Concordance - under construction

A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z

d' [52]	daar baart ons d' aarde En gunt ons d' allerflaauste weelde niet En met d' Appel en met Appel en met d' Appel en met Appel en met d' Appel gaat strijken En met d' Appel en met Appel en met d' Appel en met Appel en met d' Appel gaat strijken Reiger mind met d' Elseboom De steenklip haagt d' onvruchtbare Elsche boom 't Lindebos als d' Els by 't een vrucht blijft d' aarde in haren schuwt is door d' waan bedrogen die hier in d' oogen Beyd' schoon als d' eene d' and'ren als d' eene d' and'ren wast Voor d' oogen van een En zend met d' eerste klink naar Als d' Eekelboom de vlagen Doen d' Ammoerellen blozen heel gerust in d' armen van haar den Man in d' ooren bijten zy noch op d' oever van het Dat d' Hemel die dit eenen Olm met d' oogen toe geneepen is jeugdiger dan d' eerst ontsloote Rozen Met d' Else-boom En d' yd'le dromen door d' Arme mensch vergaapt sijn tijt d' Oude grijse blijft een kint d' Oogen waaken Die d' onrust niet in Men braat in d' as Kastanien of d' Ouders niemant kan 't verzaaken Van d' allerschoonste Barbera Om d' omkreits van zijn Schoon d' Algemist zijn doelwit En quam langs d' Oever heene strijken Nimfjen hem van d' andre zeyde sal u trots d' onstuyme weren Langs d' Oever weyd ô uw trouw aan d' Amstel-kust zich vand aan d' ingang van een Verlos d' elendigste der Maagden den dag uyt d' oogen my daar by d' ype-boom liet staan By d' Ype maar ik swarte hayr langs d' aart Dat d' Eekel-bomen staan en swarte bloed uyt d' aaren 'er nooyt van d' eerst gegronde trouw Na d' enkelen smelt de
d'aarde [1]	dan schijnt zy d'aarde niet te raaken
d'andoren [1]	D'Andoren ziet men Appelen dragen
daad [1]	Met raad en daad als broeder by
daad'lijk [3]	Mijn ziel zat daad'lijk op de dootze Daad'lijk zach men Pan gebonden En daad'lijk laatse haar wakker
daag [1]	By daag voor yders ogen
daagjes [2]	de nachjes en daagjes met lust De blijde daagjes met lonkjes en
daagt [2]	Morgen uchtend als het daagt Daagt alle smart in 't velt
daalt [1]	door de blanke boezem swelt en daalt
daar [86]	Daar zy 't graatig oog me Daar de lekk're Bey in speelt Schoonste Nimph daar baart ons d' Daar heerst de min Daar fluyt de Lijster 't Ringel-duyfjen daar me Daar men 't al om geven Daar duyzend schoone pralen Daar duyzent schoone pralen Daar zijn geen bergen die ons Daar de kuysheyt roem op draagt Daar de Majesteyt uyt blinkt Daar mee gaat hy naar 't Daar de wrede Belial Daar mach elk ter helle spoeden Daar zal mijn bedroefde geest Daar hy Rozelinde in voet Ja schoone daar den uchtend voor Daar bleef hy sonder wijken staan Uitblusten daar 's haar moeders Daar mee was' haar maagdom quijt Een mijleweegs daar 't bos den Op 't mondeken daar 't zijn vlammetjes Laat 'et daar wonen en geef Daar u 't geval-lot nu heeft Daar stapt hy heen maar liefde Daar hy word gepynt Daar 't sneuvelen word gevreest Daar 't bloed van droop Amiela 't rookend staal daar neer ik het wagen daar het hartje wel Daar my de lust toe troont 't Wesen van daar boven Daar hy zo straks haar boel Daar 't laau en warm dien u ooyt heen daar ik niet volgen krijgt de lucht daar van Astors kling getapt daar rentze grimmig in Daar legt meyneedigheyd dien Eet en Daar sach men hem het boven u bezeffen wat daar schuylden onder 't Daar geen vernoeging in Daar stort men bloed maar niet Daar zy flikkerden en schenen Schoon daar in wierd uitgegoten Daar men 't vuur op 't Daar zach men dat een mensch Daar me glijt het leven heen Daar legt men en ronkt en Daar ziet men 't blode Haasje Daar gy wel eer zo ver gy zegge ik daar in vreden Daar zittende onder eenen hage Zing hoe wy daar elkander vonden Niet ver van daar het Y koomt Daar men nooyt weer sterven zal Een hemel daar de liefde in Daar gy eer lang noch blinken Wie daar van drinkt leeft Daar moet gy heene om op Daar wonen negen zuyv're Nonnen Dreef daar de zee met Daar lach sijn plicht en trouwigheden Daar lach de deugt daar lach lach de deugt daar lach de reden Daar heeft natuur een hol gegraven Daar laat sich nooyt het onweer Tre toe daar moet gy met Daar sullen wy vermaak'lijk spelen Daar woont een mensch zo dacht Daar lag een doodshooft in het Daar komt een maagt met flaauwe Of daar ontrent gevordert op En quam daar my mijn Liefste Daar kosten 't menig man sijn Daar zeeg sy neer en sweem De Maagt bequam daar had men mogen Toen gy my daar by d' ype-boom Een leven daar men nooyt van Daar gy my by den hoogen ik ter plaats daar ik u liet sacht Wat komt daar van de trappen Daar wierden zy met gonst ontfangen om haar hals daar kreukt zich ring ik weer van daar 't op 't Daar staat die schoone naakt voor
daarom [1]	Daarom noem my niet meer wreed
daarvan [1]	Daarvan wat waart gy bly
daarze [1]	Daarze nimmer zon licht vind
daauw [1]	deed hem 's uchtens voor den daauw
dach [5]	Onderaardze zonder dach Gebeuren met den dach Den dach is aan 't IN 't rijzen van den koelen dach En 't schip verlieten met den dach
dacht [2]	Zo dacht hy en het een mensch zo dacht hy en stapte
dadelijk [1]	Dat dadelijk in min verwart
daer [5]	in den Rijn daer hy so wijd Zijn blanke vel daer 't bloed doorslaat Als lelien daer de wederschijn Daer mee droop sy schaamroot heen Geyte oor daer hy sliep in
dafne [1]	eer de schoone Dafne strijken
dag [17]	Als den dag begint te krieken lindebooms op 't heetste van den dag Nijd ons vry vervolgen nacht en dag DE donkre nacht schuild in den dag so klaar als dag te vore zal u dezen dag of gy my Acht weeken zag de nacht en dag Dag en uure Voor dag met omgekeerden ploeg Terwijl den dag begint te gloeyen Beschouden hoe de purp're dag Was spade tusschen dag en nacht En nacht en dag om mijne woonplaats Den sesten dag quam uyt het rukten ons den dag uyt d' oogen Zo wachten wy al suchtende den dag my tot den dag van heden
dage [4]	Een jongeling nog schoonder dan den dage In 't kriekjen van den koelen dage Was 's uchtens in den koelen dage In 't kriekjen van den koelen dage
dagen [7]	VErvager der dagen zo stadig in 't veld zijn dagen af te leven 't veld zijn dagen af te leven Ik sleet mijn dagen in de zee Op my verlieft al zijne dagen Totdat wy ons na dartien dagen Zy sleeten al hun levens dagen
dageraad [2]	Den dageraad aankraaiden 't geen Verbeeld de purp're dageraad
dageraat [3]	Gelijk den dageraat wanneer zy door DE dageraat begint te blinken Gelijk een dageraat zoo schoon en
dageraats [2]	Des Rooden dageraats om hare hof-stee Des dageraats wanneer de slaap
dak [1]	In 't land-huys onder 't lage dak
daken [2]	Geruster zit men onder daken Geruster zitmen onder daken
dalen [2]	't bosch op bergen en in dalen Al wat trots is doet gy dalen
damte [1]	vuylen lamps die damte en rookten
