Psalm. 30.
Defecit in dolore vita mea, & anni
mei in gemitibus.

Psalm. 30.
Mijn leven is vergaen in vveedom, ende
mijne jaeren in versuchtinghen.

Hier. in Psal. 30.
SOo langhe als den mensche hier blijft in
dit teghenwoordich leven / is hy onder-
worpen alle droefheden / ende hy en heeft niet
soo eyghen als schreyen ende suchten.

Aug. li. 21. de ciuitat. Dei. c. 14.
Ten is seker niet al lacchende dat den men-
sche ter wereldt is doende sijn in-komste / en-
de hoe wel hem onbekent wesen de ellenden /
die hem sullen over-komen / nochtans is hy
daer van ghelijck een Waer-seggher. Wy en
hebben noyt hooren segghen / dat eenich men-
sche in sijn gheboorte soude ghelacchen heb-
ben / dan alleenelijck Zoroaster/ ende wy en
konnen niet segghen dat desen boven-natue-
relijcken lacch hem iet goedts soude hebben
beteeckent. De Schriftuere seght ons: Een
svvaer ellendich iock is daer over de kinde-
ren van Adam, van den dagh des uyt-ganghs
uyt den buyck huns Moeders, tot den dagh
der begraevenisse, in den schoot van de moe-
der, van dit alles.

August. ser. 28. de verb. Apost.
Dit soo zijnde / laet ons vraeghen aen die

nieuw-gheboren kinderkens / om wat reden
dat sy met traenen eerst beghinnen: Een kin-
deken dat gheboren wordt sal schreyen / ende
naer eenighe daghen maer lacchen. Alst dan
schreyde in sijn gheboorte / soo wast een voor-
seggher sijns onghelucks / want de traenen
zijn de ghetuyghen:

Nazian. carm. de humanâ naturâ.

Auctor Speculi peccat. tom. 9.
Ghy zijt droef-moedigh ghekomen in de
ellende van dese wereldt / ghy hebt in dit u le-
ven uwe daghen versleten in weedom ende in
aermoede / ende met droefheydt ende swaeric-
heyt sult ghy van hier verhuysen. Bemerckt
dan dat uwe in-komste is beklaeghelijck /
uwen voort-ganck moeyelijck / ende uwen
uyt-ganck verschroomelijck.

Eccles. 2.
Ick hebbe het lacchen ghehouden voor
eene doolinghe, ende ick hebbe gheseydt

tot mijn blijdschap: VVaerom vvordt ghy
te vergheefs bedroghen?

Chrys. de martyribus imitandis.
De stemme des Heeren spreeckt tot de sij-
ne: Ghy-lieden sult schreyen ende droevich
vvesen, maer de vvereldt sal verblijden. Voor
de Christelijcke menschen is de wereldtlijcke
blijdschap seer te beduchten / ende de droefheyt
hert-grondelijck te wenschen.

Chrys. hom. 54.
Al dat hier is en heeft maer den naeme
van blijdschap / naedemael dattet al is in
droefheyt.

2. Cor. 5.
VVy die hier zijn in dese vvoon-plaetse,
versuchten als wesende over-last.

Chrys. hom. in Psal. 115.

Hebben wy dan gheen reden om te ver-
suchten / naedemael wy hier woelen in een
vremt gheweste / ende versonden naer eene
woeste woon-plaetse / verre van ons vaeder-
landt?

Ier. 13.
Mijn siele sal schreyen in 't verborghen,
ende sy sal den eenen traen laeten vallen op
den anderen, ende mijn ghesichte sal noch
nieuvve traenen voort-brenghen ,

Chrys. tom. 5. hom. de virtut.
Men seght de tortel-duyve soo suyver te
wesen / ende haer weder-paer soo toe-ghedaen /
dat / al waert by aldien het selve weder-paer
oft door den voghelaer ghevanghen wierde /
oft van den Arent verscheurt / soo en sal sy
nochtans noyt soecken een ander / maer al-
toos wenschen om haer eerste / verwachten
sijn weder-komste / ende altijdt vol-herden in

die gheduerighe verwachtinghe / ende ghe-
trouwe standvasticheydt van haere liefde.
De Schriftuere doet ons ghedencken van dese
tortel-duyve / in het Liedt der Liedekens:
De voys der dortel-duyve is ghehoort in
onse landauvve. O schoone versuchtinghe /
die daer rijst uyt den middel-grondt van een
liefde-draeghende ghemoet / pruyschende in
fonteynen van goedertierenheydt! O ver-
suchtinghe de welcke treckt naer Christum
Iesvm den Saligh-maecker / ende die den he-
melschen Bruydegom ten alle kanten is ley-
dende!

