Emblem Books
Heinsius, Quaeris quid sit Amor? (c. 1601)
Heinsius, Emblemata amatoria (1607/8)
Vaenius, Amorum emblemata (1608)
Hooft, Emblemata amatoria (1611)
Vaenius, Horatiana emblemata (1612)
[anonymous], Cupido's lusthof (1613)
Heinsius, Ambacht van Cupido (1613)
De Montenay/Roemer Visscher, Emblemes (c. 1615)
Vaenius, Amoris divini emblemata (1615)
Heinsius, Ambacht van Cupido (1616)
[anonymous], Nieuwen ieucht spieghel (1617)
Vaenius, Emblemata aliquot selectiora amatoria (1618)
Cats, Proteus (partial) (1618)
[anonymous], Thronus Cupidinis (1620)
Hugo, Pia desideria (1624)
Cats, Sinne- en minnebeelden (1627)
[anonymous], Typus mundi (1627)
[anonymous], Amoris divini et humani antipathia (1628)
Van Leuven, Amoris divini et humani antipathia (1629)
De Harduwijn, Goddelycke wenschen (1629)
Luyken, Duytse lier (1671)
Luyken, Jezus en de ziel (1685)
Huygen, Beginselen van Gods Koninkrijk (1689)
[anonymous], Emblemata amatoria (1690)
De la Feuille, Devises et emblemes (1691)
Den Elger, Zinne-beelden der liefde (1703)
Hoogstraten, Zegepraal der goddelyke liefde (1709)
Suderman, De godlievende ziel (1724)
Search
Global Search
Browse Pictorial Motives
Compare
Two Distinct Emblem Books
Bibliography
List of Authors/Editors
Items by Title/Author/Year
Project
Project Info
Editorial Procedures and Techniques
Help
Daniël Heinsius,
Quaeris quid sit Amor (c. 1601)
Introduction
Concordance
All Picturae (This Book)
All Facsimile Images (This Book)
Petrarchist Motives
[Titlepage]
Aen de Joncvrouwen van Hollandt
Omnia vincit amor [1]
Au dedans je me consume [2]
Mes pleurs mon feu decelent [3]
Ardo d’appresso, & da longhi mi struggo [4]
Qui me nourrist, m’estaind [5]
A autruy mort, a moy vie [6]
Je ne le puis celer [7]
Cosi de ben amar porto tormento [8]
Ni spirat, immota [9]
Inter omnes [10]
Je reviens de mon gré aux doulx lacqs qui me serrent [11]
O l’estroit eslargir [12]
De douceur amertume [13]
Te stante virebo [14]
Et piu dolsi [15]
Solatium, non auxilium [16]
Ni mesme la mort [17]
C’est tard avisé [18]
Les deux sont un [19]
Il mal mi preme, & mi spaventa il peggio [20]
Perch’ io stesso mi strinsi [21]
Mon mal me suit [22]
Serò detrectat onus qui subijt [23]
Noctua ut in tumulis, super utque cadavera bubo [24]
Content: Titlepage →
Concordance - under construction
A
|
B
|
C
|
D
|
E
|
F
|
G
|
H
|
I
|
J
|
K
|
L
|
M
|
N
|
O
|
P
|
Q
|
R
|
S
|
T
|
U
|
V
|
W
|
X
|
Y
|
Z
zaeken [1]
Twee zaeken boven al met
zeer [5]
vieren krencken my zeer swaerelick mijn sinnen
brand ick doe zeer wel mijn beste
Mijn liefs zeer claer ghesicht en
zijn rancken uyt zeer rijckelijck ten toone
met zijn top zeer hoogh en wijt
zelf [1]
Ick hebbe zelf gehadt in mijn
zelve [1]
Dat zelve blust se weer
ziel [3]
schoone die mijn ziel ghevanghen voert ten
Bespoeyt ons’ drooghe ziel als ghy ons
Ons leven onse ziel ons herten zijn
ziele [1]
de mijn een ziele doet twee leven
zijn [34]
ick sweere by zijn banden
ick niet zou in vreuchden connen zijn
moet ick seyd’ het zou wel zijn
eenen pijl het zijn zijn oude rancken
pijl het zijn zijn oude rancken
zoud’ mijn wooningh zijn daer soud’ ick
welcke my alleen doet zonder pijne zijn
ziel ons herten zijn ghestelt
