Concordance - under construction

A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z

maar [1]	verwint het al maar Venus oock de
mach [5]	Ick noch besitten mach Cupidoos sachte Croon Mach voelen op mijn hert soo arbeyt doe en mach hy my niet ick daer in mach leven ick de plaetse mach bewaeren van myn
macht [4]	heeft in haer macht ick sweere by In uwe stercke macht en vriendelick ghewelt Ghegeven in de macht dat is al mijn ghemoet doen staen in dijne macht
maechden [2]	is alzoo die maechden wilt beerven maecht alleen veel maechden maecken kan
maechdom [2]	De maechdom is alzoo die zijn maer haeren maechdom derven
maecht [2]	En moet geen maecht meer zijn maer Die van een maecht alleen veel maechden
maecken [4]	Sonne waer ick zoud’ haer ooghen maecken huysken recht gaen maecken by den mondt des wereldts schoot begonnen heeft te maecken alleen veel maechden maecken kan
maecksel [1]	en sach zijn maecksel aen
maeckt [2]	dat mijn vyer my een fonteyne maeckt den brant die maeckt my nat
maeckt’ [1]	Hy maeckt’ een aerdigh dier
maen [5]	shemels throon niet verre van de Maen daer daer is oock wel een Maen dat de droeve Maen haer broeders plaets Dan compt de Maen weer om die hoogher als de Maen en als de
maer [18]	Maer als hy van my ginck Maer als hyt hadt volmaeckt en Als hy maer nae den schoot vier blijft my maer by en wilt Maer t’is om niet ghedaen het Maer die de Sonne derft en Als ick maer eens den dau O dat zy maer en wou de en heb ick maer tot pandt Maer niet te min is zy wech den mensch’ maer laet de liefde en heeft hy maer ontleent maecht meer zijn maer haeren maechdom derven gingh soo wel maer als ick ben jock wel aen maer ’t docht my Maer als ick weet wat ’t Maer u dienaer alleen moet oock Maer blijft al even vast en
magh [1]	mijn hert ick magh my al wat
mal [2]	20 Il mal mi preme mi 22 Mon mal me suit
mala [1]	Nos mala vitantes deteriora manent
mali [1]	Sic nobis spes est optima causa mali
man [2]	En worden inghelijft door Venus inden man tuyn my docht ick was een man
manent [1]	Nos mala vitantes deteriora manent
mannen [2]	sacht ghelaet der mannen hert doet breken dat soo veel mannen wint
me [8]	Au dedans ie me consume Me procul ipse liquat me prope procul ipse liquat me prope torret amor 5 Qui me nourrist m’estaind doulx lacqs qui me serrent Et tu me laßas unica tu 22 Mon mal me suit Frustrà tento oneri me jam subducere frustra
mea [1]	Et mea consumit viscera cæcus
mede [1]	Venus borghery daer mede ghy bespoeyt
meed’ [1]	ick stort daer meed’ ick niet can
meen [2]	Ick meen gheen soeter dier Dits den huysraet meen ick al
meent [1]	vruchten schoon becleet de vruchten diemen meent
meer [6]	wy niet eens meer dencken om te vreught en isser meer van buyten is Mijn vyer brand meer end’ meer wat brand meer end’ meer wat sal het moet geen maecht meer zijn maer haeren Daer ghy niet meer om my u
meerdert [1]	ontbonden ben so meerdert doch mijn pijn
meest [2]	nacht vergaet hy meest ick neem u En die meest heeft gheleen die
meeste [1]	souden syn het meeste volck daer in
men [2]	Men secht dat Iupiter als hy was soo moy men coster uyt end
menichmael [1]	Hoe menichmael heb ick ghewenst
menigh [2]	Ick die zoo menigh strick zoo menigh menigh strick zoo menigh groote hoopen
menighmael [1]	Ick hebbe menighmael als ickse ligghen
mensch [1]	De welck de mensch alleen doet sonder
menschen [3]	doot ick sluyt hem van de menschen dat haer de menschen overgheven daer van de menschen spreken
mensch’ [1]	neemt wech den mensch’ maer laet de
meo [1]	Sic mihi servitio blandior ipse meo
