Justus de Harduwijn, Goddelycke wenschen (1629)
Table of contents ↑Domine ante te omne desiderium meum
gemitus meus à te non est absconditus. Psalm 37.
Psalm. 37.
Here voor u is alle mijn begheer-
te, ende mijn versuchtinghe
en is voor u niet verborghen.
Here voor u is alle mijn begheer-
te, ende mijn versuchtinghe
en is voor u niet verborghen.
NOyt en vvist iemant dat dē brandt
In my soo hadde d'over-handt;
Noyt en vvist iemant mijne vvenschen,
Noyt iemandt dan die 't al aensiet,
En met een enckel oogh' bespiet
Den herte-grondt van alle menschen.
Hy kent alleen het heet ghesucht
Dat my soo menichmael ontvlucht,
Daer toe mijn tranen alle-gader;
Sijn oogh' ist die alomme treckt,
Die eenen vriendt sijn hert ontdeckt
Is van sy selven een verrader.
Want vvaert dat uyt dusdaene kunst
My mocht gheschien hoe kleyne gunst,
Sy sou voorseker my behaeghen:
Maer d'oore slap van eenen vriendt,
Tot mijn verlichtingh' niet en dient,
Noch en versoet mijn bitter klaeghen.
Ha! siet doch eens hoe Rachel huylt;
En vveent dat haer ghesicht uyt-puylt
Siend' haere kinders al ontlijven:
Maer soo sy daer-me niet en vvan,
Wat raedt heeft sy ghevonden dan?
Als dat sy 't al liet onder-blijven.
De glinster die van 't vier opstaet.
In 't selve vier vveer-om vergaet,
De vvolck hersuyght oock haerē regē;
`K herdrinck oock dan mijn traenē best,
En stouvve die vveer naer den nest
Daer dat sy hebben eens gheleghen.
Schoon oft ick nu van mijne quael
Met droever herten doe verhael,
En gae met ooghen uyt-ghekreten;
Oft ick belofte doe den Heer,
Dit en vermagh noyt iemandt meer
Als hy, en ick, te vvereldt vveten.
Soo mijn ghesucht uyt 't herte breeckt,
En mijnē mondt sijn leedt uyt-spreeckt,
Weet hy, en ick, en niemandt ander.
Ay my! hoe menich-mael en vvel
Speelt mijn ghemoet een guychel-spel,
Hoed d'oogh en 't hert zijn vā elck ander,
VVant soo ick eens van binnen treur
Van buyten ick door lacchen scheur,
Neen, menschen oogen konnen liegē,
Men leert de traenen doch in als
Te zijn gheveyst, licht ende vals
Om elcken-een soo te bedrieghen.
Als ick een traentjen maer vergiet,
Een ieder my voor droef aensiet:
Lacch'ick, het schijnt my te ghereyen;
Neen, hier af en is gheen ghevvach
Ick ben bedroeft met dat ick lacch'
Ick ben verheught, als ick gae schreyen.
Protêus en vvisselt sijnen schijn
Soo dickmael niet ghelijcker zijn
Die 't mom-ghesicht doen af en aene.
Neen, niemant en kent mijnen vvee,
Noch mijn ghesucht, dan vvy lie'n tvvee,
En het dunckt best my soo te staene.
In my soo hadde d'over-handt;
Noyt en vvist iemant mijne vvenschen,
Noyt iemandt dan die 't al aensiet,
En met een enckel oogh' bespiet
Den herte-grondt van alle menschen.
Hy kent alleen het heet ghesucht
Dat my soo menichmael ontvlucht,
Daer toe mijn tranen alle-gader;
Sijn oogh' ist die alomme treckt,
Die eenen vriendt sijn hert ontdeckt
Is van sy selven een verrader.
Want vvaert dat uyt dusdaene kunst
My mocht gheschien hoe kleyne gunst,
Sy sou voorseker my behaeghen:
Maer d'oore slap van eenen vriendt,
Tot mijn verlichtingh' niet en dient,
Noch en versoet mijn bitter klaeghen.
Ha! siet doch eens hoe Rachel huylt;
En vveent dat haer ghesicht uyt-puylt
Siend' haere kinders al ontlijven:
Maer soo sy daer-me niet en vvan,
Wat raedt heeft sy ghevonden dan?
Als dat sy 't al liet onder-blijven.
De glinster die van 't vier opstaet.
In 't selve vier vveer-om vergaet,
De vvolck hersuyght oock haerē regē;
`K herdrinck oock dan mijn traenē best,
En stouvve die vveer naer den nest
Daer dat sy hebben eens gheleghen.
Schoon oft ick nu van mijne quael
Met droever herten doe verhael,
En gae met ooghen uyt-ghekreten;
Oft ick belofte doe den Heer,
Dit en vermagh noyt iemandt meer
Als hy, en ick, te vvereldt vveten.
Soo mijn ghesucht uyt 't herte breeckt,
En mijnē mondt sijn leedt uyt-spreeckt,
Weet hy, en ick, en niemandt ander.
Ay my! hoe menich-mael en vvel
Speelt mijn ghemoet een guychel-spel,
Hoed d'oogh en 't hert zijn vā elck ander,
VVant soo ick eens van binnen treur
Van buyten ick door lacchen scheur,
Neen, menschen oogen konnen liegē,
Men leert de traenen doch in als
Te zijn gheveyst, licht ende vals
Om elcken-een soo te bedrieghen.
Als ick een traentjen maer vergiet,
Een ieder my voor droef aensiet:
Lacch'ick, het schijnt my te ghereyen;
Neen, hier af en is gheen ghevvach
Ick ben bedroeft met dat ick lacch'
Ick ben verheught, als ick gae schreyen.
Protêus en vvisselt sijnen schijn
Soo dickmael niet ghelijcker zijn
Die 't mom-ghesicht doen af en aene.
Neen, niemant en kent mijnen vvee,
Noch mijn ghesucht, dan vvy lie'n tvvee,
En het dunckt best my soo te staene.
Sources and parallels
-
Remake of image, in:Desiderium Amoris [66] (in: Ludovicus van Leuven, Amoris divini et humani antipathia (1629))
[Compare
]
-
Similar pictura in: Quarles, Emblems, divine and moral, embl. 3.0
-
Arrows of love directed at the sun in: 't Verlokte oog misleid den Boog [1] (in: Pieter Huygen, Beginselen van Gods Koninkrijk (1689))
[Compare]
-
Similar pictura in: Voor u alleen, en anders geen [19] (in: Jan van Hoogstraten, Zegepraal der goddelyke liefde (1709))
[Compare]
-
Same pictura and motto in: Hugo, Pia desideria, embl. 0
-
Same pictura, with a church in the background in:[Titlepage] (in: Jan Suderman, De godlievende ziel (1724))
[Compare]
References, across this site, to this page:
- Desiderium Amoris [66] (in: Ludovicus van Leuven, Amoris divini et humani antipathia (1629))
- Voor u alleen, en anders geen [19] (in: Jan van Hoogstraten, Zegepraal der goddelyke liefde (1709))
- 't Verlokte oog misleid den Boog [1] (in: Pieter Huygen, Beginselen van Gods Koninkrijk (1689))
- [Titlepage] (in: Jan Suderman, De godlievende ziel (1724))
- Deus ante omnia amandus [1] (in: Otto Vaenius, Amoris divini emblemata (1615))