← Content: PreviousContent: Next →

Dominae, quo me vocat, aura. [28]


beeld028

Back to top ↑
[blanco]
Naer haer wayen, moet ick drayen.
Hoe heers is Venus kint! het doet ons arme slaven
Iuyst soo me Iuffrou wil, gheduerich gaen en draven,
Wy weenen, als sy schreyt, al zijn wy schoon gherust:
Wy lachen, als sy iockt, oock alst ons niet en lust.
Int cort', hoe cleynen wint haer uyt den mont comt wayen,
Wy flux, met lijf en ziel, al naer sy blaest, ons drayen:
Haer winck is ons een wet, in blyschap end' in rou.
Wie sweeft en beeft niet door den adem van een vrou?
[blanco]
Werwaerts God wil.
Een wispeltuerich hart, 't welck draeyt naer yder blasen,
Dat machmen (ick bekent) wel stellen by de dwasen;
Maer die, steech als een muyl, gaet horten teghen God,
Verschilt van d'eerste feyl, soo veel als dul, van sot.
Maeckt van den noot een deucht, ten helpt geen teghenstreven:
Waer ons den hemel drijft, daer moetmen henen sweven,
Ghevouchelijck te zijn, naer Godes hant ons leyt,
Al ist verandering', het is ghestadicheyt.
[blanco]
PSALM 119. 165.
Groote vrede hebbense die uwe wet lief hebben.
Den weer-haen keert en draeyt; doch vint noch rust noch vrede,
Tot hy met wint en lucht treft juyst de rechte snede,
Dan staet hy eerst gheset: Den weer-haen is den mensch,
Die loopend' hier en daer soeckt naer sijns harten wensch;
Maer of hy schoon door-rent den gantschen cloot der eerden,
En vint ghelt, lust, en eer; t'is al van gheender weerden,
Soo hy niet recht en treft den streeck van Gods ghebodt:
De ware rust en lust bestaet alleen in God.


Back to top ↑

Translations


Back to top ↑

Literature


    Back to top ↑

    Sources and parallels



    Back to top ↑

    Iconclass