merck [1]	boecxken als een merck end’ als een
merken [1]	in Venus huys zy letten ende merken
mes [1]	3 Mes pleurs mon feu
mesme [1]	17 Ni mesme la mort
met [22]	Die met u ooghen saeyt dat volck dat met haer spreken End’ met haer sacht ghelaet Dat met haer claer ghesicht Zo wordt ick met een sap der gaet het oock met ons de liefde den God die met zijn stercke handt Met vreuchden en gheneucht als Venus Zoo gaet het met de min O saecken boven al met glans den prijs ponden bitter gal met honich overstreken Die met een sacht ghedruys gaet het oock met dy Het is met my ghedaen ick Den boom die met zijn top zeer Met vruchten schoon becleet de vruchten den Godt die met zijn wreede cracht die de lucht met vleugelen doorsnijden die de Zee met haeren steert berijden En met den adem soet dach en spelen met mijn sinnen Met bloemen opghebouwt die wy niet
meysken [4]	Als een soet meysken is van liefelijck daer een lieflijck Meysken vondt dat wy een Meysken nommen De welck een Meysken siet en niet
meyskens [1]	De Meyskens souden syn het
mi [4]	d’appresso da longhi mi struggo 20 Il mal mi preme mi spaventa mal mi preme mi spaventa il peggio Perch’ io stesso mi strinsi
middelmaet [1]	Twee doen haten middelmaet
midden [5]	In midden shemels throon niet Int midden vande Zee daert Int midden is een sael ten toon int midden van de sael Int midden is een schael
mihi [2]	Sic mihi servitio blandior ipse Sic mihi te stabit stante
mijn [86]	Die schoone die mijn ziel ghevanghen voert de Sonne van mijn leven ghenoech zy liet het daer by mijn pijl ghedruckt in mijn ghemoet Doet smaecken in mijn hert wat het doen gaen naer mijn behaghen En vloeyet in mijn siel en doet siel en doet mijn hert weer open vreucht Cupido jont mijn jeucht Van mijn vercozen lief daer Dat zou mijn wooningh zijn daer End’ in het mijn doen gaen ick Mijn leven dan alleen de liefelicke datmen sou in mijn stadt moeten leeren smaeckt toch al mijn handen In mijn ghebiet als self ben doodt al mijn leven Mijn hert verdroocht in ’t lijf in ’t lijf mijn jeught gaet my suyght hy uyt mijn sinnen end’ verstandt Mijn vyer brand meer end’ meer Mijn vyer dat wordt ghestoockt mijn dat wordt ghestoockt mijn vyer dat brand Soo langhe dat mijn vyer my een my zeer swaerelick mijn sinnen lyd’ ick in mijn hert een vriendelick Wat baet mijn wijsheydt my oft’ Als oorsaeck van mijn vier mijn vier van mijn vier mijn vier oock blussen Het is mijn lust mijn vreucht is mijn lust mijn vreucht het vier is oorsaeck van mijn leven Het vier is mijn behoudt het gheen doe seer wel mijn beste vier vonckt in mijn hert ick magh een vonck van mijn ghepeynsen van d’oorsaeck van mijn pijn By d’oorsaeck van mijn pijn woud’ ick den oorspronck van mijn leven Op mijn beladen hert ten Mijn liefs seer claer ghesicht en Mijn allerschoonste lief heeft peerlen in en die van mijn vriendinne Mijn ooghen die ick draegh die die staen na mijn verderf self ghehadt in mijn verderf behaghen leven is het mijn mijn blijtschap moetse is het mijn mijn blijtschap moetse geven vreuchden zijn de mijn een ziele doet Mach voelen op mijn hert soo word’ Mijn leven dat ick voer en noch snelder is mijn smert de oorsaeck van mijn doodt Mijn hert mijn hert beswijckt den Mijn hert mijn hert beswijckt den in die fonteyn mijn tonghe wat besproeyen Verdroncken is mijn peert ick wercke ghedaen ick mocht mijn moeyt wel laeten so meerdert doch mijn pijn blijf ick moet mijn vreuchden derven docht dat waer mijn leven ick gae is mijn liefd’ ick moeter eerst woud’ ick mijn vier ontgaen smaeck noch voor mijn doot die liefelicke