Aen den Leser.

Het oude spreeckvvoordt segt, Daer de man niet selfs komt,
daer werdt het hooft niet wel gewassen. Het selfde, ion-
stige Leser, is ons hier weder-vaeren. Want alsoo dese
Poëmata gedruckt sijn in een ander stadt, daer wy altijdt niet over
ofte by en hebben konnen wesen; soo is over all onse sin ende
meeninge niet te recht gevat, ofte gevolgt. Onder andere hebbe ick u
dit willen vermaenen: De Emblemata van minne sijn by den Druc-
ker sonder eenich onderscheyt achter een vervolgt tot het getall
van 48 toe: daer nochtans maer alleenelijck de eerste 24 (na-
mentlick het Ambacht van Cupido) van des Auteurs vernuft ende
vindinge sijn: soo inde beelden, als de gedichtselen. De volgende 24,
te vooren tot meermalen ende op verscheyden plaetsen gedruckt,
sijn van andere. Dees hadde een seker liefhebber soo uyt den hooch-
geleerden Mr. Hadriaen de Ionge, als andere schrijvers, by een verga-
dert, ende in koper doen snijden: om deur den druck gemeen te
maecken. Dan alsoo dit maer stomme beelden waeren, soo is de soet-
vloeyende tong van onse Poëet daer toe geleent. die al spelende de self-
de over veel jaeren Nederlandts heeft doen spreken. Hier hebt ghy op
te letten: ende voort dese mistellingen te verbeteren. Pag. 65. vers 8.
De sterren trotsen derf, leest trotsen self. Inde Lof-sanck van Bacchus,
pag. 21. vers. 15: aen u rechter sy, leest slincker sy; om dat de figuere
met de Poëet soude over een komen, ende met de Poëet de schilder,
ofte plaet-snijder. Hout dese versuymenisse, ende diergelijcke meer
andere (soose gevonden mochten werden) ons ten besten, ende
vaert wel.

Back to top ↑