[blanco]

Noyt leelick lief , noch schoonen coolsack.

O soete rasery! hoe can't de liefd' al voeghen!
Den Aep schept in sijn jong een wonderlijck vernoegen:
Waer Venus aerdich kint sijn gulde pijlen schiet,
Daer ist van stonden aen volmaeckt al watmen siet.
Schuylt erghens soo wat goets, men salder hoogh van roemen:
En ister slecht ghenoegh, men wetet te verbloemen;
Den stouten, noemtmen vry: die droncken is, verheught.
'Tvernuft des minnaers past tot elcke feyl een deucht.

II.8 ↓

[blanco]

II.9 ↓

Ulen, broen ulen .

Van apen coomt een aep, den uyl broet niet dan ulen;
Wat brengt een ezel voort, als onbelompen guylen?
Gheen aenghenaem ghewas coomt van een wilden tronck,
Maer, naer het oude singht, soo pijpt meest al het jonck.
Vrient, soo ghy weten wilt, wat u wel mocht ervaren
Van 't meysken dat ghy mint; vraecht wat haer ouders waren.
Siet! dit's des werelts loop (al slaetet somtijts mis)
Het dochtertjen sal zijn, soo nu haer moertjen is.

III.8 ↓

[blanco]

III.9 ↓

1 PETR. 4. 8.
Liefde bedeckt veel sonden.

De Sim ghevoelt in t'hart een lieffelijck ontstellen,
Als sy besiet haer Ionck off een van haer Ghesellen;
Gheen inghebooghen neus, gheen lichaem sonder steert
Vertraecht haer soete min: T'is haer al lief en weert.
Dit prijs ick inde Sim, t'is van haer beste streken.
Wech met dat schamper Volck! dat ander Luy ghebreken
Gaet kauwen inden mont, en braken achter straet:
Die God met ernst bemindt, zijn naesten niet en haet.

Back to top ↑