![[H O M E : Emblem Project Utrecht]](/static/images/rd-small.gif)
Nescit habere modum. [45]
[blanco]
[blanco]
[blanco]
Van groot tot grooter.
Men mach wel rechte min den crocodil toe-passen;
Dit dier is altijt groot, en nimmermeer vol-wassen,
't Neemt toe van dagh tot dagh, en wert noch meerder stuck,
Self als de bleecke doot sit scherlings op sijn ruck.
Ick dacht, al lang gheleen, hoe can ick stercker minnen?
De liefde steld' haer voet noch dieper in mijn sinnen,
En noch al storts' in my staegh meer en meer haer soch:
Ick ben op 't hooghst altijt, en altijt clim ick noch.
Van het gestadich wassen des Crocodils ende des selfs groote. Siet Plin. lib. 8. cap. 25.
Dit dier is altijt groot, en nimmermeer vol-wassen,
't Neemt toe van dagh tot dagh, en wert noch meerder stuck,
Self als de bleecke doot sit scherlings op sijn ruck.
Ick dacht, al lang gheleen, hoe can ick stercker minnen?
De liefde steld' haer voet noch dieper in mijn sinnen,
En noch al storts' in my staegh meer en meer haer soch:
Ick ben op 't hooghst altijt, en altijt clim ick noch.
Van het gestadich wassen des Crocodils ende des selfs groote. Siet Plin. lib. 8. cap. 25.
Noyt groot ghenough.
Den crocodyl (hoe wel maer uyt een ey ghecomen)
Wast tot een grousaem beest, en doet de menschen schromen,
Rooft, slockt ter zee, te lant, en wert ghestadich groot,
Tot dat den slocker in-gheslockt wert van de doot.
Dit is den rechten aert van gierich, en eer-gierich;
Den desen haeckt na staet, den dien is altijt vierich
Naer gelt en goet, tot dat hem treft de laetste pijn:
Hoe yemant grooter is, hoe hy wil grooter zijn.
Wast tot een grousaem beest, en doet de menschen schromen,
Rooft, slockt ter zee, te lant, en wert ghestadich groot,
Tot dat den slocker in-gheslockt wert van de doot.
Dit is den rechten aert van gierich, en eer-gierich;
Den desen haeckt na staet, den dien is altijt vierich
Naer gelt en goet, tot dat hem treft de laetste pijn:
Hoe yemant grooter is, hoe hy wil grooter zijn.
Men siet den Crocodil, soo lang hy leeft, noch wassen;
Dit dient een Christen-mensch sich selven toe te passen,
En staegh in sijn beroep een hoogher stap te gaen,
Nu t'een ghebreck, en dan het ander te verslaen.
Volght niet Hiskiae son, die wert te rug' ghetoghen,
Wegh son van Iosua, die bleef staen onbewoghen,
Maer volght naer Davids son, en zijt ghestadich vlug',
Die niet en vint, verliest, die stil-staet, gaet te rug'.
Dit dient een Christen-mensch sich selven toe te passen,
En staegh in sijn beroep een hoogher stap te gaen,
Nu t'een ghebreck, en dan het ander te verslaen.
Volght niet Hiskiae son, die wert te rug' ghetoghen,
Wegh son van Iosua, die bleef staen onbewoghen,
Maer volght naer Davids son, en zijt ghestadich vlug',
Die niet en vint, verliest, die stil-staet, gaet te rug'.
Translations
Literature
Sources and parallels
-
Nescit habere modum. [46] (in: Jacob Cats, Sinne- en minnebeelden (1627))
[Compare
![[compare]](/static/images/compare2.gif "Compare")
]
References, across this site, to this page:
- Nescit habere modum. [46] (in: Jacob Cats, Sinne- en minnebeelden (1627))