dan [86]	Dan verstuyft mijn droefheyts pijn Wie aars dan die die Juno Noch bruynder dan den dyamant Dan doe my vry al weder lust u dat dan hoor my zingen 't jagen snelder dan de wint en bleef niet dan een klank niet en doet dan woorden kaatzen Dan een Yk voor weer en Wijl gy dan uwe ooge leden Gun dan dat hy voor Vaar dan wel mijn Rozelind Harder dan de steyle klippen Vaar dan wel mijn geest Dan lacht gy zacht en sliep helaas moet hy dan glijden Dan vloogzer uyt vloogzer En poogt my dan gevankelijk te moorden vreughd veel hooger dan het gout Maagden hartjen meer dan 's Iongelings van Zoeter dan een kroes vol den hoogen Hemel dan om wraak naamt my meerder dan het leven af naamt my meerder dan het leven af Weegt goud dan meer als deugd jongeling nog schoonder dan den dage Heb dan sonder schande of Van haar versocht dan stak haar gramschap was my harder dan een ky riet en bitterder dan Hop s' Is klaarder dan den gulden Ysselstroom is my soeter dan de schaauw Dan blijft het hangen als 't Dan is het uyt De kansjes zijn dan al verkeeken Houd op dan van de min Dan ziet gy straal en vonken Luyster 'k vaar dan voort Schoonder dan de Sonne-schijn omhals uw minnaar dan mijn leven Ach Dan sou mijn droeve geest niet over ach dan tranen klachte en Astor niet belust dan met haar eer Dan roept hy om verdrag tot Nimph is blanker dan de schoonste maneschijne lief is jeugdiger dan d' eerst ontsloote lief is bolder dan de purpre Abrikozen fier en dart'ler dan een jongen Geyt Wanneer zy danst dan schijnt zy d'aarde geen schoonder schoon dan wijsheyd eer en keurt gy Harder dan voor 't besten Nu dan mijn waarde sla 't Gelt dan u halsjen mont 't leven schoonder dan de dood Wat roemt men dan op moordery Dan is het goed in 't Dien 't dan mach singend woud maakt dan gewach Wanneer ik verlange dan tracht gy uw Dan kunt gy dan kunt gy Dan kunt gy dan kunt gy verslinden Dan tart gy dan tart gy Dan tart gy dan tart gy de Dan tart gy de stromen die spoede nooyt moede dan noem ik u Dan zal ik dan zal ik Dan zal ik dan zal ik u Dan waaktme en hoort de wakk're Bedekt dan blijft men in Dan groeyt het roet in schoorsteen Dan knapt de harde Beuke-stam Dan veeg een kroes ter goe Dan neem uw Lier en schuyl Van niemant dan de weste wind Indien gy dan niet weer naar Bolder dan het Abricoosjen Moojer dan de Keuken-schel Veel langer dan drie hondert jaar nochtans niet meer dan wint Noch schoonder dan de trotze Swaan Dan sluyt uw oogen en uw Dan waar ik min om u Wy dan van alle hoop INdien 'er dan een Venus zey Blaast zoeter geuren dan de morgen-stont ront en puyld dan weer
dank [3]	Verachting was haar prijnens dank Dank sy de Godheyt in den Dank zy die God die my
dans [1]	Gaan onder lindeschaau ten dans
danst [1]	Wanneer zy danst dan schijnt zy
dap're [2]	Door liefdens dap're kracht Dap're knechten
dapp're [2]	stem herwekt zijn dapp're geest eene vuyst die dapp're slagen gaf
dareide [1]	Hier vonden hem Dareide en Amarille
dariede [3]	Dariede kon het nu niet langer Ay laat my gaan Melarkus bad Dariede Dariede heeft in 't veld hare
dart'le [5]	't zoet der dart'le minne Moet met een dart'le voet omveer De dart'le min gaat zijnen ZEven dart'le Nimphjes vonden Dat hy de dart'le Schoone schijne
dart'ler [1]	is fier en dart'ler dan een jongen
dartel [1]	Dartel twee geweyde voncken
dartelende [1]	Met zang en dartelende leden
dartien [1]	wy ons na dartien dagen
dat [168]	lof en eer dat ick se heylig Dat al 't geurig-groen bederft Leven dat de wetten houd 't Vinkjen dat in Dat toont zich in het minnen Dat dit niet kon raaken Dat dit niet dee blaaken Dat gy het eens ziet Dat gy alle vreugden vliet EEn hart dat brand van dorst Tot dat ik aan het Gezicht dat Zon en Maan Tot dat ik aan het Tot dat de dood mijn lust het u dat ik zal quynen Och lust u dat dan hoor my Belet my dat ik u omhals Zoo dat het water wierdt Dat ik u raak mijn lusten En dat het ook niet KOm weste windtje dat de bladertjes doet vliegen kan hoe dat hy menig malen Gun dan dat hy voor het Dat door een Maagd Dat is een min die my Tot dat het lichterlage branden Dat gy voelt Dat is niet reins 't Smeulend vuur dat in uw hart Dat heeft al lang Dat schoonte en kuisheid gaat te Maer dat den Hemel uwe Denk niet dat ik verwaten Dat ik door Status trou Sunt ik dat schone hooft kan het weren dat ik tot u kan het weren dat ik tot u Dat was geen min met reden Dat vuur groeit aan en baart O dat het lot my Of kropjen dat sacht op en nachjes met lekker dat minne verzaad Dat 's 't Hemeltjen hier op 'k Zou dat versmaan Dat vreugd en deugd staag aangroey Van een vuurtje dat vinnig raakt Dat queelen Dat eele Het weelig sap dat samen rend Dat een Vryster fier en bly Laat toe dat hy door zijn dit begrijp ik dat hy schoon moet Op dat gy ons gunstig Om dat de kreupel zijn Een kusjen dat men 't heilig Een traantje dat 'er uit uw Een lonkjen dat gy baard Dat in uw sterke spieren zit is 't knaapjen dat u mind Maakt dat mijn grootste ziel 't is ydel dat sy gist De liefde zal dat nooit gedogen Dat alles siet en alles weet dat nooit de nijd mijn hart Dat van sich self verschrikten Zy wou dat ik haar vleiden Zijn krullend hair dat als een krans Het koudste Nimphjen dat 'er leeft Dat jeugt haar lod're oogen blind rusten niet voor dat 's hem had Voor dat sy hem in Onzalige dat nooyt uw lichaam Men zecht dat dit den man Dat hy bleef staan met traanen En laten na dat gy uw lusten Dat proefden vaak de kam van leuterden mijn min dat is genoeg betoont Dat d' Hemel die dit ziet zwaart gaat door dat haar zijn bloed Melarkus dat men 't duister O Dat de min zich vergeefs wat voorbeeldt dat men stelt is 't onnut dat ik mijne uuren Op het besten dat hy kon als 't Nimphjen dat my blaakt Dat die zich stemmig houw Doortraptheyd dat een gek verstant Dat in de vreugden zit Een vuur dat al de wereld Dat tuygt uw zuchten klagen steene Het spreekwoord dat gaat vast Om dat gy dragen moet Lelienhalsje dat 's geen reyns Indien dat hy rechtschapen mint Dat staat my beter aan Dat is een schoone Maagt Ik gun haar dat haar hun Dat dunkt my is een beter Dat is een soeter levens droom O schone wat 's dat O schone wat 's dat En wees my dat pad O schone wat 's dat En wees my dat pat Dat valt my dat valt my Dat valt my dat valt my zo Dat smaakt my dat smaakt my Dat smaakt my dat smaakt my zo Dat glijden der tijden is beter Dat Daar zach men dat een mensch hoe Men segt dat Venus so wel Dat nooyt noch quaat noch onrecht Tot dat men word in Om dat hem docht men Dat met een schat van versche Dat hy haar koomt heur kiekens Tot dat de Zon in O dat het lot my Dat nooyt noch quaat noch onrecht Dat vuur en rook ter neuze Eer dat dat spook met Eer dat dat spook met zo Eens ommezien hoe dat uws Vaders huys Naar dat hy driemaal's weerelds Dat aan uw Oom dien vromen Hoe dat gy naar Parnasses vrundschap en hoe dat wy naar dien Hoe dat wy met de Dat op de wilde en woeste Tot dat gy aan het Dat zy al mijn leven sta Was ik wensch dat gy meugt winnen Dat het boompjen mooyer staat Dat zy uwe kruyen verzieren Leef zo dat u naar dit Dat zelf het licht met schoonheyd Dat dadelijk in min verwart By 't gene dat wel leven vind Dat doet de wellust met haar Dat hy de dart'le Schoone schijne Dat blanke water-Nimphjen zag Dat hem zo deer'lijk doolen dee Het Nimphjen dat haar aansicht draayden Zo gy dat zaagt ik weet 't kromme pad dat hem gelijden Dat zachm'er aan een nagel hangen Dat monster-mens ô sonde ô schanden Het menschen-vlees dat leven valt my Dat my mijn vader weer mocht Het beurde dat een braven jongeling Schoon dat hy dood zy tranen toef tot dat ik dezen Helt al het geen dat wy behoefden och 't geluk dat word ons maar wierd een weer dat yder schrikken dee Zo dat het bleek besturven Ik seyd' haar dat ik u moest Gy weet dat ik veel liever En spoort waar dat ik hene ga Dat ik u sie Maar seg Dat kosten my so vele tranen Op hoop dat ymand u sou Dat d' Eekel-bomen staan en trillen Het root dat op haar wangen te zien hoe dat zy adem haalt u schoone by dat levend naakt Dat zelf de wint van 't
datje [2]	Voorgenomen datje my 'k Sweer datje 't my betalen
datmen [1]	Hoe datmen menschen smoort
datse [1]	Tot datse als room ten
dau [1]	de Rozelaar met dau besproeit
dauw [6]	En varsse dauw van haare blaatjes Een dauw verandert worden door Als morgen dauw aan zulke rozen Tot ik als dauw verdwijne Als dauw voor 't helder met een zoete dauw belaan