Hugo de S. Victore serm. de assump. B.M.V.
De voys van de dortel-duyve en singht
niet dan minschap ende liefde / ende hy voor
wien sy singht en kan niet min dan met ghe-
lijcke liefde gheraeckt wesen / indien hy daer
is teghenwoordich / soo is hem desen sangh
een ghetuyghenisse van vreughdt / indien hy
daer niet en is / 't is eenen pandt / ende eene
waere versekertheyt van liefde / eñ van vrient-
schap. Soo dan de voys van de dortel-duy-
ve is vol van liefde / ende de dortel-duyve en
weet niet dan van liefde! ende wat verluyt de
voys der dortel-duyve / ende wat beduydenisse
heeft de voys der dortel-duyve? de voys van
de dortel-duyve is altijdt een / sy en veran-
dert niet / noch dese voys en vernoeyt haer
noyt. De dortel-duyve en sal hare voys noch
haeren sangh nimmermeer veranderen / al-

soo die altijdt een dinghen bemindt / sal altijdt
van het selve vermaenen. O dortel-duyve /
hoe soet is uwe voys / ende wie sal weerdich
zijn de selve t'aenhooren / de dortel-duyve
singht in haere eenigheydt / ende sy bemint
altijdt de eenicheydt / om dies wille / dat sy
niet anders en soeckt dan een eenpaerighe
liefde. Men sal haere voys niet hooren op
de straeten / sy en sal in 't openbaer haer niet
laeten hooren / men moet hem eerst vinden uyt
den ghedringe van het volck / ende alleen blij-
ven in het verborghen van goede gedachten.

Bernar. ser. 59. in Cant.
Want soo langhe als de menschen voor dē
dienst des Heeren hunne vergeldinge hebben
gehadt op deser aerde / ende dat sy meer aerde
hebben ontfanghen / sy en hebben niet ghe-
weten hoe dat sy waeren vremdelingen / noch
sy en hebben insghelijcks als de dortel-duyve
niet versucht: soo dan / gheduerende desen tijt /
en is de voys der dortel-duyve in onse lan-
dauwe niet ghehoort geweest: Maer als daer
belofte ghedaen is van het Rijcke der heme-
len / als-dan heeft de voys van de dortel-duy-
ve haer alder-eerst in 't openbaer laeten hoorē.
Want ter-wijlent elcke bysonder heylige siele
versuchtende was om Christus teghenwoor-
dicheyt / ende dat sy voorder uyt-stel seer quae-
lijck kost verdraeghen; ende ter wijlent sy al
weenende ende al suchtende van verre was
groetende haer gewenschte Vaeder-landt / en

dunckt u niet dat de selve siele d'Ampt be-
diende van die quelende ende aldersuyverste
dortel-duyve? t'sedert dien tijdt is de voys
van de dortel-duyve in onse landauwe ghe-
hoort geweest. Waer toe dan en sal ick om de
af-wesentheyt Christi niet vergieten menich-
te van traenen: Heere alle mijne begeerte is
voor u, ende mijne versuchtinghe en is voor
u niet verborghen. Ick hebbe gearbeydt in
mijne versuchtinge. O Heere het is u bekent.
Maer hy sal gheluckich zijn die sal konnen
segghen: Ick sal alle nachten vvaschen mijn
bedde, ende mijne ligh-plaetse besproeyen
met traenen. Ick en ben alleene niet die dese
versuchtinge my voor-beelde / maer dat wordt
oock gedaen van alle de ghene die Godts aen-
komste lief hebben / ende dit was dat hy seyde:
En moghen des Bruydegoms kinderen niet
vvel droevigh zijn ter vvijlent den Bruyde-
gom is met hen-lieden? de daeghen sullen
komen dat den Bruydegom hun sal worden
ontnomen, ende als-dan sullen sy rouvvigh
wesen. Als oft hy wilde seghen / als-dan sal
de voys der dortel-duyve ghehoort worden.
O goedertieren Iesv , het is alsoo / de dae-
ghen zijn aenkomen; VVant het schepsel sel-
ve versucht, ende tot noch toe gaet het groot,
verwachtende de veropenbaeringe der kin-
deren Godts? Maer sy en is niet alleene die
versucht; want wy versuchten oock in ons

selven, verwachtende de verkiesinghe van-
de kinderen Godts, ende de verlossinge ons
lichaems. Ende verre zy van daer dat dese
versuchtinghen souden zijn te vergheefs. Ha
neen. Aen de selve wordt uyt den hemel soo
soetelijck gheantwoordt: Om de ellende der
ghebreckighe, ende de versuchtinghe der
aerme sal ick nu op-staen, seght den Heere.
In den tijdt der Vaeders was dese voys van
versuchtinghe: nochtans heeft sy seer selden
ghehoort gheweest / ende een ieder versuchte
maer alleenelijck by sy-selven. Daerom seyde
eenen: Mijn secreet is in my, mijn secreet is in
my. Maer naedemael dese woorden gheroepen
zijn gheweest met luyder stemmen / soeckt
het ghene hier boven is, daer Christus Iesvs
is sittende ter rechter handt Godts, t'sedert
heeft de voys der dortel-duyve beghinnen te
klincken in den mondt van een ieghelijck / eñ
een ieghelijck heeft oorsake ghevonden om te
weenen ende te versuchten.