Jacob Cats, Sinne- en minnebeelden (1627)
Table of contents ↑Reperire, perire est. [21]
AMBROS. DE VIRG.
Claude vas tuum ne unguentum effluat, claude virginitatem verecundia loquendi, & abstinentia.
Claude vas tuum ne unguentum effluat, claude virginitatem verecundia loquendi, & abstinentia.
HIERON. AD SALVIAN.
Tenera res in foeminis pudicitia est; &, quasi flos pulcherrimus, cito ad levem marcessit auram, levique flatu corrumpitur, maxime ubi & aetas consentit ad vitium.
Tenera res in foeminis pudicitia est; &, quasi flos pulcherrimus, cito ad levem marcessit auram, levique flatu corrumpitur, maxime ubi & aetas consentit ad vitium.
Annaen. Robert. Lib. 2. Rei. Iud. Cap. 12.
Saepe explorando, an, & ubi virginitas sit, virginitas amissa est.
Saepe explorando, an, & ubi virginitas sit, virginitas amissa est.
'Tvlucht, krijghet lucht.
Els in haer eerste jeucht quam veel haer minne vraghen
Waer dat haer maegdom was; ja woudet Ritsaert klagen,
Indien men't haer versweegh: ten lesten sprack de min,
Kint houdt dit doosjen toe, hier is de maeghdom in;
(Int kistjen sat een vinck) de min is nau vertoghen,
De doos is opghedaen, de voghel uytghevlogen;
Ach! maeghdom, teer gewas, dat ons soo licht ontglijt!
Met soecken raecktet wech, met vinden isset quijt.
Waer dat haer maegdom was; ja woudet Ritsaert klagen,
Indien men't haer versweegh: ten lesten sprack de min,
Kint houdt dit doosjen toe, hier is de maeghdom in;
(Int kistjen sat een vinck) de min is nau vertoghen,
De doos is opghedaen, de voghel uytghevlogen;
Ach! maeghdom, teer gewas, dat ons soo licht ontglijt!
Met soecken raecktet wech, met vinden isset quijt.
Inveniendo, amittitur.
Virgineum Caieta decus dum laudat Alumnae,
Virginitas ubi sit, Lydia nosse cupit,
Dum, mage suspectum ne consulat illa, veretur;
Exiguam nutrix pyxide claudit avem:
Hoc cape, virginitas latet hic; ait, arca repente,
Ut stetit in thalamo sola puella, patet.
Vix bene tegmen hiat, volat irrevocabilis ales,
Hei mihi virginitas, dum reperitur, abit.
Virginitas ubi sit, Lydia nosse cupit,
Dum, mage suspectum ne consulat illa, veretur;
Exiguam nutrix pyxide claudit avem:
Hoc cape, virginitas latet hic; ait, arca repente,
Ut stetit in thalamo sola puella, patet.
Vix bene tegmen hiat, volat irrevocabilis ales,
Hei mihi virginitas, dum reperitur, abit.
Where that her mayden-head did lye, faire Joane did aske her nourse,
Who thought, if that I tell her not, the matter might proove worsse;
Least shee to Richard should repaire which sorrowe might have bred.
I pray you take this box quoth shee, this keepes your mayden-hed.
(Whithin that box there was a byrde) the nourse scarse looke astray,
But Joane the box had opened, and the byrde was flowne away.
Of what light-stuffe are mayden-heds then? quoth Ioane, this gere goes rounde
Which if you seeke, they flie away, and lost, when as th'are founde.
Who thought, if that I tell her not, the matter might proove worsse;
Least shee to Richard should repaire which sorrowe might have bred.
I pray you take this box quoth shee, this keepes your mayden-hed.
(Whithin that box there was a byrde) the nourse scarse looke astray,
But Joane the box had opened, and the byrde was flowne away.
Of what light-stuffe are mayden-heds then? quoth Ioane, this gere goes rounde
Which if you seeke, they flie away, and lost, when as th'are founde.
Een open mondt toont 'sherten grondt.
Uw' doosje soete maegt, was lustich aen te schouwen,
Dies heeft meest al het volc het oogh daer op gehouwen
Om t'innich moy te sien; maer als het open ginck,
Doen was de gantsche schat niet anders als een vinck.
Fop hadde, doen hy sweegh, een grooten naem verworven
Maer als sijn flabbe gingh, doen wasset al verkorven:
Wie niet te wijs en is, en niet wil schijnen geck,
Die spreke niet te veel, so heelt hy sijn gebreck.