de [500]	DE liefde is stark genoeg om verdrenkt hy in de vloet der minne DE liefde blust het leet Een ander hou de Rijnse-wijn De geesel-sweepen van 't verdriet te De goude Zon verquikt De bloejende Roosen Verdienen de roem verandert worden door de min Daar de lekk're Bey in Strykende de schoonste kroon Tot de bloemen gaa met Die alleen de reuk niet vleyen Laat de guure winter beven Leven dat de wetten houd Daar heerst de min Daar fluyt de Lijster Gy zijt de moeder van 't Geheyligt zy de kuyse trouw Als de lipjes kleven WIe spant de kroon der schoone De schaamt' spreid op de koone schaamt' spreid op de koone uyt de handen Gy spant de kroon om hoog Gy spreit de schaampte als rozen als rozen op de kone dorst en slijt de tijd met wachten vuyr stak my de liefd' eerst aan De liefde de my 't harte De liefde de my 't harte min viel ik de vlam ten buyt De heele tijd mijns levens uyt Blaas uyt de vlam die my Tot dat de dood mijn leven Die Echo de tot lucht verdwynen jagen snelder dan de wint klank die in de wilde plaatzen zich spiegelde in de beeken De Nimphjes wenschen my in 't De tranen dreven uyt zijne ogen 't aanzicht in de glaze beek weste windtje dat de bladertjes doet beven droomt gedooken in de veer Zech hoe de liefde hem zijn of arm terwijl de slaap hare oogen Zech hoe de Nijt hem knaagt Wanneer de nuchtere zon door Daar de kuysheyt roem op Daar de Majesteyt uyt blinkt Zie de zilte trane-peer'len Wijl de straffe Rozelindt Daar de wrede Belial Langs de grazelooze wal Door de na berouze-baaren Harder dan de steyle klippen dikmaal zach my de Maan In zuyv're minne-gloet de laaste snikken hart zijn voor de bleeke mont Nimph kunt gy de tran'ge vlieten Het geen de Hel onmoochlijk was zat daad'lijk op de dootze lippen Hoe zal de Fama noch van Wanneer de Nimph niet al Te blyven in de ly Men spil de gulde jeugt De weerschijn van geblaake harten DE liefde nam my in sijn ziet eens wat de loosheid doet my gloeiende in de gloed vuur speeld voelt de hette Gy spand de kroon haar spieg'len in de glazen Amstelstroom Heeft de weerschijn noch niet En de lusten van uw Door de min De min is zoet Tot in de dood met mijn bloed de ziel ten wonde Gelijk de wind van 't Tot de dood de rozen Tot de dood de rozen van haar Noch al de prachten van des Noch al de prachten van des oudste dochter van de wrede hel oudste dochter van de wrede hel Gy brengt de menschen in een Gy brengt de menschen Gy brengt de menschen in een Kan dit de reden lijden ô De schaamte strooit haar rosen op Mijn lust weerstreeft de wet niet van speelt my in de zin dwong my tot de min DUifjen in de hazelaren sijn lipjens op de hare DE varsemelk gestreelt uit volle prammen karnt zo roert de liefde in jonge Gebreydelt met de vaste Trouw Zag Veldenrijk de blanke en volle 't kantjen sat De blaân die ruysten met de vliet De waterwilg den oever van een De steenklip haagt d' onvruchtbare Elsche Op heuvels heeft de druif sijn beste Gelijk de room van eenen Dianier steekt by de maagden uit my soeter dan de schaauw Met blankheit de mellik en lely En smelten de zieltjes te samen En slijten de nachjes en daagjes De blijde daagjes met lonkjes en De nachjes met lekker dat minne Gy spant de kroon van alle wooud ik op de dorre stranden yslijk gonsen van de bare Zee nare huilen van de woede winden geloof was ook de Vree beseten Al lang genoeg de goude tijd versleten De stijve vree-zuyl stut uw huys De schoone Hemel geef u weynig De nijd braveren je wierd in de blanke krop geblaakt Naar de wetten van Godt Tot de zieltjes t'zamen swymen In de liefelijke ly Al de Nimphjes die de de Nimphjes die de Min plant en paart de groene bomen Appelaer die by de hagen schut Eekels op de grond De Beuke laat Kastanjen vallen Die strijkt de praalkroon van hun De room uit volle borsten zuigen Noch schoonder pronkt de boom met vruchten Waarom by de vryer niet 't Zijn de grootste zotternyen Want de bloey-tijd gaat voorby De kansjes zijn dan al verkeeken En de jeugd verydeltuyt En maakt de geest zijns meesters Ay laat de liefde ons ook Leonoor zo kan de zoetste vrucht De speen verlaat ten blanken borst vrucht moet al de wereld leven op dan van de min te weder-streven De schoonste Maagt De schoonste bloem van uwe jeugd In de zoete ly In de min verwart Tree toe wanneer de gulde poort Terwijl de minne De tijd vlied als de stromen tijd vlied als de stromen Hy schud de jonge bomen De lust de vreugt De lust de vreugt Het mooy de jeugt Word door de tijd onaardig vong door list de Visscher in zijn De vryigheyd Tot de dood hem scheyd Vrysters fuykjes van de min Wat vangt de min met u De Min is wonder wie hem Spoel de lippen in het ter eeren van de minne Schoonder dan de Sonne-schijn Van de brave Maagden-stoet Schoon de Nijt ziet wrang DE handen blijven dit staat vast HIer spiegel zich de weereld in Dit pakjen valt de blinde licht Om dat de kreupel zijn gezicht Versweep het spook de quijnende ongenuchten vast met moed de woede buyen door op mijne nek de razerny ontdragen De schoonste namen Met traantjes op de bleeke wangen Zo riep de Min-god in zijn hooft tot aen de voeten hy 't swaard de hals-strot door En wierp de kop zo die Ontboeyt de blaauwe handjes weer En veegt de traantjes van haar 't midden van de nacht Zijt gy Hy klaagt de nacht zijn leed Kon ik de rode schaamt' en Daar my de lust toe troont De rode schaemte en vrees de schaemte en vrees de schone lust ten De beesten zonder schroom voldoen hun Licht breekt de zon door zulk De liefde zal dat nooit gedogen Al komt de droes met al De liefde acht minder als een De liefde breekt door alle rampen Gelijk de Zon door neveldampen dat nooit de nijd mijn hart Als d' Eekelboom de vlagen De schoone Leomede De nijd knarst' op haar tanden Nu quam de dood ô smarte De kracht ontvlood haar haast Zal ik de dood verbeien DE donkre nacht schuild in den De min te saam geronne Verbeeld de purp're dageraad Als lelien daer de wederschijn De wijste kan hem niet weerstaan Hy trappeld de eer met voeten Het praalbeelt van de pronkende eer De Godsdienst die moet buigen De waarheid sal getuigen Nu had de Maan haar hoorens Dit moest terstond de gulde kuisheid spijten De woede dood brult vreeslijk naar Vond haar de wraak met twee naam die zy de weereld tot een knarst tusschen bey de borsten bloed vloog by de moortpriem op beek dreef langs de bleke krop al rookend van de sponden De naare doodt blies 't roosjen De bange ziel quam uyt den Verdiende door de min geschopt ter Zijn dit de blijken van een gy dus verwaant de heugnis uyt het De beuk'laar aanschoot en het swaart man te paart de speer-piek op de de speer-piek op de borst hoe stutten ik de swaarde Dat proefden vaak de kam van mijn met eene kling de losse kop verplet eysch u voor de kling te paarde Zo sprak de fiere Vrouw en zich heym'lijk op de vlucht niet zy krijgt de lucht daar van De degen in de vuyst beharnast De degen in de vuyst beharnast als vast een poos de vinn'ge dreven af lukt niet maar de tweede zo veel Zo was de troost die hy De bloem der Vrysters in haar ging wel eer de schoone Dafne strijken De wind voorby gelijk men segt liet vol schrik de Zon haar hielen De mild deê haar door 't De Vrijster lachte met vermaak hem sachjes op de kaak meê vaar wel de jonge zieltjes scheiden De moye vrijster was ontkuist De vryer lachten in sijn vuist O Dat de min zich zelf ver het naar de grootste jam'ren helt doet het op de liefde geen gewelt En schelt de schroom en vrees De dart'le min gaat zijnen ouden Ik laat de min zijn gangen of deze spant de kroon