Daniël Heinsius, Quaeris quid sit Amor (c. 1601)
Table of contents ↑Je reviens de mon gré aux doulx lacqs qui me serrent [11]
Ten lesten
ben ick vry/ ick ben eens
uytghetogen/
Ick gae daert my ghelieft/ ten lesten noch ontvloghen
De handt die my soo langh ghevanghen heeft gheleyt/
End my dat schoone licht des Hemels heeft ontseyt.
Ick ben nu vry ’tis waer? wat wil ick doch beginnen/
Hoe lieflick ende soet was my den bandt der minnen?
Ick gae van daer ick quam/ ick vlieghe na de handt/
Om buyten pijn te zijn/ moet ick weer inden bandt.
Ick gae daert my ghelieft/ ten lesten noch ontvloghen
De handt die my soo langh ghevanghen heeft gheleyt/
End my dat schoone licht des Hemels heeft ontseyt.
Ick ben nu vry ’tis waer? wat wil ick doch beginnen/
Hoe lieflick ende soet was my den bandt der minnen?
Ick gae van daer ick quam/ ick vlieghe na de handt/
Om buyten pijn te zijn/ moet ick weer inden bandt.
Translations
Ik keer vrijwillig terug naar de banden die mijn binden. |
Of my own free will I return to the bonds that bind me. |
Een valk die in het luchtruim wordt losgelaten, keert terug naar zijn
meester. Zo prijs ik mezelf gelukkig met mijn slavernij. |
A falcon that is set free in the air returns to his master. Thus I call myself fortunate that I am a slave. |
Sources and parallels
- Same emblem in 1608 edition: Ie reviens de mon gré aux doulx lacqs qui me serrent [11] (in: Daniël Heinsius, Emblemata amatoria (1607/8)) [Compare]
- Parallel for the entire emblem: Camerarius, Symbolorum & emblematum centuriam, bk/embl. III/29
- Parallel in the 1616 edition: motto and subscriptio the same, modified pictura (background more detailed, an addition of a basket, lovers have exchanged positions): Ie reviēns de mōgréaux doulx lacqs qui me serrēt. [35] (in: Daniël Heinsius, Ambacht van Cupido, from: Nederduytsche poemata (1616)) [Compare]
References, across this site, to this page:
- Ie reviens de mon gré aux doulx lacqs qui me serrent [11] (in: Daniël Heinsius, Emblemata amatoria (1607/8))
- Ie reviens de mongré aux doulx lacqs qui me serrent. [35] (in: Daniël Heinsius, Ambacht van Cupido (1613))
- Ie reviēns de mōgréaux doulx lacqs qui me serrēt. [35] (in: Daniël Heinsius, Ambacht van Cupido, from: Nederduytsche poemata (1616))