Luyken, Jezus en de ziel (1685)
Huygen, Beginselen van Gods Koninkrijk (1689)
[anonymous], Emblemata amatoria (1690)
De la Feuille, Devises et emblemes (1691)
Den Elger, Zinne-beelden der liefde (1703)
Hoogstraten, Zegepraal der goddelyke liefde (1709)
Suderman, De godlievende ziel (1724)
Search
Global Search
Browse Pictorial Motives
Compare
Two Distinct Emblem Books
Bibliography
List of Authors/Editors
Items by Title/Author/Year
Project
Project Info
Editorial Procedures and Techniques
Help
Daniël Heinsius,
Ambacht van Cupido, from: Nederduytsche poemata (1616)
Introduction
Concordance
All Picturae (This Book)
All Facsimile Images (This Book)
[Titlepage]
Privilegie
[Dedication]
[Dedication]
Aen den Leser
[Titlepage]
Pila mundus Amorum est. [1]
Harmoniam rerum Amor conservat. [2]
Dum colo fœminam, hoc fio. [3]
Exitus in dubio est. [4]
Imaginem eius mecum gesto. [5]
Semper reciprocanda serra. [6]
Perfer & obdura. [7]
Amoris semen mirabile. [8]
Vapulando sustentor. [9]
In pœnam vivo. [10]
In tenebris lucem. [11]
Sine fine. [12]
Pennas perdidit ille suas. [13]
Volvitur assidue. [14]
Amor cæcus. [15]
Omnia Naturæ contraria. [16]
Ferrum est quod amant. [17]
Puer denuo. [18]
Cœlari vult suafurta Venus. [19]
In lubrico. [20]
Bulla favor. [21]
Amoris domitrix invidia. [22]
Amor eruditus. [23]
Omnia conjungo. [24]
Omnia vincit Amor. [25]
Au dedans je me consume. [26]
Mes pleurs mōn feu decelēt. [27]
Ardo d'appresso & da longhi mi struggo. [28]
Qui me nourrist, m'estaind. [29]
A autruy mort, a moy vie. [30]
Ie ne le puis celer. [31]
Cosi de ben amar porto tormento. [32]
Ni spirat immota. [33]
Inter omnes. [34]
Ie reviēns de mōgréaux doulx lacqs qui me serrēt. [35]
O l'estroit eslargir. [36]
De douceur amertume. [37]
Te stante virebo. [38]
Et piu dolsi. [39]
Solatium, non auxilium. [40]
Les deux sont un. [41]
C'est tard avisé. [42]
Ni mesme la mort. [43]
Il mal mi preme, & mi spaventa il peggio. [44]
Serò detrectat onus qui subijt. [45]
Perch'io stesso mi strinsi. [46]
Mon mal me suit. [47]
Noctua ut in tumulis, super utque cadavera bubo. [48]
Content: Titlepage →
Concordance - under construction
A
|
B
|
C
|
D
|
E
|
F
|
G
|
H
|
I
|
J
|
K
|
L
|
M
|
N
|
O
|
P
|
Q
|
R
|
S
|
T
|
U
|
V
|
W
|
X
|
Y
|
Z
zee [3]
Niet verre vande Zee en Schevelijnsche stranden
Gelegen in de zee en in des
baeren van de zee tot aen de
zijn [57]
sal hebben 't zijn en als hy
Hy booge vande zijn die vvil vvy
tvvelck nemend' in zijn landt
Is daer met zijn gevvelt een nieuvve
Als hy zijn snaren roert Homerus
velt Alcæus met zijn luyt
mee sijn met zijn lieffd bevangen
Zijn vriendschap vverdt versocht van haer
En om zijn soeten sanck te
bekent met all zijn trecken soet
genoech als hy zijn sanck mach mengen
Maer heeft zijn geest gesocht een
Zijn moederlicke tael hy hielt het
Verminderen zijn goet en spelen
Zijn vverck daer van gemaeckt niet
heeft ons Poëet zijn frisch gemoet geleydt
En door zijn pen bevrijdt van
En op zijn eygen stroom den
VVant anders vvaer zijn naem en deucht
Als yemandt in zijn tijdt heeft loff
soo daer nae zijn vroomheyt vvordt gesvvegen
Zijn name niet verbreydt het komstich
Zijn vaderlandt getrou zijn selven doen
Zijn vaderlandt getrou zijn selven doen te
ontroert en nemende zijn degen
Mars prickelde zijn hert sach Xerxes
genoech dat d'olyfant zijn tanden
hoorens had geleent zijn ingevvant getouvvt
Sijnd' in zijn meeste kracht niet
eer gehouden heeft zijn hoff
Laet dit zijn onse bruyt dees
kond' dat in zijn sinnen schiet
geeft alleen van zijn gevvas
V voor zijn eygen volck gegeven
En u zijn eygen krans ginck
De man zijn soete lief die
aen hy gaet zijn saet uytspreyden
Zijn handt is wonder vast hy
in mijn hert zijn vleugels waeren af
een van al zijn aensicht is vermomt
Zijn oogen sijn gestopt soo gaet
minnaer is vermomt zijn oogen sijn verblindt
een ander krijcht zijn sinnen
wat hy begint zijn sinnen sijn op
Verkeert is al zijn doen verkeert is
verkeert is al zijn laeten
En liever op zijn hooft dan op
hooft dan op zijn voeten gaet
een roemt op zijn goet de ander
de ander op zijn boecken
in d'een handt zijn pijlen pleecht te
windt Cupido speelt zijn spel
vast houdend' in zijn handen
haest men keert zijn handen
kindt dat is zijn eygen erf
boom die met zijn top seer hooch
En spreyt zijn rancken uyt seer
zijne [7]
meeste lust tot zijne moeders tael
te bed met zijne peerden gaet
Europa schier van zijne tafel leeft
Maer zijne sedicheydt en vvilt
Indien nae zijne doot daer niemant
In zijne rechter hand is
ysers scherp aen zijne voet gebonden
zijnen [5]
Genootdruckt zijnen hals in 't
soude veel ontsteken zijnen geest
Geeft vrucht op zijnen tijdt die d'aerde
Hy volchde zijnen pijl als hy
een helt die zijnen vyandt jaecht
zijt [2]
ghy leeft al zijt ghy schoon begraven
Om dat ghy zijt gevvoon nae Helicon
zy [30]
Dees spreken zy daer noch haer
Zy dencken niet vvaer haer de
vvel schicken dat zy Hollandt vvel-behaecht
by u is zy herboren
is vvant als zy gaet vervvachten
mist tot dat zy naderhandt
VVaer van dit zy een stael Op
Indien zy op de been
Hoe zy staet toegemaeckt en
een wonder werck zy dobbelen met steenen
denck ick wat zy doet
Dan draecht zy in het graen
ons gestadich quelt zy onderhoudt ons quaet
maer seker dat zy soecken
En daer zy meest naer staen
soo haest als zy op staet
Zy gaet gelijck zy quam en
Zy gaet gelijck zy quam en kompt
en kompt gelijck zy gaet
wederkeert soo sal zy weer verflouwen
teer en swack zy is goet om
de locht daer zy niet konnen gaen
ick wech wilt zy my niet verhooren
tot haer wanneer zy sich vertoogen
Zy leyden my int strick wie
O dat zy maer en wou
te min is zy de oorsaeck van
Zy wordt noch door den doodt
Zy blijft alst al vergaet zy
alst al vergaet zy bloeyt oock in
zy't [1]
Of zy't oock wesen sal