![[H O M E : Emblem Project Utrecht]](/static/images/rd-small.gif)
Den vrijer onder t'groen geboomt sijn lust in t'mijnen nau betoont [6]
6.
EMBLEMATA.
Den Hemel onder vvien ick buych
Gherechtelijck is mijn ghetuych
Dat looff of gras, oft eenich dingh
Soo hups can groeyen en gheringh
Ghelijck die edel Lieffd' bemint
Die ons ghedacht te gader bint
Ghetuych sy hier het groene looff
Dat ick u hart en sinnen rooff
Ghelijck ghy vveertste hebt ghedaen
VVt drucklijck soudy vinden staen
Den zeghel in mijn hert heel graech
Der Lieffden die ick u toedraech.
Den Hemel onder vvien ick buych
Gherechtelijck is mijn ghetuych
Dat looff of gras, oft eenich dingh
Soo hups can groeyen en gheringh
Ghelijck die edel Lieffd' bemint
Die ons ghedacht te gader bint
Ghetuych sy hier het groene looff
Dat ick u hart en sinnen rooff
Ghelijck ghy vveertste hebt ghedaen
VVt drucklijck soudy vinden staen
Den zeghel in mijn hert heel graech
Der Lieffden die ick u toedraech.
Mey-Liedeken:
Op de Voyse. Want ghy mijn sinnen en mijn ghemoet gheduerichlijcken treuren doet.
Nae dat de schoone Silvere maen
Haer schijnsel by nae had verlaten
Diana is ter jaeht ghegaen
Voor den daechraet schoon boven maten
Met hare maechden seer verblijt
Nu inden soeten Somers tijt.
Soo haest Luna niet en verdween
Aurora die began te daghen
Phœbus daerna oock me verscheen
Die door tsoet weer my ghinck wtjagen
Dat ick Minnaer int groen quartier
Vermeyden ghinck om mijn playsier.
De Sonne schoon en hooch bepaelt
Soo heerlijck scheen niet om verlusten
En heeft het aertrijck soo bestraelt
Dat ick verhit my wat ghinck rusten
Onder de lommeren int groen
Om my vercoeling aen te doen.
O Aura comt en doch vercoelt
Het licham heet / sprack ick wt Minnen
Helaes daerna heb ick ghevoelt
Noch zwaerder brant int herte binnen
Die in my schoot door Venus erch
Cupido van Pernassus berch.
Waerom hebdy onkuyssche kint
Der Minnen net voor my ghehanghen
En alsoo door de lieffde blint
Mijn jonghe hart daerin ghevanghen
Om dat Lucina int groene dal
Vergaert is met haer maechden al.
Waerde Goddin hooghe gheeert
Aensiet de Lieffde wtghelesen
Die my tot eender jongvrouwe keert
Laet nijdicheyt verstooten wesen
Ghelooft Erynnis niet een woort
Want die is seer op my ghestoort.
Fortuna die soo licht'lijck draeyt
Waerom verkeerdy de ghedachten
AEolus die my teghen waeyt
Waerom moet ick dan druck verpachten
Men kent te recht een Minnent hert
Als reyn zijn Liefft bevonden wert.
Dus Moeder goet Meya seer schoon
V jonste laet tot mywaerts blijcken
Door uwer dochters Lieffd' ydoon
Die ick oock eer sonder affwijcken
Dus waerde Susters drijmael dry
Troost die u dient tot allen ty.
Prince.
Oorloff Goddinne der gheboort
Lucina vroet / hooghe verheven
Des Minnaers claghen doch aenhoort
Eens herten lust wilt my doch geven
Deur Lieffde voecht te saem ons bey
In desen soeten coelen Mey.
Op de Voyse. Want ghy mijn sinnen en mijn ghemoet gheduerichlijcken treuren doet.
Nae dat de schoone Silvere maen
Haer schijnsel by nae had verlaten
Diana is ter jaeht ghegaen
Voor den daechraet schoon boven maten
Met hare maechden seer verblijt
Nu inden soeten Somers tijt.
Soo haest Luna niet en verdween
Aurora die began te daghen
Phœbus daerna oock me verscheen
Die door tsoet weer my ghinck wtjagen
Dat ick Minnaer int groen quartier
Vermeyden ghinck om mijn playsier.
De Sonne schoon en hooch bepaelt
Soo heerlijck scheen niet om verlusten
En heeft het aertrijck soo bestraelt
Dat ick verhit my wat ghinck rusten
Onder de lommeren int groen
Om my vercoeling aen te doen.