Mijn leven dat begint alst my En cryghe voor mijn graff mijns alderliefsten alleen daer my mijn sorghen jaghen Niet denckend’ op mijn vyer niet denckend’ niet denckend’ om mijn wonden Heeft willen mijn ghemoet doen staen Te trecken naer mijn hert te leyden te leyden naer mijn min Mijn tranen die ick stort daer Haer onbermhertich hert mijn tranen die ick u wreetheyt en mijn lijden Mijn lijden blijft altijt en d’oorsaeck en d’oorsaeck van mijn pijn en spelen met mijn sinnen Jonckvrou dat is mijn schult hierom sal ick loope naer mijn ent gae ick gae mijn leste ganghen Of Venus sal mijn siel in haeren s’hemels schoon ghebouw’ mijn arme siel doen eerste plaets is mijn daer sal ick Mijn traenen voor de deur mijn voor de deur mijn bitter offerhanden
mijne [2]	oft zy int mijne waer en can tot mijne wenschen comen
mijnen [2]	volck bequaem naer mijnen sin en die om mijnen noodt te claghen
mijns [2]	den diepen grondt mijns herten laeten daelen voor mijn graff mijns alderliefsten schoot
min [7]	Mijn leven dan alleen de liefelicke min hy zijn eighen min begonde te beclaeghen Die inde soete min al levende verstout het met de min O wreeden brandt Maer niet te min is zy de mijn hert te leyden naer mijn min de plaetse mach bewaeren van myn min
minnaers [2]	Dat hebben Minnaers oock gheweest voor Der minnaers hert doorschoot
minne [3]	altijdt de soete minne voen vensters quellen my vier vensters inde minne de poort de minne woont int hert
minnen [7]	soet was my den bandt der minnen Ick sach het minnen aen het was ick placht van minnen t’ hooren spreken eerst ghebroght het minnen in de sin lijck nu dinck ick eerst om minnen is dat ick niet twee can minnen de vreucht de susters van het minnen
minsten [2]	beladen hert ten minsten van terzy Laet my ten minsten toe dat ick
mint [1]	VVie dat nu mint heeft voor de
minus [1]	patent arctè nec minus illa premunt
misdaet [1]	Een yder zijn misdaet een yder naer
mocht [7]	den schoonen glans van haer aenschouwen mocht van syn vriendinn’ mocht gaen ick den Hemel mocht voor Iupiter bewaeren O die hem mocht beerven Mocht ick in die fonteyn mijn my ghedaen ick mocht mijn moeyt wel nacht wat voordeel mocht ghebeuren
mochte [1]	spraeck van Hollandt mochte leeren
mochten [1]	dat zy my mochten naecken
moeste [1]	moghen zijn ick moeste zijn ghevanghen
moestmen [1]	ende nijt die moestmen daer vergeten
moest’ [1]	buyten was soo moest’ ick daer in
moet [20]	gaf haer goeden moet ick seyd’ het teghen my alst’ doch wel wesen moet Ick moet doch eyndelijck int binnen is dat moet ick altijdt lyden Ick moet weer na het mijn vier mijn vier oock blussen moet dat my verheught moet ick van buyten dat my beweeght moet van een ander ick still’ ick moet wel stille staen pijn te zijn moet ick weer inden En moet geen maecht meer langhe blijf ick moet mijn vreuchden derven en blijf soo moet ick doch wel ick vlie dat moet ick selve draghen ick vlie dat moet ick selve volghen u dienaer alleen moet oock by nacht comt de duysternis moet wijcken V onbeweeghlick hert moet sonder eynde zijn soo ick sterven moet denckt eens in Die best biedt van Venus moet
moeten [1]	in mijn stadt moeten leeren
moeter [1]	mijn liefd’ ick moeter doch wel aen
moetse [1]	mijn mijn blijtschap moetse geven
moeyt [1]	ick mocht mijn moeyt wel laeten
mogen [1]	alderliefst altijdt te mogen zijn
moghen [3]	ick ghewenst te moghen wesen En moghen wy niet eens Om vast te moghen zijn ick moeste
moght [3]	Een dagh moght ofte twee doen Dat ickse moght aensien ick zoudese eens quaem soo moght ick wedergaen
mola [1]	Stat mola non moto non
