Jan Suderman, De godlievende ziel (1724)
Table of contents ↑Heu mihi, quia incolatus meus prolongatus est [37]
XXXVII.
Ps. CXX. 5, 6.
O wee my, dat ik een vreemdeling ben in Mezech:
dat ik in Kedars tenten wone; myne ziel heeft
lang gewoont by die den vrede haten.
O wee my, dat ik een vreemdeling ben in Mezech:
dat ik in Kedars tenten wone; myne ziel heeft
lang gewoont by die den vrede haten.
MYn vreemdlingschap is weêr verlengt
In Mezechs lant en Kedars hutten.
Wie zal myn zwakheit onderstutten?
Hy, die dees vreemdlingschap gehengt,
Zal my zyn gunst en bystant biên.
Hy zal genadigh met my handelen.
Kan ik dan dezen wegh niet wandelen,
Ik zal, op handen en op knien
Voortkruipen, en naer 't steil gebergt,
Daer kruit noch loover schynt te groeien,
Door al dees dwarsche wegen spoeien;
Schoon 't oogh myn lust tot wanlust vergt.
Al worde ik zoo gevoelbaar niet
Gedreven van myn' zielbeminden,
'k Verlaet Hem niet; ik zal Hem vinden.
Hy schraegt me in 't midden van 't verdriet.
Ik voele eene, als verborge, kracht
Door al myne aders henen zweven,
Dus geeft Hy myn geloof het leven
Van wien ik al myn hulp verwacht.
In Mezechs lant en Kedars hutten.
Wie zal myn zwakheit onderstutten?
Hy, die dees vreemdlingschap gehengt,
Zal my zyn gunst en bystant biên.
Hy zal genadigh met my handelen.
Kan ik dan dezen wegh niet wandelen,
Ik zal, op handen en op knien
Voortkruipen, en naer 't steil gebergt,
Daer kruit noch loover schynt te groeien,
Door al dees dwarsche wegen spoeien;
Schoon 't oogh myn lust tot wanlust vergt.
Al worde ik zoo gevoelbaar niet
Gedreven van myn' zielbeminden,
'k Verlaet Hem niet; ik zal Hem vinden.
Hy schraegt me in 't midden van 't verdriet.
Ik voele eene, als verborge, kracht
Door al myne aders henen zweven,
Dus geeft Hy myn geloof het leven
Van wien ik al myn hulp verwacht.