De Echo teeg terstont aan 't alles wijken voor de schoone Gaardelijne is blanker dan de schoonste maneschijne 't bloempjen van de jeugt Men ziet de kuysheydt uyt haar het bloosjen van de Pers is bolder dan de purpre Abrikozen vroolijk wezen doet de koutste harten vonken Die in de klaver weyt zal ik meer de Nijt voor ogen Het past de Swaluw die van Swijgt met de Nachtegaal die met De boert en stoejerey een strik Zoo blond de geele verf der 't rijpe graan de tijdelozer aren Mocht ik de slaapkoets van mijn 't bloempjen van de jeugt Melker oordeel wie de kroon strijkt van DE dageraat begint te blinken De Roosjes zijn aan 't open De nucht're-Zon komt peer'len drinken De zuyde wind speelt met de wind speelt met de blaan De rechte zoetheyd kent gy niet Zoo veel de buyk verdragen kan Dat in de vreugden zit vuur dat al de wereld streelden Het is de schoone Min Wy pronken met de maagde-krans Wat is de maagdom zoet Voor de tipjes De smart die 't hart eens maar lust bekruypt de ziel Die in de strikken viel Acht weeken zag de nacht en dag leven schoonder dan de dood De min is 's levens stof wat my op de weereld haagt Die voert de Scepter en gebied De tochten van mijn geest Zie Venus die de geest vermaakt De harten wet wet scherpt dan tart gy de winden Dan tart gy de stromen die langs De kusjes de lusjes van heden De kusjes de lusjes van heden Van de schoone Lea woont Als de Goden Nektar dronken Onverdronken in de Wijn In de schaauw der bomen Stil hiel de tong In de Van de blaan ging sacht Watertandend door de rietjes wat dieper tot de knietjes 't hoogste van de nacht naar 't Des dageraats wanneer de slaap die 't Met Mankop om de kruyn drijft op Door al de Weereld vliegen De liefde blixemde uyt haar bruyne En setten al de Zaal in lichte Hart swoegde door de brand Word verguygelt in de wind Met de dood in duysterheen De Bloemekrans braveert de goude Kroon De Bloemekrans braveert de goude Kroon Wanneer de rege-vlagen druypen De krekel die geen zorg wil in het groen de Gytjes spelen Hoe Bloemerts fluyt de Nachtegalen tart zijne Guyl voorby de hoven rijt waaktme en hoort de wakk're hanen Men ziet de starren dun gezaayt den Havik in de lucht De Klok-hen raast en is beducht De Tortel kort de swarte Lyster De Tortel kort de swarte Lyster fluyt langs 't veld de beesten loeyen een deuntjen aen de stroom Zo gaat de zomer middag strijken Tot dat de Zon in 't De schad'we rekt langs beemde en En jaagt de beesten uyt de de beesten uyt de weyden By winter als de wat'ren sluyten het snippen van de vorst De deeren zit 'er by te Men sluyt de laauwe Zomer binnen En laat gerust de Winter buyten staan Dan knapt de harde Beuke-stam En roost de schenen met zijn Verwacht men weer de zoetigheden De bloemekrans braveert de goude-kroon De bloemekrans braveert de goude-kroon Uw voester-stee de voeten plant in 't verschiet de klaver snoeyen De trotze kruyn van berg en De wolken roosten aan den hoogen En al de woestheyd schijnt gedroomt Maar als de Zon rijst uyt Zon rijst uyt de baren wy kouten langs de weg De zorgen van het harte spoelden Met Lieber die de doffen maakt verblijd dat wy met de Zang-godin Van niemant dan de weste wind bespiet Dat op de wilde en woeste doet u door de golven ylen Moojer dan de Keuken-schel Uyt de bloed-bel van Adoon 't Zijn de vruchten die 'er HIer bootst de kunst het wezen En poogt de Lauwer-kroon te strijken De groote Meesteres Natuur Een hemel daar de liefde in woont Waarom de blonde lokjes speelen Geslepen op de nek der Grooten De krans die om uw schedel De snaaren van u Duytse-Luyt Wijkt voor de zijne niet een De zoete zangen die gy queelt En doen de Y Mereminne luyst'ren Nooyt zal de dood uw lof Dat doet de wellust met haar Beleefde Jongeling de stralen Verdient men by de Wijzen eer bieden u beleeft de hand Dreef daar de zee met breede Komt slepen op de schuyne strand Nooyt was de vee-staf uyt zijn Beschouden hoe de purp're dag De bleeke melk-weg dê verdwijne Dat hy de dart'le Schoone schijne liet haar tot de navel kijken Noch schoonder dan de trotze Swaan hogen Hemel riep de jongen mijn dagen in de zee Daar lach de deugt daar lach deugt daar lach de reden En mensheyd met de staf in 't hy al in de golven als zich aen de poort zijns ooren monster-deel schuyld in de baren zaagt ik weet de haren toe gy meugt de kans wel wagen 't borst-stuk van de harde steen De hoge steenrots breekt de winden hoge steenrots breekt de winden doen al wat de liefde lust De hette straald' uyt bey sijn' haast als sy de knaap sach vlotten dook toen naar de diepe gront Dies sloot de doot sijn bleke De jonge knapen toe te zingen De Zon verzonk in Tetus stromen zach rijzen uyt de bomen De swarte Raaf riep drie maal De Nacht-uyl scheen niet goeds te koomt tot in de keuken streven wierd beschemert van de vlam Dooralt schoon hem de vrees bestookten De heyrbaan op de naaste stad De heyrbaan op de naaste stad wijs dien man de rechte baan Volg maar de Maagt so sprak Maagt so sprak de monstervrouw Veranderde als de vroege morgen Verflaaut de bloheyt voor de de bloheyt voor de moed Hy volgt de Deeren op de de Deeren op de hielen Wanneer de Maagt begint te uw selve door de vlucht gy vliegen in de lucht Hier op begon de Maagt te schreyen Gekoestert op de schoot mijns moeders beemde en langs de strand lang mooy weer de ronde zeylen Herschept de vruugden in elenden En zend de dood wanneer men Zo als de Zon in 't En blikrend langs de baren blonk De Noorde-wint versuchten langs de Zee Noorde-wint versuchten langs de Zee De nacht quam snelder aan getogen Men sach de dood op yders De blixem schoot door swarte wolken En flikkerde in de lucht het kraken De wind groeyde aan en maakte te barsten op de strant En las de tranen van mijn in schaduw van de nacht Wy klommen by de boorden neder wolk van voor de Mane De Maagt bequam daar had men De tranen dreven uyt haar oogen wijl' quam haar de spraak weer by Hier op de Maagt Toen wy Maagt Toen wy de stranden De winden ruysten door het wout De waan quam toen mijn herssens Als hy de rook sal op Nooyt weder uyt de voorpoort treden sien hangen in de schou Dank sy de Godheyt in den Kost gy de plaats niet weder Maar al vergeefs de nacht quam schielijk De halve Maan alrede aan 't komt daar van de trappen gloênde Fakkel in de hant Tot sy de lieven had gevonden Hy scheurt de fakkel uyt haar De hair-klits zengt en geeft een De Nacht-uyl en de Vleermuys zijn De Nacht-uyl en de Vleermuys zijn vervaart helm raakt uyt de schede verft zich in de strot van 't De ziel geprangt om heen te geeft al brullende de geest De grijze Vader baade in vreugd De Moeder kreeg een nieuwe jeugd De heylige Echt schiep haar tot De schoonste van de schoone goden De schoonste van de schoone goden rey De grootsheyd en de zoete vrind'lijkheen De grootsheyd en de zoete vrind'lijkheen De ziel die tintelt in haar Beschaamt de Rozelaar met dau schoon hy in de geurige uchtend bloeit zoeter geuren dan de morgen-stont Waar door de blanke boezem swelt 't voorhooft blinkt de majesteyt So verft de krop zo verft met eene stip de Naaf ter slinker buygt de las Voldoet te wonder de volmaaktheyts wet d' enkelen smelt de bolle en ronde sy treet verkreukt de voet geen kruyt haar hals terwijl de weste wind Dat zelf de wint van 't
deden [2]	Wy deden 't maar uit Die deden 't logge Schip
dee [5]	Dat dit niet dee blaaken Dat nooyt noch quaat noch onrecht dee Dat nooyt noch quaat noch onrecht dee Dat hem zo deer'lijk doolen dee wierd een weer dat yder schrikken dee
deed [2]	Zy deed hem 's uchtens Als gy vaak voor hene deed