molæ [1]	Iumentum ut scabræ pondera dura molæ
mon [3]	3 Mes pleurs mon feu decelent Ie reviens de mon gré aux doulx 22 Mon mal me suit
mondt [4]	Wt haeren gouden mondt als hy eens my deur haeren mondt gheslopen huysken recht gaen maecken by den mondt Wt haren blyden mondt een windeken wou
mont [2]	leght gherust en blaest uyt uwen mont soet die zijnen mont wtspreet
morghen [4]	Die morghen wederom sal comen Morghen voor den dagheraet Morghen voor het Sonneschijn Morghen vroech in Venus sael
mort [2]	6 A autruy mort a moy vie 17 Ni mesme la mort
morte [1]	Alterius nobis vivere morte datum est
most [1]	Ick most my selven eerst
mota [1]	non moto non mota volatica vento
moto [1]	Stat mola non moto non mota volatica
moy [2]	autruy mort a moy vie het was soo moy men coster uyt
muren [1]	Expectat felles laxat captentula muren
my [76]	den pijl die my doorsteeckt het hert Die my heeft in haer licht dat zy my pleecht te gheven haren zoon by my wat zou verkeeren woonde vast by my wy zouden Hollandts als hy van my ginck in plaetse Sandt hy my eenen pijl het Hy heeft my eenen pijl ghedruckt Die my altijdt in vreucht Die my eerst heeft gheleert Die my eerst heeft gheleert heeft gheleert die my eerst voor ghewis locht dat zy my mochten naecken haer siel in my deur haeren mondt een cleyne vlieg’ my denckt ick waer Nu Venus wilt my doch vergeven myne En wenscht my wenscht my toe wenscht my wenscht my toe dat voor de Leeuwen voor my beven strijdt ghy teghen my alst’ doch wel leert ghy niet my commen te ghemoet mijn jeught gaet my begheven vier end’ kan my niet ghenesen dat mijn vyer my een fonteyne maeckt wech wil zy my niet verhooren van branden comt my dat brant die maeckt my nat Twee vieren krencken my zeer swaerelick mijn niet verr’ van my het ander is is dat helpt my oock van cant is dat comt my oock bestryden is wel by my daer van ick baet mijn wijsheydt my oft’ treffelick verstandt ghene die ’t my doet Het vier dat my verheucht ick waer O vier blijft my maer by en by en wilt my niet begheven hert ick magh my al wat veynsen Die trecken my tot haer wanneer eylaes ick schijne my te zijn zy dat ick my self vind ganschelick Het gheen dat my verheught moet ick Het gheen dat my beweeght moet van sonder haer nu ben ick sonder my Ick gae daert my ghelieft ten lesten De handt die my soo langh ghevanghen End my dat schoone licht ende soet was my den bandt der Vier vensters quellen my vier vensters inde Zy strijden teghen my wie wil ick hebb’ die draeght my in haer handt Een hevet my ghedaen het cleeft ghedaen het cleeft my in het hert Die my quetst is van groot ghewelt die my soo vreeslick dronghen lieflijck kindt die altijt woont in my Het is met my ghedaen ick mocht en mach hy my niet baeten My docht het gingh soo wel het gheen dat my doet claghen Ick wend’ my hier end’ daer Ick most my selven eerst woud’ My docht het was soo moy Dat heeft my eerst ghebroght het maer ’t docht my licht te wesen Venus gouden tuyn my docht ick was dat begint alst my wilt gaen begheven hier alleen daer my mijn sorghen jaghen Goddelick venijn dat my dus heeft ghewont Als of my inde nacht wat niet meer om my u hert en gae daer ghy my sent Laet my ten minsten toe myn doot wilt my de weldaet gheven Die my gheweyghert was en behaecht en die my heeft benijt
myn [3]	gae ick sal myn hert uytlanghen En woonen naer myn doot wilt my mach bewaeren van myn min
myne [2]	gheweest van dese myne smert my doch vergeven myne sonde
m’estaind [1]	5 Qui me nourrist m’estaind
m’ommekeert [1]	se weer als m’ommekeert zijn handen