![[H O M E : Emblem Project Utrecht]](/static/images/rd-small.gif)
Amara necant [9]
Amara necant.
Gewoon met 't allerzoetste zoet,
Op zoetste Bloempjes, Lust te voeden
Vervliegen wy waar heen 't Gemoed
Zig in 't aanlokk'lijkst' wil behoeden,
Te weinig zeker in die nood,
Die, voor een zuiv're Zielenbalzem,
Onz aanbrengt een gewisze dood
Op biit're Struiken van den Alzem.
Op zoetste Bloempjes, Lust te voeden
Vervliegen wy waar heen 't Gemoed
Zig in 't aanlokk'lijkst' wil behoeden,
Te weinig zeker in die nood,
Die, voor een zuiv're Zielenbalzem,
Onz aanbrengt een gewisze dood
Op biit're Struiken van den Alzem.
Dy hebt dan by uw zelfs besloten Wedermin
Te bannen, Kloris! uit uw' onverzetb're Zin?
En my (sprak Thyrsis, daar wy in den Schaapskoy klaagde)
Mijn Vreugd' te ontvoeren , die uit uwe Gunsten daagde ?
Trouwlooze ! ik merk' wel, dat een Ander, van ter zy,
Uw Hert moet strelen; maar, indien gy hem , als my,
Zult handelen ; dan moet ik reeds zijn lot betreuren.
Ik plagt, verrukt van Weelde, uw Fierheid goed te keuren;
Terwijl zy, staag verzeld van alle Aantrck'lijkheên,
Mijn Liefde wekte, die, hoe zeer gy immer scheen
Te veinzen, van uw Gunst, die my uws hertsverlangen
Wist te openbaaren, wierd gulhertiglijk ontfangen.
Toen liep ik, spoorelooz, waar heene my uw Min Verlokte,
't Onweer, Storm, Slagregens, daar ik in
Het naarste van de Nacht niet schrikte door te loopen,
Vermogten my niet t'huis te houden.
'tYclel hoopen Op losze gronden, die mijn brein zó menigmaal
Ontzakten, joeg my uit, om maar de niiaste taal,
Schoon gantsch afkerig, uit uw Mond te mogen hooren,
Daar *k my verbeelde, dat mijn Zang u zou bekooren.
Wat van het minste tot het meeste kon voor 't oog
Behaaglijk weezen, liet ik, wen ik u bewoog r Om aan die
Wellust deel te hebben, u genieten,
Op dat ik, onbezorgd, het doelwit mogt beschicteri,
Dat mijn Verlange, dat mijn Troost zijn had in 't hert
Geschreven. Kloris! ach' ach, wripiltuur'ge ! werd
Gy om een ander zó meineedïg ? is zijn Liefde
Bekoorelijker, dan daar gy my mee doorgriefde?
Bezit ik geen getal van Schaapen, grooter, dan
Mijn Medeminnaar ? werd ik van gestalte, van
Mijn Landen niet veel meer geschat, dan hy ? 'k'laat minnen:
Die enkel op het Goed beveiligen de Zinnen.
Denk , Kloris, denk, hoe ras vervliegt het spook,
Dat in een ogenblik verzwind r als Hof, en rook.
Ach ! ongelukkige, ach ! indien ge u mogt bedenken
Gy liet uw Tederheid niet doeken, 't Zal my krenken,
Zo lang ik leef, dat,. voor mijn dienden, die- ik u
Hebbe opgedragen r my dus zie beloonen
Een Medeminnaar weer vermag op Ziel, en Oogen,
Die door niijn Smeken ? door mijn Hugten nooit bewogen;
Ik worde u walg'lijk, Hy behaaglijk: maar’’ wel aan!
Terwijl gy al te los begeert, dat ik voortaan
Uw Byzijn, uw Gelaat, uw Vrindlijkheid zal derven,
'k Zal u gehoorzaam zijn ; 'k zal op mijn Min verwerven
Uw Beeldenis . dat in mijn Boezem stond geprent,
Wéér uit te wiszen: maar! hoe wilt hy nog in 't end'
Aan Thyrsis denken’’ als gy namaals zult bevinden,
Dat hy de trouwste was van die u ooit beminden.
Het is onnodig meer gevaars te loopen by
Uw Afkeer. 'k Stel; hoewel gedwongen aan een zy
Al wat ik heb van u, en gy van my, genoten.
'k Zal my verheugen; schoon't my dikwils liefst verdroten
Zo stuursch te werden van uw Min bejegend, dat
Ik niet meer ingang, nog gelegenheid, gehad
Heb, verder iets op u te konnen ondernemen.
