Sonnet
SONNET.
De schoon Aurora rijst, eer Phœbus gheeft den schijn,
Die yeders hert verheucht, int aenvanck van het daghen
Maer oft den Spotters al, dit selve sal behaghen
Vermoed' ick, most gheschien met overgroote pijn.
Dus Schampers die niet treft, vvie dat ghy mochtet zijn
Doorleest dees Lusthoff eer ghy smadich valt int claghen
De fouten teeckent aen, en vviltse Momus draghen
Dees sal u loonen van de moeyten t' elck termijn.
Maer vvie eens anders siet, sijn eyghen niet can kijcken
VVant al dat schempen can, sou me vvel Rethorijcken
En Zoylus synen aert, doch laten blijcken moet.
Ick stel my in hun deer, die vande Conste vvijcken
Al vvaert dat sy te gaer, vvat beters lieten blijcken
VVie dat veracht goe gonst, ghelijck de gecken doet.
De schoon Aurora rijst, eer Phœbus gheeft den schijn,
Die yeders hert verheucht, int aenvanck van het daghen
Maer oft den Spotters al, dit selve sal behaghen
Vermoed' ick, most gheschien met overgroote pijn.
Dus Schampers die niet treft, vvie dat ghy mochtet zijn
Doorleest dees Lusthoff eer ghy smadich valt int claghen
De fouten teeckent aen, en vviltse Momus draghen
Dees sal u loonen van de moeyten t' elck termijn.
Maer vvie eens anders siet, sijn eyghen niet can kijcken
VVant al dat schempen can, sou me vvel Rethorijcken
En Zoylus synen aert, doch laten blijcken moet.
Ick stel my in hun deer, die vande Conste vvijcken
Al vvaert dat sy te gaer, vvat beters lieten blijcken
VVie dat veracht goe gonst, ghelijck de gecken doet.
Bedenckt u tis tijdt.