O Aura comt en doch vercoelt
Het licham heet / sprack ick wt Minnen
Helaes daerna heb ick ghevoelt
Noch zwaerder brant int herte binnen
Die in my schoot door Venus erch
Cupido van Pernassus berch.
Waerom hebdy onkuyssche kint
Der Minnen net voor my ghehanghen
En alsoo door de lieffde blint
Mijn jonghe hart daerin ghevanghen
Om dat Lucina int groene dal
Vergaert is met haer maechden al.
Waerde Goddin hooghe gheeert
Aensiet de Lieffde wtghelesen
Die my tot eender jongvrouwe keert
Laet nijdicheyt verstooten wesen
Ghelooft Erynnis niet een woort
Want die is seer op my ghestoort.
Fortuna die soo licht'lijck draeyt
Waerom verkeerdy de ghedachten
AEolus die my teghen waeyt
Waerom moet ick dan druck verpachten
Men kent te recht een Minnent hert
Als reyn zijn Liefft bevonden wert.
Dus Moeder goet Meya seer schoon
V jonste laet tot mywaerts blijcken
Door uwer dochters Lieffd' ydoon
Die ick oock eer sonder affwijcken
Dus waerde Susters drijmael dry
Troost die u dient tot allen ty.
Prince.
Oorloff Goddinne der gheboort
Lucina vroet / hooghe verheven
Des Minnaers claghen doch aenhoort
Eens herten lust wilt my doch geven
Deur Lieffde voecht te saem ons bey
In desen soeten coelen Mey.
FINIS.
Een nieu Amoureus Liedeken:
Op de voyse. Phœbus die is lang over de Zee.
O Mijn alderschoonste Nimphe reyn
V Lieffde heeft my thert doorsteken
Door u ghesichte ben ick alleyn
Verleyt / en door u loose trecken
Hebt ghy mijn Lieffdragende hert
In dese wulpse Minne verwert
Waer deur groeyt sware smert.
Niemant en salt my ontraden // niet
Met goet / noch bloet / dat anders praten
Dat ick u Lieff sal versmaden // siet
Oft dat ick u soud' connen ghehaten
Want verde boven Pallas wijs
Iae Venus en Iuno seer propijs.
Voert ghy schoon Lieff den prijs.
Al schijnt dat my therte vierich brant
Tot yemant meer / wilt dat doch sussen
Inwendich staet ghy so vast gheplant
Tvier is qualijcken uyt te blussen
Mits door tael vant vriendelijck woort
Ick ben verwachtende eens confoort
Alst gaet met Lieffden voort.
Noyt gheen soo duysteren naeren nacht
Oft Lieff ick moet steechs om u peysen
En comt soo dickmael in mijn ghedacht
Ontelbaer zijnder de duysent reysen
Soo haestelijck als ick ontwaeck
Met open ooghen gantsch sonder waeck
Ick nae u weertste haeck.
Datmen d'oprechte reyn Liefde trou
Mocht int binnenst van thert doorgronden
Oft oversien met oogens beschou
Sy soude soo suyver zijn bevonden
Dat hem verwondren soud' ghemeen
Een gram verharde harte als steen
Oprechte Lieffd' blijft reen.
Als ick u bloosende wanghen root
Aenschouwe in des werelts zale
Daer toe u Albaste keeltgen bloot
Iae rooder lipkens als een corale
Met uwen Lieff lachenden mont
En uwe sneewitte borstkens ront
Dan ben ick heel ghesont.
Een trouwe Lieffde men qualijck bedwingt
Want tis in gheen menschen vermoghen
Het hert my in tlichame springht
Als ick aenschou mijns Lieffs bruyn ooghen
Dees die hebben thert onghefaelt
Door Lieffde uyten boesem ghehaelt
Twort eens te recht betaelt.
Prince.
Reynder Princesse oft soo ydoon
Soudemen hier niet connen beschouwen
Fier van leden / net ende schoon
Verd' boven alle Griecksche vrouwen
Om dees ick schier mijn bloet verteer
Doch dat gheschieter op deucht en eer
Om Liefd te toonen weer.
Op de voyse. Phœbus die is lang over de Zee.
O Mijn alderschoonste Nimphe reyn
V Lieffde heeft my thert doorsteken
Door u ghesichte ben ick alleyn
Verleyt / en door u loose trecken
Hebt ghy mijn Lieffdragende hert
In dese wulpse Minne verwert
Waer deur groeyt sware smert.
