anonymous, Typus mundi (1627)
Table of contents ↑Vana fuga est, Crux quam fugis, hæret [21]
XXI.
Vana fuga est, Crux quam fugis, hæret.
LEx Cruce Romanos exemit Romula ciues,
Fixit in infami corpora serua trabe:
Romanus nemo est, nemo, mihi credite, liber,
Qui sua dat Mundi colla premenda iugo.
Quisque tuos patimur manes, o Munde, Crucesque,
Nullaque non vllo gaudia felle madent:
Innumer as parit ipsa Cruces, nutritque Voluptas,
Eque Cruce innumeras Crux parit vna Cruces.
Marmora Sisyphijs hærent minus arcta lacertis,
Membra Ixioniæ sunt minùs apta rotæ;
Et vicina minùs Tityo sunt rostra renato,
Pæstanisque minùs spina marita rosis;
Quam sua crux Mūdo: Crux pœnaque, spinaque Mundi;
Cœce Amor, hærentes quid fugis Orbe cruces?
Testudo cochleam, stultus vitauerit vmbram
Ante; comes mundi Crux, fuga vana Crucis:
Tolle tibi Mundum, & pennâ pete remige Cœlum,
Crux simul ætherium sollicitabit iter:
Vtque aries Phryxo, sic Orbi subijce tergum,
Crux aderit medio dura Tyranna mari:
Splendidus Assyrio conuiua recumbis in ostro?
Arbitra Crux cœnæ prima futura tuæ est:
Corpora das somno? Crux somni nescia tecum
In plumâ ponet nobiliore caput:
Nempe Theonino nunc liuor pectora morsu,
Ira Lycambæo nunc editore iecur;
Et nunc insomnes rodunt præcordia curæ;
Nunc cor ferrato pertinat vngue dolor;
Iam morbus rapidis depascitur Ilia flammis;
Iam piger infuso serpit in ossa gelu.
Omnia quid memorem? Fabium lassare loquacem,
Vastaque clamosi Stentoris ora valent.
Hûic infaustus Hymen, hûic proles degener est Crux,
Spes adeo sibi Crux, Crux amor ipse sibi est;
Agricolæ mentita seges, trabs naufraga nautæ,
Vulnera militibus, prodita signa duci;
Regibus est regnum sua Crux, locupletibus aurum,
Dum locuples arcæ, Rex timet vsque throno.
Et dubitas Regum cur ardua vertice stet Crux?
Cur gerat inscriptas fronte moneta Cruces?
Maxima regna Crucis; toti Crux imperat Orbi:
Vincere vis Orbem? vince, Cupido, Crucem.
Fixit in infami corpora serua trabe:
Romanus nemo est, nemo, mihi credite, liber,
Qui sua dat Mundi colla premenda iugo.
Quisque tuos patimur manes, o Munde, Crucesque,
Nullaque non vllo gaudia felle madent:
Innumer as parit ipsa Cruces, nutritque Voluptas,
Eque Cruce innumeras Crux parit vna Cruces.
Marmora Sisyphijs hærent minus arcta lacertis,
Membra Ixioniæ sunt minùs apta rotæ;
Et vicina minùs Tityo sunt rostra renato,
Pæstanisque minùs spina marita rosis;
Quam sua crux Mūdo: Crux pœnaque, spinaque Mundi;
Cœce Amor, hærentes quid fugis Orbe cruces?
Testudo cochleam, stultus vitauerit vmbram
Ante; comes mundi Crux, fuga vana Crucis:
Tolle tibi Mundum, & pennâ pete remige Cœlum,
Crux simul ætherium sollicitabit iter:
Vtque aries Phryxo, sic Orbi subijce tergum,
Crux aderit medio dura Tyranna mari:
Splendidus Assyrio conuiua recumbis in ostro?
Arbitra Crux cœnæ prima futura tuæ est:
Corpora das somno? Crux somni nescia tecum
In plumâ ponet nobiliore caput:
Nempe Theonino nunc liuor pectora morsu,
Ira Lycambæo nunc editore iecur;
Et nunc insomnes rodunt præcordia curæ;
Nunc cor ferrato pertinat vngue dolor;
Iam morbus rapidis depascitur Ilia flammis;
Iam piger infuso serpit in ossa gelu.
Omnia quid memorem? Fabium lassare loquacem,
Vastaque clamosi Stentoris ora valent.
Hûic infaustus Hymen, hûic proles degener est Crux,
Spes adeo sibi Crux, Crux amor ipse sibi est;
Agricolæ mentita seges, trabs naufraga nautæ,
Vulnera militibus, prodita signa duci;
Regibus est regnum sua Crux, locupletibus aurum,
Dum locuples arcæ, Rex timet vsque throno.
Et dubitas Regum cur ardua vertice stet Crux?
Cur gerat inscriptas fronte moneta Cruces?
Maxima regna Crucis; toti Crux imperat Orbi:
Vincere vis Orbem? vince, Cupido, Crucem.
Ce limaçon collé à sa cabane ronde
Ne s'en peust depestrer: veux tu porter le Mōde?
Bon-gré, mal-gré tu doibs porter sa croix: c'est rage
De s'en vouloir deffaire, c'est fuyre son propre ombrage.
Ne s'en peust depestrer: veux tu porter le Mōde?
Bon-gré, mal-gré tu doibs porter sa croix: c'est rage
De s'en vouloir deffaire, c'est fuyre son propre ombrage.