Dies heeft meest al het volc het oogh daer op gehouwen
Om t'innich moy te sien; maer als het open ginck,
Doen was de gantsche schat niet anders als een vinck.
Fop hadde, doen hy sweegh, een grooten naem verworven
Maer als sijn flabbe gingh, doen wasset al verkorven:
Wie niet te wijs en is, en niet wil schijnen geck,
Die spreke niet te veel, so heelt hy sijn gebreck.
Silendo stolidus sapienti par est.
Hac, dum clausa fuit, sub pyxide mira latere
Regalesque tegi quisque putavit opes;
Mox, ut aperta fuit, spectacula ludicra vulgo
Praebet, & e capsa parva volavit avis.
Dum siluit tua lingua, virum te, Basse, putavi:
Testatur puerum te sine mente sonus.
Qui loquitur, populo se praebuit ille videndum,
Vel fatuus; presso dum silet ore, sapit.
Regalesque tegi quisque putavit opes;
Mox, ut aperta fuit, spectacula ludicra vulgo
Praebet, & e capsa parva volavit avis.
Dum siluit tua lingua, virum te, Basse, putavi:
Testatur puerum te sine mente sonus.
Qui loquitur, populo se praebuit ille videndum,
Vel fatuus; presso dum silet ore, sapit.
SILENDO STOLIDUS SAPIENTI PAR EST.
Multis praeclarum videtur bene loqui, prudentioribus apposite tacere. Quoties enim, extra notam simulationis, aut ignorantiae,
tacere fas est, silentium non loquacitatem, hominem cordatum indicare cordati iudicant: nec quanta quis, sed qualia loquatur;
nec verborum molem, sed pondus attendendum esse. Ut moneta illa optima est, quae praetii plurimum habet in parva mole, sic
sermo qui sensus, ait prudens vir, & confidenter addit; Quid visurus sim nescio, sed verbosos valde & una sapientes nondum
vidi, Cor fatui (inquit Salom.) eructat stultitiam. Aut nihil igitur, aut accurate loquendum; ne lingua, quae in humido ac
lubrico est, (ut antiqui dicebant) alibi titubet, aut vacillet; nec enim turpe adeo pede, quam mente labi, ait Stobaeus. Concludo,
& cum Maximo silentium optimum atque tutissimum rerum administrandarum vinculum esse definio.
Veel achten't een groote sake wel
te konnen spreken: wyse luyden houden meer van wel te konnen swijghen, ja oordeelen dat so menichmael yemandt swijghen
mach,
buyten verdachtheyt van onwetenheydt ofte gheveynstheydt, dat het swyghen, en niet het spreken een waerteycken
is van een rechtsinnich
verstant. Niet hoe vele, maer hoedanighe reden dat yemandt voortbrenght, niet de menichte, maer het ghewichte der
woorden, is bedenckelijck:
Ende ghelijck dat voor het beste gelt werdt ghehouden, 'twelck in weynich stoffe, groote waerde vervat: so moeten
oock de redenen,
die weynich woorden, en veel sins in hebben, hoochst gheacht werden. Ick en weet niet, seyter een gheleert man,
wat ick noch sien sal, maer tot noch toe en hebbe ick noyt veelsprekenden mensche wijs gevonden. 'T schijnt stout
gheseydt te zijn, doch Salomon
selfs is al mede van dat ghevoelen:
waer veel woorden zijn, seydt hy, daer hoortmen den sotten. Ghelijck het metael door sijn klanck, soo wordt den mensche
door sijn reden
onderscheyden, seydt Quintilianus.
Het is daerom oorboir
ofte gheene, ofte welvoeghende
redenen voort te brenghen, op dat de tonghe, die in het natte gladde haer woonplaetse heeft, (ghelijck de ouden seyden)
niet erghens in en glibbere: want ten wordt niet soo quaedt ghehouden metten voeten, als mette tonghe, te struyckelen.
In wetenschap, maticheyt.
Het was u aengeseyt, en dier genoech bevolen,
Dat eenich diep gheheym hier binnen was verholen,
Maer ghy en ruste niet, o al te lossen maeght,
Tot dat ghy 't al te mael tot uwer schande, saeght.
Laet daer des Heeren arck. des hemels diepe saken
En staen u niet te sien, en minder aen te raken;
Niet soecken is hier best, niet weten hier verkiest,
Die soeckt, en vintet niet, of die het vint, verliest.
