Psalm. 17.
Dolores inferni circumdederunt me,
præoccupauerunt me laqueis mor-
tis.

Psalm. 17.
De pijnen der helle hebben my omvan-
ghen, my hebben verrascht de stric-
ken des doodts.

August. soliloq. cap. 12.
SIet mijnen Heere / mijnen Godt / gheheel
dese wereldt is vol stricken der begheer-
lijckheden / die sy bereydt hebben voor mijne
voeten / ende wie sal dese stricken ontvluch-
ten?

Hierem. Thren. 3.
Sonder moeite hebben my mijn vijanden
als eenen voghel in de iacht gevanghen.

Ambr. de bono mortis cap. 5.
Want den Voghel die van hooghe neder-
daelt / oft die hem niet en kan om hooghe
heffen / wordt ghewoonelijck ghevangen met
stricken / oft bedroghen met lijm / oft verwer-
ren met eenigherhande listen / inghelijckx

oock onse siele. Daer is eenen strick in het
goudt / daer is lijm in het silver / daer is be-
lemmeringhe in landt ende sandt / daer is ee-
nen naeghel in de liefde / als wy begheeren
het goudt / wy worden ghevanghen als wy
soecken het silver / wy haeperen in het lijm /
als wy veroveren eenich goedt / wy worden
ghebonden. Iae dat meer is selfs de schoon-
heydt van een Vrouwe / stropt toe terwijlent
sy den mensche brenght in bekoringhe.

Bernar. serm. 3. super Qui habitat in adiutor.
Maer wie zijn dese Iaeghers? Dese Iae-
ghers zijn die alder-quaetste / alder-erghste /
alder-looste / ende aldervreetste Iaeghers / die
de trompe niet en steken om hun te doen hoo-
ren / maer in het verborghen doorschieten sy
den onnooselen. Dese zijn de meesters der
duysternissen / ende zijn die aldernootste door
de verkeertheydt / ende door de boosheyt der
duyvelscher bedriegherije. Oversulcks ghe-
lijck het dier is voor den Iaegher / soo zijn de-
se in dit ghesagh de aldersnootste van alle
menschen.

Bonav. cap. 1. soliloq.
O siele die kranck zijt om te weder-staen /
licht om te vallen / swaer om op te staen / hoe
sult ghy konnen ontkomen de stricken van
sulck eenen vijandt / die ghy kent begaeft te
wesen met sulcke loose treken?

Orig. hom. 2 in Cant.
Verstaet hier dat ghy wandelt in 't mid-
den der stricken / ende dat ghy tredt op uyt-
stekende bolle-wercken. Het is al vol netten /
den duyvel hevet al vervult met stricken.

August. soliloq. cap. 16.
Siet hy heeft ontallijcke stricken gespan-
nen voor onse voeten / ende alle onse weghen
heeft hy beleydt met alderhande bedrieghe-
rijen, om te vanghen onse siele / ende wie sal
die ontvluchten? hy heeft stricken gheleyt in
den rijckdom; hy heeft stricken gheleydt in
armoede; hy heeft stricken ghespreydt in etē /
en drincken / in slaepen / en waecken; hy heeft
stricken gheleydt in woorden / in wercken / en-
de in alle onse weghen.

Greg. l.1 moral. c 6. in c. 18. Iob.
Sijnen strick is verborghen in die arde,
ende sijn klipper-valle op den vvegh. Den
strick wordt gheborghen in de aerde / als de
schuldt wordt bedeckt onder het aerdsche ge-
mack; want den list-legghenden vijandt ver-
toont aen den mensche iet om te begheeren /
ende hy verberght den strick der sonde / op dat
hy die arme siele soude beklicken ende toe-
stroppen / de welcke wel siet het ghene sy be-
gheert: maer niet den strick der sonden / op
den welcken sy gaet setten haeren voet / ende
als-dan wordt op den wegh van weghen den
boosen vijandt ghestelt een klipper-valle / en-
de den strick der sonde wordt bereydt / die niet

lichtelijck iemandt en soude konnen bedrie-
ghen / waer 't by aldien dat hy kost ghesien
worden. Alsoo worden daer dickmael met
eenighe schuldt de siele voorgestelt / eere / rijck-
dom / ghesondtheydt / ende lanck leven / die de
broose ghesintheydt als aenlockende-aes is
bemerckende / sonder te aen-sien de valle door
dewelcke sy ghenopt wordt in de schuldt die
niet en kan ghesien worden.