deede [1]	Deede u bezeffen wat daar schuylden
deel [1]	Zach ik een deel van 't geen
deelen [1]	Met alle deelen blood
deer'lijk [1]	Dat hem zo deer'lijk doolen dee
deerelijk [1]	Helaas so deerelijk vermoorden
deeren [2]	De deeren zit 'er by Hy volgt de Deeren op de hielen
deerlijk [1]	Begost hy deerlijk te weenen
deert [1]	klachten want my deert uw pijn
dees [8]	Zy dees reden eynde Wy plengen u dees wijn ter eeren niet zagen voor dees zee Die door dees maar in wraak Zo haast dees woorden overwaayden Dees redenen vermengt met lonken doen als gy dees borst doorstoot Dees Gaarden legt besloten in een
deez' [2]	Die deez' wellust niet vermaakt te sterven aan deez' wond
degen [3]	mede toont hy haar den naakten degen De degen in de vuyst Door-boort dit hart met uwe degen
dekt [1]	Dekt met zijn schoone leden
den [101]	Als den dag begint te Eer den Huysman ploegt of Laat den Hemel blixems swaajen Een schoon' Helena den Rechter opgedragen Noch bruynder dan den dyamant Hoe straf altijd den hoogmoet dwong Dit wou den goeden hemel wreeken 's uchtens voor den daauw hy Natura noemt den oorzaak van zijn Nachtegaal om op den Ypenboom gevlogen Ja schoone daar den uchtend voor moet Den jongen Argidon die gaat verlooren Geswollen aan den Rijn Ach ik bid den hoogen Hemel dan Maer dat den Hemel uwe boosheyd haar vryer by den stroom nog schoonder dan den dage Den grooten Baijert had noch ongeschikt geele boter die den Boer Haar spiegelen in den Rijn daer hy Den Reiger mind met d' Elseboom De waterwilg den oever van een Den roden Denne en Yp beminnen In schoonheit als den hogen Eekelboom Is klaarder dan den gulden Ysselstroom Den Rijn die snel langs haren 't heetste van den dag Dus song den knaap en voer Wanneer den Haan zijn wikken Den dageraad aankraaiden 't geen men daar 't bos den klank niet stuit mijn hals-vrund in den staat Den Appelaer die by de hagen Vervuld den graanzak met zijn Die trots den heelen hof braveeren Den Olm schut Eekels op de Den wilden Esch nood yders mond Eer 't den ouderdom verbied Den wilden stam die op een Gunstig als den helt verkeeren klimt men op den troon der weelde Geknevelt van den Arabier En sweert Argielukus den dood wekt my uit den slaap wie roept nacht schuild in den dag sy 't stil den Man in d' Als in den buyk der dieren toont hy haar den naakten degen op en opende den mond zecht dat dit den man zo heeft ziel quam uyt den beezem slippen Hier op den knaap gy sult Zo sprak den knaap het blijft Gelijk den dageraat wanneer zy zijde en spilt den tijd met spinnen geen gy in den uchtend ziet Ten kosten van den man Gebeuren met den dach Den dach is aan 't rijzen 't rijzen van den koelen dach gebout als op den hogen Troon Niet als den Vorst die onverwacht Den hof-hond bast met zijne makker Wanneer den Huysman smorgens vroeg Gins zeylt den Havik in de Terwijl den dag begint te Men ziet den hof met vruchten plant of ent den boom Den avond steekt heel vroeg haar En met den Wilg aan 't gebout als op den hogen Troon wolken roosten aan den hoogen 't kriekjen van den koelen dage lente-bloem u wees den rechten gang Zo vaak wanneer den yver woelden Den Hemel hoede uw Schip voor Swaan die in den Æmstel speelt Zy vind den rechten wijsheyds steen hier mijn Vriend den allerbesten zat slordig by den haart Doch na den aart der grootste 's uchtens in den koelen dage ik wandelde in den Hof Den sesten dag quam uyt het En rukten ons den dag uyt d' suchte en riep den hemel an Den allerstoutste en starkste man wy al suchtende den dag Ten laasten quam den uchtend rijsen Den hemel voerde een soeter weder Zo vroeg den held geseten aan schip verlieten met den dach Den avond was alrede aan 't Den knaap koomt licht op onsent liet my tot den dag van heden de Godheyt in den hooge gy my by den hoogen Ype liet 't kriekjen van den koelen dage Kom sprak den held vervloekte Monster star die uyt den duyster licht Als sneeuw wanneer den uchtent zonneschijn
denk [3]	Denk niet dat ik verwaten Denk wat 'er op dien top Denk schoone hoe ik was verslagen
denken [1]	wist niet wat ik had te denken
denking [1]	and'ren mach die denking zijn
denkt [3]	Wie denkt om swarigheyt wie om swarigheyt wie denkt om rouw al wat men denkt en wil
denne [1]	Den roden Denne en Yp beminnen
der [42]	in de vloet der minne Al het puyk der Velt-godinnen spant de kroon der schoone Wanneer der ymant zingt of uyt ô puyk der knapen In het diepste der nacht Het Nimphjen is der liefden tang Der maagden Hemeltjen hier op der aarden geboud en 't zoet der minne bleef 'er Genoten 't zoet der dart'le minne op den troon der weelde als 't bloed der schoonste druiven voor 't Geslacht der menschen Verwint het schoon der Zonne Braveert het goud der Zonne om hoog O Dialark elendigste der knapen O schoonste bloem der vryers van uw in den buyk der dieren sterf in 't hevigste gevecht der bloedige oorlogsslagen De bloem der Vrysters in haar Eerse in der aerden wierd gehecht de geele verf der uytgedijde pruym zong Urmedon in der nacht Der trompet VErvager der dagen zo stadig Dat glijden der tijden is beter In de schaauw der bomen Aan het schoon der ydelheyd blijft men in der muyten u vluchtende in der nacht O jonge bloem der Rozen-dalen op de nek der Grooten stoot uw kruyn der starren woning Der sware moeyten en gevaren Der sware moeyten en gevaren DOoralt ô roem der Jongelingen na den aart der grootste zielen na 't gedroog der tranen voer sy Verlos d' elendigste der Maagden greep my by der mouwen nam haar by der hand
derelijk [1]	Zo derelijk ten val
derven [1]	wil het leven derven en sterven
des [13]	Des Rooden dageraats om hare hof-stee de prachten van des konings Troon de prachten van des konings Troon Des wilgenbooms die ruysten met de Des uchtens als sy sweld Des quam sy 't stil den Des landmans huys doorkruyst te snat'ren Des liefdens bedwang Des liefdens bedwang Des dageraats wanneer de slaap die Des zomer-zons die 't koude berg-sneeuw Des Dolfijns schone nek beschryden Des donders scheen elkx hart te
dese [6]	Laat dese oogen-streeldery Doet dese boesem vure het blijft in dese heggen geest te beurt dese allerschoonste droom Wat ziet gy dese schoonheyt aan Met dese reên Kleenardes hoe
desen [1]	Voor desen was uw allergroost
deugd [2]	Weegt goud dan meer als deugd Dat vreugd en deugd staag aangroey en
deugde [1]	En wit van deugde en zech hoe
deugden [2]	Wat deugden zal ik meer Leef in eeren leef in deugden
deugt [4]	By Gloroos witte deugt mach sneeu noch schoonder schoon als wijsheyd eer en deugt schoonder schoon dan wijsheyd eer en deugt Daar lach de deugt daar lach de
deuntjen [2]	Zo menig deuntjen zong Of queelt een deuntjen aen de stroom
deuren [1]	Men opent vensteren en deuren
dewijl [1]	Laat ik dewijl 't niet mach
dey [1]	Haar dey volslagen en gezet
deze [6]	Met deze woorden aan O nu sterf door deze handen Die of deze spant de kroon Bewoont van deze geest Wie deze kunst recht leeren En deze gruwel-plaats begeven
dezen [4]	geen de Hel onmoochlijk was voor dezen Ik zal u dezen dag of gy onzen knaap voor dezen nooyt vervaart tot dat ik dezen Helt
dezer [1]	nu zien ik dezer menschen
deê [1]	De mild deê haar door 't
diaan [1]	geeft aan die Diaan gevangen
dialark [1]	O Dialark elendigste der knapen
dialarkus [3]	langen wijl met Dialarkus blusten eene nacht als Dialarkus vleyden een steek was Dialarkus doot
diamant [1]	Zo bruyn als Diamant
diamante [1]	Door diamante blikrende oogen
dianier [3]	Maar Veldenrijk bemint sijn Dianier Het trotse hart van mijne Dianier Mijn Dianier steekt by de
