![[H O M E : Emblem Project Utrecht]](/static/images/rd-small.gif)
Furentem quid delubra iuvant? [41]
[blanco]
[blanco]
[blanco]
Int wijs' int mal, 't Lief gaet voor al.
Een minnaer ginc ter kerck om God (soo 't scheen) te dancken,
Om dat hy was verlost van Venus loose rancken,
Daer coomt hem int ghemoet een lodderlijcke meyt,
Ach! d'oorsaeck van sijn vier, (siet wat een innicheyt
Een Venus-Iancker heeft) mits sy maer op hem lachte,
Sijn yver, sijn ghebedt, 't ginck al uyt sijn ghedachte.
Den aep vergeet de maet en sijn gheschickt gebaer,
Als hy, sijn ouden wensch, de noten wert ghewaer.
Om dat hy was verlost van Venus loose rancken,
Daer coomt hem int ghemoet een lodderlijcke meyt,
Ach! d'oorsaeck van sijn vier, (siet wat een innicheyt
Een Venus-Iancker heeft) mits sy maer op hem lachte,
Sijn yver, sijn ghebedt, 't ginck al uyt sijn ghedachte.
Den aep vergeet de maet en sijn gheschickt gebaer,
Als hy, sijn ouden wensch, de noten wert ghewaer.
Al set m' een puyt hoogh op een stoel,
Sy springt al weder na de poel.
Terwijl den aep recht op, bycans met menschen schreden,
Ginck op de maet van 't spel heel deftich henen treden,
Wierp yemant by gheval wat noten in den hoop,
Den aep, met dat hy't siet, tijd' haestlijck op de loop,
En oft den meester speet, en oft hem heeft verdroten,
De sim loopt vanden dans, en grabbelt naer de noten.
Wat batet offmen schoon vuyl volcxken brengt ter eer?
De simme blijft een sim, en gaet haer ouden keer.
Terwijl den aep recht op, bycans met menschen schreden,
Ginck op de maet van 't spel heel deftich henen treden,
Wierp yemant by gheval wat noten in den hoop,
Den aep, met dat hy't siet, tijd' haestlijck op de loop,
En oft den meester speet, en oft hem heeft verdroten,
De sim loopt vanden dans, en grabbelt naer de noten.
Wat batet offmen schoon vuyl volcxken brengt ter eer?
De simme blijft een sim, en gaet haer ouden keer.
2 CORINTH. 11. 14.
De wijle de satan verandert wort in een Enghel des lichts, soo en ist dan geen wonder dat sijne dienaers verandert worden, als dienaers der gherechticheydt, der welcker eynde sal wesen na haer wercken.
De wijle de satan verandert wort in een Enghel des lichts, soo en ist dan geen wonder dat sijne dienaers verandert worden, als dienaers der gherechticheydt, der welcker eynde sal wesen na haer wercken.
Den aep, naer s'menschen wijs, gaet mettet hooft verheven,
En past wel op de maet, van t'spel hem voor-gheschreven:
Maer als hy daer ontrent eens noten wert ghewaer,
Laet sijn begonnen werck, laet spel en meester daer,
En loopt de noten nae met alle vier de pooten.
Daer gaetter veel te kerck, als Godes huysghenooten,
Die, soo daer hoop ontstaet van eenich cleyn ghewin,
Den Gods-dienst en de kerck stracx setten uyt den sin.
En past wel op de maet, van t'spel hem voor-gheschreven:
Maer als hy daer ontrent eens noten wert ghewaer,
Laet sijn begonnen werck, laet spel en meester daer,
En loopt de noten nae met alle vier de pooten.
Daer gaetter veel te kerck, als Godes huysghenooten,
Die, soo daer hoop ontstaet van eenich cleyn ghewin,
Den Gods-dienst en de kerck stracx setten uyt den sin.
Translations
Literature
Sources and parallels
-
Furentem quid delubra iuvant? [42] (in: Jacob Cats, Sinne- en minnebeelden (1627))
[Compare
![[compare]](/static/images/compare2.gif "Compare")
]
References, across this site, to this page:
- Furentem quid delubra iuvant? [42] (in: Jacob Cats, Sinne- en minnebeelden (1627))