← Content: PreviousContent: Next →

O, qui, lætitia securi, luditis [32]


nj1617032pict

Back to top ↑
Hoe ghy u vryder vint // D'Eere te meer bemint.

SONNET.
HOort toe ghy Ionghe Heldt, die onder Venus Vanen
Zoo gheluckich leeft, datter u al naer lust
In het minnen toe lacht, dat ghy u lyden blust
By d'Alderliefste alleen, door een lieflijck vermanen;
Dat ghy sonder ghetuych meucht treden uwer banen,
Arm aen Arm met u Dier, dat ghy soo dickmael kust,
Alst u Herte ghelieft, en dat ghy heel gherust
Swemt in den Vloet der vreuchd' boven all' u Companen:
Ghedenct altijt der Eer' in alles wat ghy doet,
Syt gheschict en beleeft in de daet, en 'tghemoet,
Laet oock u Tonghe niet spreken woorden ter schanden:
Want hoe vvel dat ghy denckt dat ghy alleene zijt,
Nochtans loeren op u te gaer haet, ende nijt,
Die mochten uvven naem quetsen, door alle Landen.

En ton bonheur soys advisé,, Et tiens l'honneur de ton ceste.


O, qui, lætitia securi, luditis: atque,
Quorum succendit pectora cæcus amor
Omnibus in factis, & dictis, turpe Cauete,
Post carecta latens proxima testis adest.

GHelijck de Tortelduyve druckich lamenteert,
Onder des Popeliers koel beschouwen,
Als de Lantman vreuchdelijck ghemoveert,
Haer Ionghskens ontrooft, meentse op te houwen,
Sy pijpt, sy klaecht, den sangh is vol rouvven,
Gheenderhande vreucht en machse vermaken:
Sulcx is der Minnaer in't verlies synder Vrouvven,
Als hyse niet ghehouvven en kan ter spraken,
Met hem, door syn vvaken en lieffelijck haken,
Verlies van Lieve passeert alle saken.

Op de Wijse: Zal ick noch langher in heete tranen.
DEn Winter kout die ons seer quelden
Is nu vergaen in dit saysoen /
Men siet het Wout / Bosschē en Velden
Wederō staen lustich en groen /
Elc wil hem spoen /
Avont en Noen /
Om vreucht te doen // in dees contrey /
En al in dese koele Mey.

Orpheus was ghestelt te quelen /
Maer Boreas benam syn vreucht /
Die hoortmen nu in't Velt weer spelen /
En maect hetWilt des Wouts verheucht /
Nymphen seer reyn /
Gaet alghemeyn /
Nu ter Fonteyn // in eene Valley /
En al in dese koele Mey.


Oock alle die schoone Nayaden,
Men weder vreucht hanteren // ziet /
Ghekroont met Blomkens en groen bladen /
Der Winter kan haer deren // niet /
Aurora goet /
O Flora doet /
Weer groeyen soet // Gras / Loof en Blay /
En al in dese koele May.

Den Nachtegael laet hem nu hooren /
Den Leeuwerck wed'rom quinckeleert /
Syn soete tael kan druc versmooren /
Al diese te hooren begheert /
Moet buyten treen /
Die paden heen /
Daer sult gh'hooren vrolick gheschrey /
En al in dese koele Mey.

Schept nu jolijt aen allen kanten /
En ghy Matres waect wt den droom /
Desen Mey die wy u hier planten /
Is slechts ons stem / maer gheenen Boom /
Want ghy selfs zijt
Tot aller tijt /
Een Mey-blomken dat vreuchdich // groeyt /
En in den Mey heel jeuchdich // bloeyt.

Adieu Princes blijft ligghen rusten /
En desen Mey niet en veracht /
Al sulcx sou ons oock wel ghelusten /
Maer wy moeten gaen na de Wacht /
Hier met adieu /
Tot op een nieu /
Wy moeten gaen ghevoechelijck /
Slaept wel en droomt ghenoechelijck.

FINIS.

Die Diana, Nymph' en Maecht,
Naect vvil sien, hy komt in smert,
En met Water seer gheplaecht,
Dat hy ghantsch verkeert in't Hert.

Back to top ↑

Facsimile Images


Back to top ↑

Translations


Back to top ↑

Literature


    Back to top ↑

    Sources and parallels


    Back to top ↑

    References, across this site, to this page:

    No references to this emblem or page found.

    Back to top ↑

    Iconclass

    In a landscape reminiscent of Venice, a man and a woman are strolling while the man plays the lute; another man, seated at the foot of a tree, raises his hand in salute, when recognizing him(?)

    Back to top ↑

    Comments

    commentary