My plagten voor't gezigt de nevelen te zweemen
Van uw Betovering : nu schouwe ik helder Dag,
Die my mijn vryheid toont; Ik juiche, ik springe, ik lach'
Ik weet niet waar ik ben van vreugde. 'k Wil u roemen,
Mijn Kloris! maar! 'k onroere. Ik moet uw Naam niet noemen;
Die' wil- ik v te' gelijk met u, vergeeten : vlugt,
Ja! vlugt dan Slaverny, Getreur, Gekerm, Gezugt:
Zó moet mijn Ziel wel êer door Zotheid aangedreven,
Althans herschapen, met hervonde Vryheid leven..
Te bannen, Kloris! uit uw' onverzetb're Zin?
En my (sprak Thyrsis, daar wy in den Schaapskoy klaagde)
Mijn Vreugd' te ontvoeren , die uit uwe Gunsten daagde ?
Trouwlooze ! ik merk' wel, dat een Ander, van ter zy,
Uw Hert moet strelen; maar, indien gy hem , als my,
Zult handelen ; dan moet ik reeds zijn lot betreuren.
Ik plagt, verrukt van Weelde, uw Fierheid goed te keuren;
Terwijl zy, staag verzeld van alle Aantrck'lijkheên,
Mijn Liefde wekte, die, hoe zeer gy immer scheen
Te veinzen, van uw Gunst, die my uws hertsverlangen
Wist te openbaaren, wierd gulhertiglijk ontfangen.
Toen liep ik, spoorelooz, waar heene my uw Min Verlokte,
't Onweer, Storm, Slagregens, daar ik in
Het naarste van de Nacht niet schrikte door te loopen,
Vermogten my niet t'huis te houden.
'tYclel hoopen Op losze gronden, die mijn brein zó menigmaal
Ontzakten, joeg my uit, om maar de niiaste taal,
Schoon gantsch afkerig, uit uw Mond te mogen hooren,
Daar *k my verbeelde, dat mijn Zang u zou bekooren.
Wat van het minste tot het meeste kon voor 't oog
Behaaglijk weezen, liet ik, wen ik u bewoog r Om aan die
Wellust deel te hebben, u genieten,
Op dat ik, onbezorgd, het doelwit mogt beschicteri,
Dat mijn Verlange, dat mijn Troost zijn had in 't hert
Geschreven. Kloris! ach' ach, wripiltuur'ge ! werd
Gy om een ander zó meineedïg ? is zijn Liefde
Bekoorelijker, dan daar gy my mee doorgriefde?
Bezit ik geen getal van Schaapen, grooter, dan
Mijn Medeminnaar ? werd ik van gestalte, van
Mijn Landen niet veel meer geschat, dan hy ? 'k'laat minnen:
Die enkel op het Goed beveiligen de Zinnen.
Denk , Kloris, denk, hoe ras vervliegt het spook,
Dat in een ogenblik verzwind r als Hof, en rook.
Ach ! ongelukkige, ach ! indien ge u mogt bedenken
Gy liet uw Tederheid niet doeken, 't Zal my krenken,
Zo lang ik leef, dat,. voor mijn dienden, die- ik u
Hebbe opgedragen r my dus zie beloonen
Een Medeminnaar weer vermag op Ziel, en Oogen,
Die door niijn Smeken ? door mijn Hugten nooit bewogen;
Ik worde u walg'lijk, Hy behaaglijk: maar’’ wel aan!
Terwijl gy al te los begeert, dat ik voortaan
Uw Byzijn, uw Gelaat, uw Vrindlijkheid zal derven,
'k Zal u gehoorzaam zijn ; 'k zal op mijn Min verwerven
Uw Beeldenis . dat in mijn Boezem stond geprent,
Wéér uit te wiszen: maar! hoe wilt hy nog in 't end'
Aan Thyrsis denken’’ als gy namaals zult bevinden,
Dat hy de trouwste was van die u ooit beminden.
Het is onnodig meer gevaars te loopen by
Uw Afkeer. 'k Stel; hoewel gedwongen aan een zy
Al wat ik heb van u, en gy van my, genoten.
'k Zal my verheugen; schoon't my dikwils liefst verdroten
Zo stuursch te werden van uw Min bejegend, dat
Ik niet meer ingang, nog gelegenheid, gehad
Heb, verder iets op u te konnen ondernemen.
My plagten voor't gezigt de nevelen te zweemen
Van uw Betovering : nu schouwe ik helder Dag,
Die my mijn vryheid toont; Ik juiche, ik springe, ik lach'
Ik weet niet waar ik ben van vreugde. 'k Wil u roemen,
Mijn Kloris! maar! 'k onroere. Ik moet uw Naam niet noemen;
Die' wil- ik v te' gelijk met u, vergeeten : vlugt,
Ja! vlugt dan Slaverny, Getreur, Gekerm, Gezugt:
Zó moet mijn Ziel wel êer door Zotheid aangedreven,
Althans herschapen, met hervonde Vryheid leven..
