Pieter Cornelisz. Hooft, Emblemata amatoria (1611)

Ghy vveckt my van der doodt.

Mijn flaeuwe leven bleef verdelcht van onghenoecht,
Soo ghy de dorre doodt niet van mijn lippen joecht.

His radiis rediviva viresco.

Vita semel fugiat languentem expuncta dolore,
Os mihi nî caleat Lucis ab ore meæ.

De ses yevx depend ma vie.

La douleur qui saisit iusqu’a la mort mon ame
Ne me laisse iamais qu’en faveur de Madame.

Translations

Door deze stralen herboren ga ik weer groenen.

By these rays I revive and gain strength.

Door smart verwoest had ’ leven lang mij, kwijnende, begeven,
Als mijn gelaat door het gelaat verwarmd werd van mijn Licht.

May life at one time flee from me, rubbed out, as I languish in sorrow,
If no longer my bones warm to the face of my light.

Van haar ogen hangt mijn leven af.

De smart die mijn ziel ten dode aangrijpt,
Verlaat me slechts bij de gratie van Mevrouw.

The sorrowful lover's posture perhaps found by Vaenius in: Mihi nulla quies, ut lapis æquoreis undique pulsus aquis [114] (in: Otto Vaenius, Amorum emblemata (1608)) [Compare]
The topos of the beloved being able to revive the lover, also used by Cats in:Amica amanti anima. [41] (in: Jacob Cats, Sinne- en minnebeelden (1627)) [Compare]