Basil. de non adhærendo rebus secularibus.
Ende ghelijckerwijs eenighe boose / snoode
menschen diens vlijt ende voornemen is rijc-
ke te worden uyt het goedt van ander lieden /
(nochtans en hebben die macht niet te ghe-
bruycken openbaer ghewelt) soo ghebruycken
sy die loosheydt van die weghen te beleggen /
ende is 't by aldien dat sy ievers bespiet heb-
ben eenighe plaetse die doorghebroken is / oft
met diepe valleyen / oft verdonckert met hae-
ghen ende kanten / sy versteken hun in de sel-
ve / ende gebruycken sulcken decksel om niet
eerst ghesien te worden / ende soo sy die voor-
by-ganghers hebben in d'ooghe / vallen die
onverhoets op het lijf: ende met sulcken mid-
del en kan niemant van te voren ghewaer
worden hun schaedelijcke stricken / oft hy en
is eerst in de selve ghevallen. Alsoo doet met
ons dien ouden vijandt den duyvel der hel-
len / hy voeght hem tusschen de schaduwen
der wereldtscher ghenoechten / ontrent den

wegh van dit volstrickich leven / al waer hy
ons is bereydende de stricken der bederffenis-
se. Soo is 't dan reden dat wy altijdt over-al
behoorden te slaene de ooghen onser waecken-
der siele / ende al het ghene dat metter daet
schijnt ghenoechelijck / daer van te hebben
een quaet vermoeyen / ende dat selve voor-by
te loopen / noch tot het selve te voeghen eeni-
gherhande gedachtenisse / al waert dat 't noch
al goudt schene voor u ooghen / ende be-
quaem om naer beliefte wegh te draeghen /
oft alderleye schoonigheydt die dese wereldt
soude konnen voort-brenghen / oft dat ons
ghetoont wierden seer kostelijcke woon-plaet-
sen. Iae selfs als oft wy saeghen schoone
danssen / bancketten / drinckerijen / ende ka-
mers vol alderhande musicke. Iae al oft ons
wierde aenghedient de schoonicheydt van
veel lichaemen. Want voorseker onder alle
dese verheughelijcke saecken heeft den alghe-
meynen vijandt sijn schuyl-hoecxkens / ver-
wachtende oft wy verlockt door sulck aen-
schouwen / verlaetende de herbaene / niet al-
temets van selfs en souden komen in sijne
klauwen. Ende waerachtelijck het is seer te
beduchten dat wy de selve niet toeloopende /
ende meynende datter gheen verlanck en is
in het ghene ons wordt voorghestelt / terstont
met den eersten smaeck in-slicken den loos-
bedeckten visch-haeck / ende inden selven

daer naer verwerrent ('t zy wy willen oft
niet) getrocken worden tot in de schroomelijc-
ke schuyl-hoecken des doodts.

Ambr. libr de bono mortis cap. 6.
O mensche verheft uwe siele / op dat sy door
het aes der stricken niet en worde aenghe-
lockt. De wellusten des wereldts zijn aes /
ende dat het quaetste is / sy zijn aes der beko-
ringhe. Terwijlent ghy volght de wellustic-
heydt / soo loopt ghy in stricken. Want de
ooghe van een lichte Vrouwe is den strick
van heur boel / insghelijcks heure taele is ee-
nen strick die voor wat tijdts u besuyckert /
ende daer naer begalt door de verbittertheydt
van vroeghinghe der sonde. Besittinge van
eens anders haeve is oock eenen strick. Ghe-
heel den wegh van dit leven is vol stricken.
Daerom seght den Rechtveerdighen: In den
vvegh daer ick in vvandelde hebben sy stric-
ken voor my verborghen.

Ibidem.
Och hoe dickmael pooght den vijandt hem
te worpen in het binnenste van onser herten /
op dat hy ons van onse goede beloften ende
heylich voor-nemen soude doen af-keeren.
Hoe dickmael onsteeckt hy den lichaemelijc-
ken brandt? Hoe dickmael doet hy ontmoe-
ten die hoeren-ooghen / met de welcke hy
schijnt te onderhouden een suyver liefde / op
dat hy ons niet vindende op ons hoede / on-

versiens doorsteke met den punct van quaede
lusten? Hoe dickmael saeyt hy in u herte
quaede woorden ende verborghen ghedach-
ten? Soodaenelijck wordt dan die siele ghe-
stelt / die nochtans soude om hooghe vlieghen:
maer den raedt is daer teghen te worstelen /
ghelijckerwijs eenen ghetrouwen soldaet
Christi Iesv.

Ibidem
Maer wat sal ick segghen van vremde
stricken? Dese stricken van onsen vijandt
zijn te schouwen in dit ons lichaem / de stric-
ken zijn in ons verspreydt / ende wy moeten
die vlieden.

Amb. l. 4 in c. 4. Lucæ.
Groote eere, hooghe vermoghentheydt /
leckerheydt der spijsen / hoeren schoonicheydt
zijn stricken des duyvels.

Amb de bono mortis.
Soo dan en laet ons op die stricken
niet betrouwen / noch op die netten die ons
bedrieghen / noch en laet ons niet volghen
dese aen-locksels / noch dese verleydin-
ghen.

Aug. in Psal. 68.
Maer de verblindtheydt der siele is soo
groot / dat sy (al is 't dat die klipper-valle
voor haer gestelt is) noch schemer-ooght / en-
de dat sy die selve niet en siet.

Aug. soliloq. cap. 16.
Maer ghy ô Heere / verlost ons uyt den
strick van die ons iaeghen / ende van alle am-
perheydt der woorden / op dat wy u belijden-
de moghen segghen: Gheseghent is den Hee-
re die ons niet en heeft ghegheven te vve-
sen den vangh van hunne tanden. Onse
siele is als een muschken de stricken ontroc-
ken / den strick is ghebroken, ende vvy zijn
verlost.