Dat eenich diep gheheym hier binnen was verholen,
Maer ghy en ruste niet, o al te lossen maeght,
Tot dat ghy 't al te mael tot uwer schande, saeght.
Laet daer des Heeren arck. des hemels diepe saken
En staen u niet te sien, en minder aen te raken;
Niet soecken is hier best, niet weten hier verkiest,
Die soeckt, en vintet niet, of die het vint, verliest.
Tegenda non detegenda.
Fida tibi nutrix hac pixide sacra latere
Dixerat, & satis hoc debuit esse tibi;
Quid tractare manu, quid cernere, virgo, requiris,
Quaeque tenere manu, quaeque videre nefas?
Sacra Dei reverenter habe; quid foederis arcam
Tangis? io, cohibe stulta puella manus.
In multis nescire iuvat, scivisse nocebit,
Saepe perire fuit, quod reperire vocant.
Dixerat, & satis hoc debuit esse tibi;
Quid tractare manu, quid cernere, virgo, requiris,
Quaeque tenere manu, quaeque videre nefas?
Sacra Dei reverenter habe; quid foederis arcam
Tangis? io, cohibe stulta puella manus.
In multis nescire iuvat, scivisse nocebit,
Saepe perire fuit, quod reperire vocant.
Anders, op het selve beelt.
Ten is van gheenen noot een voghel uyt te dryven,
Hy wil oock even selfs niet in sijn hutte blyven;
Want als hy maer en siet het open vande lucht,
Soo springht hy veerdich op, en gheeft hem totte vlucht.
Het lichaem is de koy, die houdt de ziel ghevanghen;
De doot die maecktse los, die maecktse vrye ganghen;
Waerom, o christen hert, waerom doch hier ghevreest?
Al velt de doot het lijf, sy maeckt een vryen gheest.
Hy wil oock even selfs niet in sijn hutte blyven;
Want als hy maer en siet het open vande lucht,
Soo springht hy veerdich op, en gheeft hem totte vlucht.
Het lichaem is de koy, die houdt de ziel ghevanghen;
De doot die maecktse los, die maecktse vrye ganghen;
Waerom, o christen hert, waerom doch hier ghevreest?
Al velt de doot het lijf, sy maeckt een vryen gheest.
Idem Emblema, alio sensu.
Carcere nil opus est captam pepulisse volucrem,
Sponte sua fugiet, tu modo pande fores;
Pande fores caveae, mox, qua data porta, volabit;
Inque suum fugiet libera facta nemus.
Corporis angusto mens enthea clauditur antro,
Mors libertatem reddere sola potest:
Mens age, pone metus; nec enim nisi vincula rumpit,
Abrumpit quoties de tribus una colum.
Sponte sua fugiet, tu modo pande fores;
Pande fores caveae, mox, qua data porta, volabit;
Inque suum fugiet libera facta nemus.
Corporis angusto mens enthea clauditur antro,
Mors libertatem reddere sola potest:
Mens age, pone metus; nec enim nisi vincula rumpit,
Abrumpit quoties de tribus una colum.
HILAR. DE TRIN.
Deus religione intelligendus est, pietate profitendus est, sensu vero persequendus non est, sed adorandus.
Deus religione intelligendus est, pietate profitendus est, sensu vero persequendus non est, sed adorandus.
Sources and parallels
- Ovid, Heroides and Amores, HL. XI/33/34
- Huygens, Korenbloemen, HL. 491/XXVI/74
- Cats, Spiegel, HL. II/44/45
- Alciato, Emblemata, HL. 63/XI
- Hugo, Pia desideria, HL. III/350/XXXX
- Janssen, Leermeester der zeden, HL. 47/93
- Reperire, perire est. [20] (in: Jacob Cats, Proteus (1618)) [Compare]
- Porteman 1975, p. 213. Pictura slightly altered, both emblems about losing virginity.Curiositas Amoris [77] (in: Ludovicus van Leuven, Amoris divini et humani antipathia (1629)) [Compare]
- Porteman 1975, p. 213. Compass, with persons in:Curiositas Amoris [77] (in: Ludovicus van Leuven, Amoris divini et humani antipathia (1629)) [Compare]
References, across this site, to this page:
- Reperire, perire est. [20] (in: Jacob Cats, Proteus (1618))