dicht [2]	Wat dicht gy in uw Gebogen en gesloten dicht aan een
dichte [2]	Door het dichte houd Men dichte een Venus zo
dichten [2]	Zat achter eene dichten struyk en ziel tot dichten dwingt
die [186]	Die 'k uyt mijn Amorellaas lippen Die als roozen blaaken Bloempjes die naar honing ruyken Die alleen de reuk niet vleyen Die rontom hem heene springt Die al zijn tijt Wie aars dan die die Juno en aars dan die die Juno en Bellone Die zoete wellust mijen uyt de vlam die my verteert Die Echo de tot lucht verdwynen Van Echo die zich vond gedwongen Een klank die in de wilde Die liet hem dus elendig klagen zijn geen bergen die ons scheyden Die met zijn blad'ren voor haar Op Arnoldo die gebogen Rozelinda die my schend Die 'er door malkander krielen Och die liefde staat my Die 't zee-gewelt op zijne borst Die biglend langs u Minnaars wangen Den jongen Argidon die gaat verlooren Ik schat die vreughd veel hooger Men vind 'er die men vind 'er men vind 'er die als zotten Om Maagden die met hun verdienste is een min die my voor 't laatze ik spoel die minne Ik spoel die smart Wie oordeel heeft die zegge met my Die mijne vlammen uyt dorft tarten Wie 't vreest die hou zich aan Die haar spieg'len in de glazen Die zo vaak Wijl Mierus geest die quijnde Die my het leven gaf Die my by wijlen van geduld Die my by wijlen Die my by wijlen van geduld Die zo verdurven zo veel quaat Die so verdurven Die so verdurven so veel quaat Hy schaam sich die als Cannus suster min niet als die dwase maagt Die op een stier verlieft alleen Die kon mijn trotse ziel behagen Die streek met al mijn gunst Die sijn lipjens op de hare los en streelt die hoogjes Tot geele boter die den Boer Des wilgenbooms die ruysten met de Die 't gratig vee op vette lot my veel die gunst wou doen Den Rijn die snel langs haren Met eene wederga die mijn ziel beminden Die 't graag anders wouw Die deez' wellust niet vermaakt Al de Nimphjes die de Min Den Appelaer die by de hagen Die trots den heelen hof braveeren Die strijkt de praalkroon van hun Met vruchten die het al doen kaak en lipjes die zo zoet Den wilden stam die op een and're Die nu belust vast hevig water-tant tot een boom die vruchten draagt Die 't Bruilofs-feest door zoete vreugt Maar die het haagt die die het haagt die zy een weynig Doch niemant die haar toebehoorden Die anders haren vyand tarten En een die quynt Schoone min die hier in d' Die gesterkt door uwe hand Noch leeft die zelve moed Die met een trop verraders quam Die stem herwekt zijn dapp're geest Die door te heete en heevige Die my mijn schoone Bruyd ontkaapten de kop zo die noch gaapten Omhelst heel vrindelijk die schoone Zijt gy 't die suist en ruist Die ik door mijn gebede Die met Oranje-stralen De Godsdienst die moet buigen Het geld Emelia die hier Die door dees maar in wraak wraak met twee die hem geleyden Uw naam die zy de weereld Haar goede naam die eer een praalbeelds Dat d' Hemel die dit ziet zich Die u met eene kling de van eene vuyst die dapp're slagen gaf Gelijk een Leeuw die op zijn tergers was de troost die hy op 's Die nu al in sijn armen Een ouden Yp die 't lietjen quam Die klapten 't als een Aakster zo veel spijts die 't harte knaagt Met leering die ik lang voor Die of deze spant de kroon Die schieten drayende beweegelijke lonken Die in de klaver weyt past de Swaluw die van achteren tot Dat die zich stemmig houw met de Nachtegaal die met zijn kleyne Die meenig jonge bloem haar maagdom Die word van haar gewraakt Die gasten huyst zy niet Die mint Die mijn hartje branden doet Vonkjes die van 't lodder Lipjes die als rooze-blaan By and'ren mach die denking zijn De smart die 't hart eens Die smart die zy vervloekt Die smart die zy vervloekt Die in de strikken viel Een lust die 't al verheert Die wijsberaat en rust vervaagt Een bloem die op zijn steeltjen Die 't meeste volk om 't Die 't alles 't hart afstoot Die harts-tocht trekt my meest Die voert de Scepter en gebied 'k Zie Venus die de geest vermaakt Die schel ten gil gezet gy de stromen die langs hare zomen Die maakt gy die maakt gy Die maakt gy die maakt gy tot Lea schoonste die 'er leeft Zat Appelona die ik sach Die 't geveert Die langs klavere boorden streek wanneer de slaap die 't al verblind Die langs steyle boorden schiet Maar een schaduw die hem vlijt Die d' onrust niet in 't Die 's Konings zorg by nacht De krekel die geen zorg wil als den Vorst die onverwacht Die ons tot naarstigheyd vermanen Gelukkig mensch die zoo zijn jaren Die als een root scharlaken blozen Des zomer-zons die 't koude berg-sneeuw Die prijzen 't ons met vaarzen Die 's Konings zorg by nacht Een swarte wolk die 't hemels-blaauw ontblinkt Die fors gewrongen en genepen Met Lieber die de doffen maakt Wanneer gy van die zoetheyd zingt Die men zegt te zijn gesproten Zijn de vruchten die 'er maken Die noch spijs noch drank vermind'ren Die konstig door een vocht en Die al zijn goddelijk vermogen Zich geeft aan die Diaan gevangen De krans die om uw schedel O Swaan die in den Æmstel De zoete zangen die gy queelt Die 's Weerelds wijde kring omvat Alleen die and'ren altemaal EEn geest die ydeloos poogt te Die 'k op uw voorhoofts star Die hebben 't hart door 't Die zullen u te moede treden Een ziel die eyndeloos poogt te Die 't water voor zijn borst Die bey zijn benen vast bedolven Die zouden u te berge staan Die bliesen in Kleenardes vonken Maar ach die dwaasheyt stont hem O Harders die uws Vaders schapen Eens vuylen lamps die damte en rookten Die deden 't logge Schip geswint Beschouwen hoe die beyde elkaar Die hier quam rusten in sijn Dank zy die God die my zy die God die my hier by is 't Argivina die ik bemin De ziel die tintelt in haar Gelijk een star die uyt den duyster eens te zien die welgeschikte leên Die flaautjes verft met schuyne en Daar staat die schoone naakt voor
dieft [1]	Bedreef een stoute dieft
dien [23]	Dien het is gegeven En smelten door dien zelven gloet Dien ik helaas wie kan 't Heele schepzel voelt dien brand Zo zach dien wakk'ren oorlogs-gast laau en warm dien wreeden hand bemorsten Dien aanval lukt niet maar de Daar legt meyneedigheyd dien Eet en Trouw les men oyt dien dwazen gaf Dien 't dan mach Mijn Laura dien ik min quam aan uw Oom dien vromen ouden dat wy naar dien tijd Maar trotst dien dubb'len oorlogs kroning Maar slaat dien vyand uyt het wat 'er op dien top al heyl heene en wijs dien man de rechte Hoe sou dien grijsen sich verblyen Dien schoonen bloem dien trouwen och Dien schoonen bloem dien trouwen och Ik wachten naar dien tijd met duchten was sijne antwoord dien hy gaf Van dien tijd af hebbe
diensten [3]	en bie mijn diensten aan Voor al uw trouwe diensten Mijn diensten boven and'ren
diep [5]	Haar stem zo ver zo diep menschen in een diep gequel menschen in een diep gequel Raaken in een diep gepeyns En al so diep al gaande ach
diepe [4]	Pallas met uw diepe sufferyen Uw diepe zuchten toen naar de diepe gront dood gestikt in diepe lust
dieper [1]	Noch wat dieper tot de knietjes
diepsel [1]	in schaauw een diepsel tussen by
diepste [1]	In het diepste der nacht
dierbaar [1]	Bespad met dierbaar rood
dieren [1]	den buyk der dieren sterf in schanden
dies [5]	Dies smoltse en bleef niet dan Dies bidde ik schoone voed geen Dies komt zy hem te paart Dies is 't onnut dat ik Dies sloot de doot sijn bleke
dijzen [2]	schoone daar den uchtend voor moet dijzen rijzen en 't nachjen aan 't dijzen
dik [1]	Beschaften dik en schoon en
dikmaal [5]	Hoe dikmaal zach my de En noemt u dikmaal wreed hy noemt u dikmaal schoon Hoe dikmaal heb ik u Zy loopt niet dikmaal uyt maar stemmig