zou de Wereldt zijn wat waer des
volmackt hij sach zijn maecksel aen
Ja in zijn eyghen werck creech
Dat hy zijn eyghen min begonde
GOD die met zijn stercke handt
Dat was altijdt zijn plaets den Hemel
Dat souden soentgiens zijn daer woud’ ick
lieven schoot van zijn Vriendinn’ te sterven
Van zynder alderliefst altijdt te moghen zijn
weer als m’ommekeert zijn handen
ah eylaes ick schyne my te zijn
de SON geleken zijn maer blendt
buyten pijn te zijn moet ick weer
kindt dat is zijn eyghen erf
was zoo moest’ ick daer in zijn
Het honich soude zijn soet boven alle
De galle soude zijn het bitterst’ datmen
Haer Vreuchden zijn de mijn een
End’ spreyt zijn rancken uyt zeer
boom die met zijn top zeer hoogh
hem alleen te zijn en heeft hy
gheen maecht meer zijn maer haeren maechdom
ick doch aldus ontbonden wil ick zijn
vast te moghen zijn ick moeste zijn
zijn ick moeste zijn ghevanghen
doodt end’ ic zijn een nu dinck
zijnd’ [1]
Altijdt zijnd’ even groen zoo
zijns [1]
dat soet aenschijn zijns allerliefste sluypen
zo [3]
Zo wordt ick met een sap
condt zoo licht zo cleyne Wesen
ben by ’tverderf zo schijn ick te
zonder [2]
my alleen doet zonder pijne zijn
Daer zonder can ick niet
zoo [23]
zoude stille staen zoo dickwils inde locht
dat ick condt zoo licht zo cleyne
een cleyne vlieg’ zoo waer ick gans
Zoo gaet het oock met ons
werck creech hy zoo groot behaeghen
Maer zoo ick niet en
Zoo hebb’ ick even wel u
ick sterven cond’ zoo waer ick uyt
Zoo gaet het met den min
ick gae nu zoo veel daghen
daer buyten was zoo moest’ ick daer
weer daer uyt zoo waer ick uyt
Ick die zoo menigh strick zoo
zoo menigh strick zoo menigh groote hoopen
ghewelt die my zoo vreeslick dronghen
zijnd’ even groen zoo gaet het oock
ick gheschoten ben zoo schudd’ ick eerst
niet en blijf zoo moet ick doch
ick ghesloten blijf zoo blijf ick inden
ick ontsloten word’ zoo gae ick inde
docht het gingh zoo wel maer als
docht het was zoo moy men coster
ander houden op zoo gae ick maer
zoon [1]
wou dat haren zoon by my wat
zou [7]
sonder ick niet zou in vreuchden connen
by my wat zou Verkeeren
ick seyd’ het zou wel zijn
moght aensien ick zou dese doen staen
Wat zou de Wereldt zijn
Ick zou een nieuwe soort
Ick zou daer uyt doen
zoud [1]
Ick zoud een huijsken recht
zoude [1]
Ick zoude stille staen zoo
zoud’ [3]
Sonne waer ick zoud’ haar oogen maecken
Dat zoud’ mijn wooningh zijn
lieflijck nat ick zoud’ haer hert gaen
zweere [2]
haer macht ick zweere by die pijn
Ick zweere by dat licht
zy [20]
dat licht dat zy my pleecht te
Als zy haer ooghen wendt
Waer zy gingh ofte stondt
Zy wou dat haren zoon by
was jonck ghenoech zy liet het daer
inde locht dat zy my mochten naecken
haer hert oft zy int mijne waer
is een vrou zy heeft ons oock
ick wech wil zy my niet verhooren
tot haer wanneer zy sich vertooghen
Ten zy dat ick my
beladen hert ten minsten van ter zy
Zy stryden teghen my wie wil
O dat zy maer en wou
te min is zy de oorsaeck Van
Zy wordt noch door den doodt
Zy blijft alst al vergaet zy
alst al vergaet zy bloeyt oock in
’t Zy dat ick blyde
blyde ben ’t zy dat ick ben
zyn [1]
Zyn pylen ende boogh ghenomen inde
zynder [1]
Van zynder alderliefst altijdt te