Concordance - under construction

A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z

maar [1]	Verwint het al maar VENVS oock de
mach [4]	Ick noch besitten mach CVPIDOOS sachte Croon Mach Voelen op mijn hert soo arbeyt doe en mach hy my niet En mach gheen maecht meer
macht [3]	heeft in haer macht ick zweere by In uwe stercke macht en vriendelick ghewelt Ghegeven in de macht dat is al
maechden [2]	is alzoo die maechden wilt beerven maecht alleen Veel maechden maecken kan
maechdom [2]	De maechdom is alzoo die zijn maer haeren maechdom derven
maecht [2]	En mach gheen maecht meer zijn maer Die van een maecht alleen Veel maechden
maecken [4]	Sonne waer ick zoud’ haar oogen maecken huijsken recht gaen maecken by den mondt des Wereldts schoot begonnen heeft te maecken alleen Veel maechden maecken kan
maecksel [1]	hij sach zijn maecksel aen
maeckt [2]	dat myn Vier my een fonteyne maeckt myn brant die maeckt my nat
maeckt’ [1]	Hy maeckt’ een aerdigh dier
maen [2]	shemels throon niet verre van de maen daer daer is oock wel een Maen
maer [20]	Maer als hy van my ginck Maer als hijt hadt volmackt hij Als hy maer na den schoot Gheeft my maer eenen dach O Maer zoo ick niet en can vier blijft my maer by en wilt Maer ’tis om niet ghedaen het SON geleken zijn maer blendt Maer die de SONNE derft en Als ick maer eens den dau O dat zy maer en wou den en heb ick maer tot pandt Maer niet te min is zy wech den mensch’ maer laet de liefde en heeft hy maer ontleent maecht meer zijn maer haeren maechdom derven gingh zoo wel maer als ick ben jock wel aen maer ’tdocht my licht Maer als ick weet wat ’tis zoo gae ick maer beginnen
magh [1]	mijn hert ick magh my al wat
mal [2]	20 Il mal mi preme mi 22 Mon mal me suit
mala [1]	Nos mala vitantes deteriora manent
mali [1]	Sic nobis spes est optima causa mali
man [2]	En worden inghelijft door VENVS inden man tuyn my docht ick was een man
manent [1]	Nos mala vitantes deteriora manent
mannen [2]	sacht ghelaet der mannen hert doet breken dat soo veel mannen wint
me [8]	Au dedans je me consume Me procul ipse liquat me prope procul ipse liquat me prope torret amor 5 Qui me nourrist m’estaind’ doulx lacqs qui me serrent Et tu me laßas unica tu 22 Mon mal me suit Frustrà tento oneri me jam subducere frustra
mea [1]	Et mea consumit viscera cæcus
mede [1]	Venus borghery daer mede ghy bespoeyt
meent [1]	vruchten schoon becleet de Vruchten diemen meent
meer [5]	wy niet eens meer dencken om te vreught en isser meer van buyten is Myn Vier brand meer end’ meer wat brand meer end’ meer wat sal het mach gheen maecht meer zijn maer haeren
meerdert [1]	ontbonden ben so meerdert doch mijn pijn
meeste [1]	souden syn het meeste volck daer in
meijsken [1]	dat wij een Meijsken nommen
men [2]	Men secht dat IVPITER als hy was zoo moy men coster uyt end
menichmael [1]	Hoe menichmael heb ick ghewenst
menigh [2]	Ick die zoo menigh strick zoo menigh menigh strick zoo menigh groote hoopen
menighmael [1]	Ick hebbe menighmael als ickse ligghen
menschen [2]	doot ick sluyt hem van de menschen daer van de menschen spreken
mensch’ [1]	neemt wech den mensch’ maer laet de
meo [1]	Sic mihi servitio blandior ipse meo
merck [1]	boecxken als een merck end’ als een
mes [1]	3 Mes pleurs mon feu
mesme [1]	17 Ni mesme la mort
met [15]	Die met u ooghen saeyt dat volck dat met haer spreken End’ met haer sacht ghelaet Dat met haer claer ghesicht Zo wordt ick met een sap der gaet het oock met ons de liefde den GOD die met zijn stercke handt Zoo gaet het met den min O zaeken boven al met glans den prijs ponden bitter gal met honich overstreken Die met een sacht ghedruys gaet het oock met dy Het is met my ghedaen ick Den boom die met zijn top zeer Met vruchten schoon becleet de Vruchten
meysken [3]	Als een soet meysken is van liefelijck daer een lieflijck meysken vondt De welck een Meysken siet en niet