dingen [2]	Van vreugd van duyzend zoete dingen Alle and're dingen acht ik niet
dioniksus [1]	Ween Dioniksus ween
dis [1]	Verwelkomt aan uws broeders vette dis
dit [46]	Dat dit niet kon raaken Dat dit niet dee blaaken Dit wou den goeden hemel wreeken Strak zult gy dit staal zien rooken Mijn ziel verliet dit lichaam en zy Waar wil dit heen Kan dit de reden lijden hoe waer wil dit heen tuyte en song dit lied Van dit geloof was ook Maar dit begrijp ik dat DE handen blijven dit staat vast Dit pakjen valt de blinde licht En scheurden dit onnozel lam Nochtans dit schoone naakte kind Als gijle min dit kuissche bed benijden Dit moest terstond de gulde kuisheid haar man haar dit in 't aansicht Men zecht dat dit den man zo Zijn dit de blijken van Is dit getrouwheyds loon mein-eedige d' Hemel die dit ziet zich niet Is dit het pit van Met dit wachten Dit zong Urmedon in der nacht achte te smachten dit beyden dit wachten smachten dit beyden dit wachten achte Dit uurtjen is hene dit weder uurtjen is hene dit weder verschene Dit kusjen dit kusjen verdwene Dit kusjen dit kusjen verdwene haer oogen als dit vat Dit leven loofden alle wijzen Dit haagden Kats en Westerbaan Dit leven zal ik altijd prijzen Luyster spits ik wensch u dit dat u naar dit leven Dit wezen quam in 't licht En met dit schoone Nimphjen leven Dit kunt gy doen als gy Door-boort dit hart met uwe Dit was een donder in sijn Hier by dit monster-wijf te woonen Toen quam dit leelijke oude wijf sy my naar dit oud gebou Dit was sijne antwoord dien hy
doch [6]	waar vliet gy doch zoo snel Doch niemant die haar toebehoorden Doch na den aart der grootste Doch na 't gedroog der tranen Doch vonden ons van niemand meer hoe quaamt gy doch mijn schoone
docht [1]	Om dat hem docht men stak hem
dochter [3]	O oudste dochter van de wrede O oudste dochter van de wrede Mijn waarde dochter koom eens vore
dochters [1]	Zijn dochters gijle en gruwelijke
doe [3]	Dan doe my vry al Hy doe 't wie wil Men doe al wat men
doelwit [1]	d' Algemist zijn doelwit raakt
doen [12]	Doen ysere gemoede gloet weer uyt doen gaan Doen gloeien lot my veel die gunst wou doen die het al doen buigen een ys're slaap doen slapen Doen d' Ammoerellen blozen vaak een Manshart doen verschrikken En doen de Y Mereminne Gelijk een zon doen schaemroot swichten En doen al wat de Dit kunt gy doen als gy dees
doende [1]	Dus doende blijft men goede
doet [27]	Och hoe doet gy zuchten voor moeder naakt doet wijken cieraden voor moeder-naakt doet wijken Of doet hy 't niet En niet en doet dan woorden kaatzen dat de bladertjes doet beven haar af-zijn hem doet branden door verlangen hem zijn harsenen doet dwalen knaagt hoe zy hem 't hart doet op zijne borst doet breeken Nu ziet eens wat de loosheid doet Doet dese boesem vure blijft het hangen als 't Byelijn doet Doet aengename vruchten komen Ons luk doet rollen Onkuisse min doet rede en nabedenking Noch doet het op de Haar vroolijk wezen doet de koutste harten Die mijn hartje branden doet Als hy 'et van zijn Lauren doet wat trots is doet gy dalen zorg by nacht doet waken zorg by nacht doet waken En doet u door de Dat doet de wellust met voor zijn borst doet schuymen Rampzalige ach gy doet my wene
doffe [1]	Verlicht mijn doffe geest met stralen
doffen [1]	Lieber die de doffen maakt verblijd
dolfijns [1]	Des Dolfijns schone nek beschryden
dolle [3]	Crete van een dolle min geplaagd noch wind noch dolle baren noch wind noch dolle baren
domp'len [1]	Met list te domp'len in een treur
dond'ren [1]	En dond'ren met zijn grof
donder [5]	Met een sware donder val By Ammons blixem-vuur en donder wringt ten wolken uyt een balderende donder Hoe verdeeltheyds donder sla Dit was een donder in sijn ooren
donder-kloot [1]	Met donder-kloot en blixem-strepen
donders [1]	Des donders scheen elkx hart
donderslagen [1]	Van wind en donderslagen
donk're [4]	gonzen in het donk're bos by nacht Hoe hy by donk're maan in guurte gewaakt in eene donk're nacht treden af by donk're maneschijn
donker [1]	Uyt u donker weesen
donkre [1]	DE donkre nacht schuild in
dood [15]	Tot dat de dood mijn leven sluyt Tot in de dood Tot de dood de rozen van Tot de dood hem scheyd En sweert Argielukus den dood Nu quam de dood ô smarte Zal ik de dood verbeien De woede dood brult vreeslijk naar Is 't leven schoonder dan de dood Met de dood in duysterheen Nooyt zal de dood uw lof verduyst'ren Schoon dat hy dood zy 'k min En zend de dood wanneer men 't Men sach de dood op yders wangen Haast waar ik dood gestikt in diepe
doodshooft [1]	Daar lag een doodshooft in het gras
doodt [1]	De naare doodt blies 't roosjen
dook [1]	En dook toen naar de
doolden [1]	Ik doolden met een hart
doolen [1]	hem zo deer'lijk doolen dee
door [115]	Wordt door zijne vonken dauw verandert worden door de min Loop niet meer door 't wilde lof Door een streelend geest gewoel Door liefde in 't hart geschreven Door 't zoet gelaat Door min viel ik de vlam Stak door een heymelijk vermoogen En smelten door dien zelven gloet Door liefde als my 'k geloove Door duyzend telgjes heen komt fluysterende hem doet branden door verlangen de nuchtere zon door wien het alles Met held're straalen door het klaare glas Die 'er door malkander krielen Door de na berouze-baaren Dat door een Maagd Vrou Echo door het pijpen van En lei door my een vuurtjen Zelf stookten door zijn wrede hand Door 't stralend licht Door de min Dat ik door Status trou Door blinde Staatzucht zag van 't Door blinde Staatzucht zag van 't Wat brout gy door uw schenden elenden Door Crete van een dolle min Stak door lonkjes lodderzoet vast ten ware door een Goddelijk bewegen Stremt door een stadiglijk geroer Door kuyse min in volle weelde Tot boter word door karnen door geroer word door karnen door geroer Door speelen Als 't windjen door haar telgen jaagt toe dat hy door zijn gewijde hand liefde schuwt is door d' waan bedrogen Word door de tijd onaardig Die 't Bruilofs-feest door zoete vreugt gedreven En vong door list de Visscher Die gesterkt door uwe hand Aan een gesnoert door vaste trouw Om t'zaam door zoet en wrang Als hy door last ons fel vast met moed de woede buyen door Die door te heete en veegt hy 't swaard de hals-strot door suist en ruist door hoge Beukebomen breekt de zon door zulk een mist De liefde breekt door alle rampen Gelijk de Zon door neveldampen Die ik door mijn gebede Door liefdens dap're kracht Door bolle en witte wolken dringt En socht het door sijn listen heel Die door dees maar in hoer nu sterf door deze handen Door 't bed en droop al Verdiende door de min geschopt meer hoe ik door min gesart Kom ridderlijke man door waan ten top koelt mijn smart door mijn of uw kling of 't gaat van acht'ren door Door Astors kling getapt daar rentze Het zwaart gaat door dat haar zijn Om door het veld haar mild deê haar door 't lopen seer zo veel ramps door losse min gesmeet dageraat wanneer zy door komt breeken Door uw lonkjes Door heete droogte mat 't laauwe bloed door 't swaart geplengt Door Yp en Linden Door het dichte houd Watertandend door de rietjes d' yd'le dromen door een fluysterende wint Door al de Weereld vliegen Geworden door soo schoone en 't Hart swoegde door de brand In lichte vlam door 't vuur zijns leven u verdroot door 't sware kruys Door vrundschap en hoe dat wy En doet u door de golven ylen Opgekoestert door 't penzeel Die konstig door een vocht en Door diamante blikrende oogen Vol moeds door ys're drommen stooten En halen zo door mensche moorden Gehaalt door vrindelijk te streelen Door braaf met letter-klank te speelen Door Leerzucht stadig aangesweept hebben 't hart door 't oog gevleyd Verheft zijn kruyn door 's hemels ringen Door klimmens moeyten swoegen hijgen Door leerzucht stadig aengesweept Waar dwaalt gy door verdoolde minne Gelijk een Duyf door 't grote vak Met stem vervalst door droefheyts pijn berg uw selve door de vlucht En trok door zijne trouw mijn En blies door zijn standvastig minnen Besloten door een jong verstand keek ik om door 't groene lof Men zocht ons door het heele land Door bos en beemde en langs Gespannen door een koele wind Gelijk een Duyf door 't water eylen De blixem schoot door swarte wolken heen En liept door struyken en door door struyken en door hagen De winden ruysten door het wout Dorp en Stad door Woude en Velden Hy voerden haar door Lande en Steden Waar door de blanke boezem als veele zien door 't vleesch ô