Niemant en salt my ontraden // niet
Met goet / noch bloet / dat anders praten
Dat ick u Lieff sal versmaden // siet
Oft dat ick u soud' connen ghehaten
Want verde boven Pallas wijs
Iae Venus en Iuno seer propijs.
Voert ghy schoon Lieff den prijs.
Al schijnt dat my therte vierich brant
Tot yemant meer / wilt dat doch sussen
Inwendich staet ghy so vast gheplant
Tvier is qualijcken uyt te blussen
Mits door tael vant vriendelijck woort
Ick ben verwachtende eens confoort
Alst gaet met Lieffden voort.
Noyt gheen soo duysteren naeren nacht
Oft Lieff ick moet steechs om u peysen
En comt soo dickmael in mijn ghedacht
Ontelbaer zijnder de duysent reysen
Soo haestelijck als ick ontwaeck
Met open ooghen gantsch sonder waeck
Ick nae u weertste haeck.
Datmen d'oprechte reyn Liefde trou
Mocht int binnenst van thert doorgronden
Oft oversien met oogens beschou
Sy soude soo suyver zijn bevonden
Dat hem verwondren soud' ghemeen
Een gram verharde harte als steen
Oprechte Lieffd' blijft reen.
Als ick u bloosende wanghen root
Aenschouwe in des werelts zale
Daer toe u Albaste keeltgen bloot
Iae rooder lipkens als een corale
Met uwen Lieff lachenden mont
En uwe sneewitte borstkens ront
Dan ben ick heel ghesont.
Een trouwe Lieffde men qualijck bedwingt
Want tis in gheen menschen vermoghen
Het hert my in tlichame springht
Als ick aenschou mijns Lieffs bruyn ooghen
Dees die hebben thert onghefaelt
Door Lieffde uyten boesem ghehaelt
Twort eens te recht betaelt.
Prince.
Reynder Princesse oft soo ydoon
Soudemen hier niet connen beschouwen
Fier van leden / net ende schoon
Verd' boven alle Griecksche vrouwen
Om dees ick schier mijn bloet verteer
Doch dat gheschieter op deucht en eer
Om Liefd te toonen weer.
FINIS.
Nieu Amoureus Liedeken:
Op de voyse. Twindeken daer den Bos af drilt.
Orpheus met zijn snaren // spel
Dieren doet vergaren // wel
Aender heyden // en groen weyden
Mocht ick soo in vreuchts ghespan
Vrolijcken zijn by mijn Lieff dan.
Eender heeft my tot Lieffd' ghebracht
Die de werelt luttel acht
Nochtans sal // ick // heel bevallick
Dencken om dees Maghet soet
Die ick van herten dienen moet.
T'soetelijck wesen heeft gheraeckt
My / die daer verdriet om smaeckt
Want dees schoone // maecht ydoone
Heeft my met tghesicht bestraelt
Lieffde wt tdiepst vant hert ghehaelt.
Lieffste ghedenckt den cleynen tijdt
Dat wy tsamen waren blijt
Doen u ooghen / na tbetooghen
Soo doorstraelden t'jonghe hert
Dat ick Lieff uwen dienaer wert.
Edel jonckvrou die ick Min
Kende ghy mijn hert en sin
Soo sout Minnen // ghy met sinnen
My / die u in deuchden acht
Wenschende biet u goede nacht.
Prince.
Nu dan Princesse vaert oock wel
Maer veracht gheen slecht ghesel
Lieffde reyne // nu alleyne
My doet u / o jonckvrou fijn
Achten voor d'alderliefste Mijn.
Op de voyse. Twindeken daer den Bos af drilt.
Orpheus met zijn snaren // spel
Dieren doet vergaren // wel
Aender heyden // en groen weyden
Mocht ick soo in vreuchts ghespan
Vrolijcken zijn by mijn Lieff dan.
Eender heeft my tot Lieffd' ghebracht
Die de werelt luttel acht
Nochtans sal // ick // heel bevallick
Dencken om dees Maghet soet
Die ick van herten dienen moet.
T'soetelijck wesen heeft gheraeckt
My / die daer verdriet om smaeckt
Want dees schoone // maecht ydoone
Heeft my met tghesicht bestraelt
Lieffde wt tdiepst vant hert ghehaelt.
