Jan van Hoogstraten, Zegepraal der goddelyke liefde (1709)
Table of contents ↑Verkies het Beste [5]
V.
Verkies het Beste.
Lata porta et spatiosa via quæ ducit ad perditionem,
et multi sunt qui intrant per eam.
et multi sunt qui intrant per eam.
Breede Weg.
VVyd is de poorte, en breed is de weg, die tot het
verderf leyd, en vele zyn'er die door
dezelve ingaan.
verderf leyd, en vele zyn'er die door
dezelve ingaan.
V.
GEZANG.
Vois: Courante la bare.
JA kon men dus voor God bestaan
O mens! hoe menig was' er uitverkorē,
Die nu helaas! moet gaan verloren,
Door lust van langs den breedē weg te gaan.
De weg ten leven ons bereyd
Valt t'eng: op haar verschynt geen vrolykheit.
Men treed op doornen daar, en hier op rozen:
Hier mag zig 't hart
In lust verpoozen,
Buyten alle smart.
Maar zaagt gy dwaze mens op 't end
Van deze baan, daar geene zorgen groejen,
Geen kwellingen u 't hart vermoejen,
En waar na toe zig alle weelde wend.
Gy riept verbaast uit 's harten grond,
Wee my! ik wandel op der hellen mond.
'T zyn valse vreugden die hier 't hart verleyen.
Weg ydle lust,
Waard te beschreijen,
Gun myn ziele rust.
De ziel door Jesus stem gewekt,
Tragt moejelyker voetpad op te streven,
't Geen uitloopt op een schooner leven,
En geen verderf met vals sieraad bedekt.
Vraagt gy waar 't legt? aan de enge poort,
Te vinden in de reyskaart van Gods woord.
Zoek deze, ô mens! en laat u niet verblindē,
Wie 't aards verliest,
Kan 't Hemels vinden.
Zie, wat gy verkiest.
Zoo ik u niet en volgde ô Heer! wat zou het zyn,
Een quelling voor myn ziel een eyndelooze pyn.
Vois: Courante la bare.
JA kon men dus voor God bestaan
O mens! hoe menig was' er uitverkorē,
Die nu helaas! moet gaan verloren,
Door lust van langs den breedē weg te gaan.
De weg ten leven ons bereyd
Valt t'eng: op haar verschynt geen vrolykheit.
Men treed op doornen daar, en hier op rozen:
Hier mag zig 't hart
In lust verpoozen,
Buyten alle smart.
Maar zaagt gy dwaze mens op 't end
Van deze baan, daar geene zorgen groejen,
Geen kwellingen u 't hart vermoejen,
En waar na toe zig alle weelde wend.
Gy riept verbaast uit 's harten grond,
Wee my! ik wandel op der hellen mond.
'T zyn valse vreugden die hier 't hart verleyen.
Weg ydle lust,
Waard te beschreijen,
Gun myn ziele rust.
De ziel door Jesus stem gewekt,
Tragt moejelyker voetpad op te streven,
't Geen uitloopt op een schooner leven,
En geen verderf met vals sieraad bedekt.
Vraagt gy waar 't legt? aan de enge poort,
Te vinden in de reyskaart van Gods woord.
Zoek deze, ô mens! en laat u niet verblindē,
Wie 't aards verliest,
Kan 't Hemels vinden.
Zie, wat gy verkiest.
Zoo ik u niet en volgde ô Heer! wat zou het zyn,
Een quelling voor myn ziel een eyndelooze pyn.
TOEPASSING.
NIet op het schoon gebaande pad
Vól aangename wandelstreken,
Daar 't leven, noyt van weelde zat,
Niet als van vreugde weet te spreken.
Bekomt de ziel haar eewig heyl,
De kroon voor IESUS uitverkoornen;
Maar langs een weg heel smal, en steyl,
Beplant met distelen, en doornen:
Gelyk Matteus heeft voorzeyd,
Is 't leven dat ten hemel leyd.
NIet op het schoon gebaande pad
Vól aangename wandelstreken,
Daar 't leven, noyt van weelde zat,
Niet als van vreugde weet te spreken.
Bekomt de ziel haar eewig heyl,
De kroon voor IESUS uitverkoornen;
Maar langs een weg heel smal, en steyl,
Beplant met distelen, en doornen:
Gelyk Matteus heeft voorzeyd,
Is 't leven dat ten hemel leyd.
Sources and parallels
-
Parallel (and source) for the pictura, the same Latin bible quote and French epigram in: Babylon Amoris [5] (in: Ludovicus van Leuven, Amoris divini et humani antipathia (1629))
[Compare
]
References, across this site, to this page:
- Babylon Amoris [5] (in: Ludovicus van Leuven, Amoris divini et humani antipathia (1629))