door-boort [1]	Door-boort dit hart met uwe degen
door-heet [1]	In vreugden door-heet
dooralt [4]	DOoralt ô roem der Jongelingen Dooralt schoon hem de vrees bestookten Dooralt vol duchten en vol sorgen Zo sprak Dooralt en nam haar
dooraltus [3]	Gy hebt Dooraltus zelf zien dwalen Wanneer Dooraltus onverwacht Terwijl Dooraltus nederbukten
doorgebrooken [1]	Als het hart is doorgebrooken
doorgrief [1]	Naar ik haar hart doorgrief
doorkruyst [1]	Des landmans huys doorkruyst te snat'ren maar
doorluchtig [1]	In mijn doorluchtig bloed
doorregen [1]	zo straks haar boel me had doorregen
doorslaat [1]	Zijn blanke vel daer 't bloed doorslaat
doorsocht [1]	tijd af hebbe ik het land doorsocht
doorstoot [1]	gy doen als gy dees borst doorstoot
doortraptheyd [1]	Doortraptheyd dat een gek verstant en
doorwroet [1]	Maar zo zy lang mijn hart doorwroet
doot [3]	En met een steek was Dialarkus doot Wit besturven als een doot Dies sloot de doot sijn bleke mont
dootze [1]	daad'lijk op de dootze lippen
dorft [1]	mijne vlammen uyt dorft tarten
dorp [1]	In Dorp en Stad door
dorre [1]	ik op de dorre stranden
dorst [5]	dat brand van dorst en slijt de gy my mijn dorst te lesse Dorst ik het wagen daar het ooyt heen daar ik niet volgen dorst sijn vlees en dorst my noden
dorstig [1]	En dorstig maakt om bloed
dra [1]	zijn mond zoo dra hy wat bequam
draad [1]	Voor my so lang een draad
draagt [3]	Daar de kuysheyt roem op draagt maake tot een boom die vruchten draagt Gy draagt mijn gunst en
draayden [1]	Het Nimphjen dat haar aansicht draayden
draayt [1]	En draayt haar hals terwijl
draegt [1]	Om al wat harssens draegt
dragen [4]	D'Andoren ziet men Appelen dragen Om dat gy dragen moet De krekel die geen zorg wil dragen Ik sal u op mijn armen dragen
drajend [1]	Bezielen 't drajend rond met brand
dralen [1]	Blijf wat dralen
drank [1]	noch spijs noch drank vermind'ren
drayende [2]	Die schieten drayende beweegelijke lonken haar bruyne en drayende oogen
drayt [1]	Hy drayt het oog ten
dreef [4]	dat 'er uit uw schreiende oogjes dreef Een purpere beek dreef langs de bleke Dreef daar de zee met breede Nu dreef een wolk van
dreven [3]	De tranen dreven uyt zijne ogen poos de vinn'ge dreven af De tranen dreven uyt haar oogen
drie [3]	Veel langer dan drie hondert jaar swarte Raaf riep drie maal kras Drie Maanden sleet ik so in
driemaal [1]	Driemaal vlocht ik u eens krans
driemaal's [1]	Naar dat hy driemaal's weerelds kloot
drijft [2]	Drijft met zijne geesel-roeden om de kruyn drijft op sijn vale
drijftse [1]	En drijftse haar blakende in
drijven [1]	Op uw lipjes drijven
drijvend [1]	Al drijvend langs haar bieze
dringt [1]	Door bolle en witte wolken dringt
drinken [2]	De nucht're-Zon komt peer'len drinken En dorstig maakt om bloed te drinken
drinkt [1]	Wie daar van drinkt leeft zonder ent
droef [2]	In 't bosch heel droef Zo droef een toon beweegen
droefheit [1]	stark genoeg om droefheit te ver- winnen
droefheyts [2]	Dan verstuyft mijn droefheyts pijn stem vervalst door droefheyts pijn
droes [1]	Al komt de droes met al haar
droeve [2]	Zijn droeve luyt vermengt met Dan sou mijn droeve geest
droevig [2]	Treurig droevig en benoud Droevig wie kan 't weeren
dromen [5]	slaap wie roept my uit mijn dromen maakt gy die maakt gy tot dromen 't Zijn my geen dromen En d' yd'le dromen door een fluysterende Vyfmaal scheenen 't weder dromen
drommen [1]	moeds door ys're drommen stooten
dronken [1]	Als de Goden Nektar dronken
droog [2]	MYn schone droog uw tranen af sat hoog en droog met sant bewelt
droogte [1]	Door heete droogte mat
droom [5]	Toen riepse als in een droom Dat is een soeter levens droom 't geweest het leven is een droom mijn geest te beurt dese allerschoonste droom DRoom is 't leven anders niet
droomt [2]	zy lecht en droomt gedooken in de en ronkt en droomt in vreden
droop [3]	't bloed van droop Amiela voor 't bed en droop al rookend van Daer mee droop sy schaamroot heen
druif [1]	heuvels heeft de druif sijn beste tier
druiven [1]	meer als 't bloed der schoonste druiven
drusella [1]	DRusella hoe waer wil dit heen
druypen [1]	Wanneer de rege-vlagen druypen
dryven [1]	Nu siet dryven blik'ren stralen
dubb'len [1]	Maar trotst dien dubb'len oorlogs kroning
duchten [3]	Met hopen duchten zoet en zuur Dooralt vol duchten en vol sorgen Ik wachten naar dien tijd met duchten
duifjen [1]	DUifjen in de hazelaren
duister [4]	levende in het duister graf levende in het duister graf In 't duister als gy eertijds dat men 't duister hou
duitse [1]	luister na mijn Duitse Lier
duizend [1]	Met duizend Nachtegalen
duizent [1]	Duizent van zulke ogenblikken
duizentmael [1]	Duizentmael zo zoet als room
dun [1]	ziet de starren dun gezaayt
dunkt [1]	Dat dunkt my is een
duren [1]	Dariede kon het nu niet langer duren
dus [10]	Die liet hem dus elendig klagen dus dus elendig klagen dus aldus Dus sloot Dus song den knaap en voer Dus doende blijft men goede vrinden Dus woedende vat hy Argiel Hoe schrapt gy dus verwaant de heugnis En word ik dus met schimp en Met als Bloemert dus begon Dus stoot uw kruyn der starren
duur [4]	Och die liefde staat my duur Zal duur zijn trotsheid boeten By nacht voor zijn Klarinaas duur Maar ach die dwaasheyt stont hem duur
duure [3]	O guure zo duure vergulde schoone uuren Waart en duure Waart en duure Waart en duure Waart en duure
duurend [1]	is een eeuwig duurend vuur
duurzaam [1]	en schoon en duurzaam houd
duyf [2]	Gelijk een Duyf door 't grote Gelijk een Duyf door 't water
duyfjen [1]	Om als een duyfjen wech te voeren
duysent [1]	Schaffen duysent lekkernyen
duyster [2]	het licht het duyster vaagt die uyt den duyster licht
duysterheen [1]	Met de dood in duysterheen
duytse-luyt [1]	De snaaren van u Duytse-Luyt
duyzend [5]	Daar duyzend schoone pralen Door duyzend telgjes heen komt Duyzend duyzende van zielen Swaar belaan met duyzend plagen Van vreugd van duyzend zoete dingen
duyzende [1]	Duyzend duyzende van zielen
duyzent [1]	Daar duyzent schoone pralen
dwaalden [1]	Ik weet uw harsens hierwaard dwaalden
dwaalt [1]	Waar dwaalt gy door verdoolde
dwaasheyd [1]	Uw dwaasheyd gaat my aan
dwaasheyt [1]	Maar ach die dwaasheyt stont hem duur
dwalen [3]	de liefde hem zijn harsenen doet dwalen op een stier verlieft alleen ging dwalen Gy hebt Dooraltus zelf zien dwalen
dwang [1]	Haar dwang
dwase [1]	niet als die dwase maagt
dwaze [1]	't Is dwaze waan
dwazen [1]	men oyt dien dwazen gaf
dweer'len [1]	Langs uw Minnaars wange dweer'len
dwingt [2]	Hy dwingt het alles met En hart en ziel tot dichten dwingt
dwong [2]	Hoe straf altijd den hoogmoet dwong Natuur en reden dwong my tot de
dyamant [1]	Noch bruynder dan den dyamant
dyen [1]	klommen by zijn dyen op
dê [1]	De bleeke melk-weg dê verdwijne