Lieffste ghedenckt den cleynen tijdt
Dat wy tsamen waren blijt
Doen u ooghen / na tbetooghen
Soo doorstraelden t'jonghe hert
Dat ick Lieff uwen dienaer wert.
Edel jonckvrou die ick Min
Kende ghy mijn hert en sin
Soo sout Minnen // ghy met sinnen
My / die u in deuchden acht
Wenschende biet u goede nacht.
Prince.
Nu dan Princesse vaert oock wel
Maer veracht gheen slecht ghesel
Lieffde reyne // nu alleyne
My doet u / o jonckvrou fijn
Achten voor d'alderliefste Mijn.
FINIS.
Nieu Amoureus Liedeken:
Op de voyse. Al is bruyn mijn couleure.
Oft yemant onberadich
Hemselven is te goet
Ten moet niet zijn versmadich
Datmen wt goetheyt doet
De menschen zijn gheboren // nou // nou
Om te wesen heus en trou.
Die dickmaels voor de ooghen
De beste vrienden zijn
De minste oock wel dooghen
Door een beveynsden schijn
Want achter yemants rugghe seer / seer
Soo stelen sy de eer
Dat al de clappers tonghen
Hadden een houten neus
Die loogens onbedwonghen
Vast lieghen voor de leus
Men soude dan die kennen // wel / wel
Belieghen menich ghesel.
Die niet weten te praten
Dan van de lieden quaet
Die mochten dat wel laten
Doorsien haer eyghen staet
Soo hoeffden sy te clappen // niet / niet
Tgheen haer selffs wel gheschiet.
Prince.
Ghy Princelijcke gheesten
V loghens binnen hout
Den minsten metten meesten
En raed ick niet soo stout
Dat ghy niet meer en pratet fijn / fijn
Dan dat waerheyt mach zijn.
Op de voyse. Al is bruyn mijn couleure.
Oft yemant onberadich
Hemselven is te goet
Ten moet niet zijn versmadich
Datmen wt goetheyt doet
De menschen zijn gheboren // nou // nou
Om te wesen heus en trou.
Die dickmaels voor de ooghen
De beste vrienden zijn
De minste oock wel dooghen
Door een beveynsden schijn
Want achter yemants rugghe seer / seer
Soo stelen sy de eer
Dat al de clappers tonghen
Hadden een houten neus
Die loogens onbedwonghen
Vast lieghen voor de leus
Men soude dan die kennen // wel / wel
Belieghen menich ghesel.
Die niet weten te praten
Dan van de lieden quaet
Die mochten dat wel laten
Doorsien haer eyghen staet
Soo hoeffden sy te clappen // niet / niet
Tgheen haer selffs wel gheschiet.
Prince.
Ghy Princelijcke gheesten
V loghens binnen hout
Den minsten metten meesten
En raed ick niet soo stout
Dat ghy niet meer en pratet fijn / fijn
Dan dat waerheyt mach zijn.
FINIS.
Ballade.
Een goet ghenoeghen
Cant alles voeghen
Na den rechten sin
Doort langhe swijghen
Sal d'Minnaer crijghen
Zijn schoon Vriendin.
Een goet ghenoeghen
Cant alles voeghen
Na den rechten sin
Doort langhe swijghen
Sal d'Minnaer crijghen
Zijn schoon Vriendin.
Translations
Literature
Sources and parallels
References, across this site, to this page:
No references to this emblem or page found.Iconclass
A woman sitting in a man's lap, under a tree; the prospect of city across a river on which people are rowing and angling- trees
[25G3]
- river
[25H213]
- prospect of city, town panorama, silhouette of city
[25I12]
- sitting on the ground
[31A2351]
- sitting on the ground
[31A2351]
- sitting in someone's lap - AA - female human figure
[31AA2354]
- adult man
[31D14]
- adult woman
[31D15]
- couple of lovers
[33C23]
- (lovers) kissing each other
[33C232]
- (lovers) caressing each other
[33C234]
- fluttering lappet of vestment, 'Pneumazipfel'
[41D271]
- angling
[43C121]
- rowing facing backward, pulling
[46C2322]
- (personifications and symbolic representations of) Love; 'Amore (secondo Seneca)' (Ripa) (+ emblematical representation of
concept)
[56F2(+4)]
- proverbs, sayings, etc. (with TEXT)
[86(DEN VRIJER ONDER 'T GROEN GEBOOMT SIJN LUST IN 'T MIJNNEN NAU BETOONT)]