meyskens [1]	dat haer de Meyskens overgheven
mi [3]	20 Il mal mi preme mi spaventa mal mi preme mi spaventa il peggio Perch’ jo stesso mi strinsi
midden [1]	In midden shemels throon niet
mihi [2]	Sic mihi servitio blandior ipse Sic mihi te stabit stante
mijn [60]	Die schoone die mijn ziel ghevanghen voert de Sonne van mijn leven ghenoech zy liet het daer by mijn pijl ghedruckt in mijn ghemoet Doet smaecken in mijn hert wat voor doen gaen naer mijn behaegen En vloeyet in mijn siel en doet siel en doet mijn hert weer open Dat ick mijn leven lanck gheniete Van mijn vercozen lief daer Dat zoud’ mijn wooningh zijn daer End’ in het mijn doen gaen ick Mijn leven dan alleen de liefelicke datmen sou in mijn stadt moeten leeren In mijn ghebiet als self ben doodt al mijn leven Mijn hert verdroocht int lijf myn suyght hy uyt mijn sinnen end’ verstant my zeer swaerelick mijn sinnen lyd’ ick in mijn hert een vriendelick Wat baet mijn wijsheydt my oft’ Als oorsaeck van mijn vier mijn vier van mijn vier mijn vier oock blussen Het is mijn lust mijn vreucht is mijn lust mijn vreucht het vier is oorsaeck van mijn leven Het vier is mijn behoudt het gheen doe zeer wel mijn beste vier vonckt in mijn hert ick magh een vonck van mijn ghepeynsen van d’oorsaeck van mijn pijn By d’oorsaeck van mijn pijn woud’ ick den oorspronck van mijn leven Op mijn beladen hert ten Mijn liefs zeer claer ghesicht en Mijn allerschoonste lief heeft Peerlen in en die van mijn Vriendinne Mijn ooghen die ick draegh die die staen na mijn verderf zelf gehadt in mijn verderf behagen leven is het mijn mijn blijtschap moetse is het mijn mijn blijtschap moetse geven Vreuchden zijn de mijn een ziele doet Mach Voelen op mijn hert soo word Mijn leven dat ick voer en noch snelder is mijn smert de oorsaeck Van mijn doodt Mijn hert mijn hert beswijckt den Mijn hert mijn hert beswijckt den in die Fonteyn mijn tonghe wat besproeyen Verdroncken is mijn Peerdt ick wercke ghedaen ick mocht mijn moeyt wel laeten so meerdert doch mijn pijn blijf ick moet mijn vreuchden derven docht dat waer mijn leven ick gae is mijn liefd’ ick moeter eerst woud’ ick mijn Vier ontgaen smaeck noch voor mijn doot de liefelicke Mijn leven dat beghint alst my En cryghe voor mijn graff mijns alderliefste
mijne [1]	oft zy int mijne waer
mijns [2]	den diepen grondt mijns herten laeten daelen voor mijn graff mijns alderliefste schoot
min [5]	Mijn leven dan alleen de liefelicke min hy zijn eyghen min begonde te beclaeghen Die inden soeten min al levende Verstout het met den min O wreeden brandt Maer niet te min is zy de
minne [2]	vensters quellen my vier Vensters inde minne de poort de minne woont int hert
minnen [5]	soet was my den bandt der minnen Ick sach het minnen aen het was ick placht Van minnen t’hooren spreken eerst ghebroght het minnen in de sin lijck nu dinck ick eerst om minnen
minsten [1]	beladen hert ten minsten van ter zy
minus [1]	patent arctè nec minus illa premunt
mocht [6]	den schoonen glans van haer aenschouwen mocht van syn vriendinn’ mocht gaen ick den Hemel mocht voor IVPITER bewaeren O die hem mocht beerven Mocht ick in die Fonteyn mijn my ghedaen ick mocht mijn moeyt wel
mochte [1]	spraeck van Hollandt mochte leeren
mochten [1]	dat zy my mochten naecken
moeste [1]	moghen zijn ick moeste zijn ghevanghen
moest’ [1]	buyten was zoo moest’ ick daer in
moet [14]	gaf haer goeden moet ick seyd’ het teghen my alst doch wel wesen moet Ick moet doch eyndelijck int binnen is dat moet ick altijdt lyden Ick moet weer naer het mijn vier mijn vier oock blussen moet dat my verheught moet ick van buyten dat my beweeght moet van een ander ick still’ ick moet wel stille staen pijn te zijn moet ick weer inden langhe blijf ick moet mijn vreuchden derven en blijf zoo moet ick doch wel ick vlie dat moet ick selve draghen ick vlie dat moet ick selve volghen
