De Ziele met Godts genade aangeblickt.

Ach vrindlijck aengesicht des Heeren!
Hebt ghy de gantsche Creatuur
Gelijck vergeten, deser uur,
Om u alleen tot my te keeren?
Ach vrindelijcke levens blick!
Het is my nu, ô mijn beminden,
Als was'er nergens yets te vinden,
Als was'er niets, als ghy en ick
Ick ben mijns Liefs, en hy is mijne.
ô Bloempjes uyt het Paradijs.
ô Schoone reuck, ô schoone spijs,
Nooyt moet my uwe kracht verdwijnen.
Is dit die smalle en steyle baen?
ô Werelt saegt ghy uyt mijn oogen!
Ghy quamt van uwen wegh gevlogen;
Ghy liet den slijck voor 't gout wel staen.
Nu kan ick aertsche vreugde derven,
Nu ghy, ô bron van alle goedt,
Soo lieflijck welt in mijn gemoedt,
'k Wil hondert dooden om u sterven.
Wat ick hier spreeck sal die verstaen,
Die hier eens heeft te gast gegaen.

Goddelijck Antwoordt.

DIe mijn geboden heeft, ende deselve bewaert, die is 't
die my lief heeft: ende die my lief heeft, sal van mij-
nen Vader gelievet worden: ende ick sal hem liefhebben, en-
de ick sal my selven aen hem openbaren.

35 ↓

Psalm 34. vers 9.Psalm 11. vers 2.
Smaeckt, en siet, dat de Heere goedt is: welgeluck saligh
is de man [die] op hem betrout. Ick heb-
be den Heere lange verwacht, ende hy heeft sich tot my
geneyght, ende mijn geroep gehoort.

36 ↓

Op het VII. Sinnebeeldt.
Van geestelijcke soetigheyt, of genade, en van de
onwijsheyt der menschen.

Gelijck als men een spelend kindt, van een gevare-
lijcke plaets, met een schoonen cierlijcken Appel,
of yets anders, tot sich lockt; so wort de Ziele, die sich
nu door den treck des Vaders heeft laten bewegen om
naer Godt om te sien, van Jesus den Sone met uyt-
nemende soetigheyt gelockt en getrocken; dan bevindt
sy yets van het geen sy niet en wist in den Hemel noch
op aerden te zijn, en al de dingen der werelt worden
haer kleyn en van geener waerden. Dit siet de werelt, en
meent datse dwaes is; maer sy heeft den kostelijcken on-
waerdeerlijcken peerel gevonden, die het waert is, dat
men het al om sijnent wille verkoopt; dan gaet haer eerst
den sin en de waerheyd deser woorden op: het Koninck-
rijcke der Hemelen is als een schat in den acker verbor-
gen. Komt tot my al die belast zijt en beladen, ick sal u
verquicken. Item, ick sal my selven aen hem openba-
ren. Item, ick sal hem geven te eeten van het Manna dat
verborgen is, en diergelijcke spreucken der H. Schrift
meer, die haer te voren als doodt waren, en nu bevint
sy de selve levendigh in haer.

Ach! ende ach! over de groote onwijsheyt der werelt,
dat de menschen so veel moeytens aenwenden, over
groote en wilde wateren lijf en leven wagen, om in ver-
re Landen het aertse Gout in de geberghte te soecken, en
dat hoog-edele, en alderdierbaerste Gout, dat in den in-
wendigen grondt der zielen verborgen leyt, van het
welck een blickjen beter en meerder waerdigh is, dan al
het Gout der werelt, dat en lust haer niet te soecken.

Word haer een ruwen bergh aengewesen, met belof-

37 ↓

ten dat hy Gout in sich heeft, so geloven sy 't, en graven
daer na met grooten yver en naerstigheyt.

Maer of haer schoon van menighte, die veel liever
sturven eer sy een onwaer woort wouden spreken, den
bergh hares Herten aengewesen wort, met beloften dat
daer een onwaerdeerlijcken schat van Gout en Peerlen
in te vinden is, voor al de gene die daer met ernst na gra-
ven; dat geloven sy niet. En al is 't dat sy de blijcken der
waerheyt hier van aan andere sien, in haer hoge vernoeg-
saemheyt en verachtinge aller aertse dingen, so geloven
sy 't evenwel niet, seggende: het zijn maer inbeeldingen
en dromeryen.

Van waer komt dit dan, dat den mensch aen het eene
so veel meer geloof geeft als aen het ander; daer hem
doch van beyden even veel blijcks der waerheyt getoont
wordt? och dat komt van sijn grote grovigheyt, dewijl
hy sich aen het uyterlijke leven gants overgevende, een
dier geworden is, dat niet en tracht als sijn lijf te erne-
ren; aen het inwendige leven is hy gants blint.

O mensch! wout ghy so veel om het eeuwige doen,
als ghy om het tydelijcke doet! woudt gy ver van huys
trecken om een edelen hooghwaerdigen schat, ver van
het huys uwes uyterlijcken dierlijcken levens, ver van u
eygen, boose, verkeerde, van Godt afgebroken Wil, en
graven diep nacht en dagh, in den grondt uwes Harten,
ghy soudt wat vinden, daer ghy alle Koninckrijcken de-
ser werelt niet voornaemt.

Back to top ↑