moeten [1]	in mijn stadt moeten leeren
moeter [1]	mijn liefd’ ick moeter doch wel aen
moetse [1]	mijn mijn blijtschap moetse geven
moeyt [1]	ick mocht mijn moeyt wel laeten
moghen [4]	ick ghewenst te moghen wesen En moghen wy niet eens alderliefst altijdt te moghen zijn Om vast te moghen zijn ick moeste
moght [3]	Een dagh moght ofte twee doen Dat ickse moght aensien ick zou eens quaem soo moght ick wedergaen
mola [1]	Stat mola non moto non
molæ [1]	Iumentum ut scabræ pondera dura molæ
mon [3]	3 Mes pleurs mon feu decelent Ie reviens de mon gré aux doulx 22 Mon mal me suit
mondt [4]	Wt haeren gouden mondt als hy eens my deur haeren mondt gheslopen huijsken recht gaen maecken by den mondt Wt haren blyden mondt een windeken wou
mort [2]	6 A autruy mort a moy vie 17 Ni mesme la mort
morte [1]	Alterius nobis vivere morte datum est
most [1]	Ick most my selven eerst
mota [1]	non moto non mota volatica vento
moto [1]	Stat mola non moto non mota volatica
moy [2]	autruy mort a moy vie het was zoo moy men coster uyt
muren [1]	Expectat felles laxat captentula muren
my [70]	den pijl die my doorsteeckt het hert Die my heeft in haer licht dat zy my pleecht te gheven haren zoon by my wat zou Verkeeren woonde vast by my wy souden Hollandts als hy van my ginck in plaetse Sandt hy my eenen pijl het Hy heeft my eenen pijl ghedruckt Die my altijdt in Vreucht Die my eerst heeft gheleert Die my eerst heeft gheleert heeft gheleert die my eerst voor ghewis locht dat zy my mochten naecken haer siel in my deur haeren mondt Vreucht Cvpido geeft my dat O Venus wil my doch vergeven myne De welcke my alleen doet zonder Gheeft my maer eenen dach En wenscht my wenscht my toe wenscht my wenscht my toe dat voor de Leeuwen Voor my beven strijdt ghy teghen my alst doch wel leert ghy niet my commen te ghemoet myn jeught gaet my begheven vier end’ kan my niet ghenesen dat myn Vier my een fonteyne maeckt wech wil zy my niet verhooren van branden comt my dat brant die maeckt my nat d’appresso da longhi my struggo Twee vieren krencken my zeer swaerelick mijn niet verr’ van my het ander is is dat helpt my oock van cant is dat comt my oock bestryden is wel by my daer van ick baet mijn wijsheydt my oft’ treffelick verstandt de ghene diet my doet Het vier dat my verheucht ick waer O vier blijft my maer by en by en wilt my niet begheven hert ick magh my al wat veynsen Die trecken my tot haer wanneer eylaes ick schyne my te zijn zy dat ick my self vind ganschelick Het gheen dat my verheught moet ick Het gheen dat my beweeght moet van sonder haer nu ben ick sonder my Ick gae daert my ghelieft ten lesten De handt die my soo langh ghevanghen End my dat schoone licht ende soet was my den bandt der Vier vensters quellen my vier Vensters inde Zy stryden teghen my wie wil ick hebb’ die draeght my in haer handt Een hevet my ghedaen het cleeft ghedaen het cleeft my in het hert Die my quetst is van groot ghewelt die my zoo vreeslick dronghen lieflijck kindt die altijt woont in my Het is met my ghedaen ick mocht en mach hy my niet baeten My docht het gingh zoo wel het gheen dat my doet claeghen Ick wend’ my hier end’ daer Ick most my selven eerst woud’ My docht het was zoo moy Dat heeft my eerst ghebroght het aen maer ’tdocht my licht te wesen VENVS gouden tuyn my docht ick was dat beghint alst my wilt gaen begheven
myn [8]	ghebou om naer myn sin te wercken smaeckt toch al myn handen verdroocht int lijf myn jeught gaet my Myn Vier brand meer end’ meer Myn vier dat wordt ghestoockt myn dat wordt ghestoockt myn vier dat brand Soo langhe dat myn Vier my een daer ick gae myn brant die maeckt
myne [4]	gheweest van dese myne smert my doch vergeven myne sonden en can tot myne wenschen comen en die om myne noot te claghen
mynen [1]	volc bequaem naer mynen sin
m’estaind’ [1]	5 Qui me nourrist m’estaind’
m’ommekeert [1]	se weer als m’ommekeert zijn handen