anonymous, Typus mundi (1627)
Table of contents ↑Occidunt utraque risu [8]
VIII.
Occidunt vtraque risu.
NOn tantùm ingentes habitat mors effera rictus;
Non tantùm libycas horret arena iubas:
Maxima sunt minimi nonnumquam vulnera dentis;
Maxima sunt minimæ sæpe venena feræ.
Testis Arachnæo metuenda Tarantula vultu es,
Cum tua mortifero gutture fella vomis.
Thessala te posito venerantur gramina tabo,
Præstituitque suis Itala terra malis.
Stellio luce nocet, boa frigore, flumine natrix,
Vi iaculus, visu regulus, igne draco;
Sed tua (quis tantos vel Vlysses sentiat astus?)
Immodico risu blanda venena necant.
Vix lepor os reserat; mors occupat; inscia rident
Labra; natant lacrymis lumina funereis.
Scilicet ignarus vicini funeris augur
Risus, præsagas cogitur in lacrymas.
Nec tamen interea læto pede plaudere terram,
Nec piget immodicis soluere frœna iocis;
Venturi donec metuens ruat in tenebras sol,
Et radio terras emoriente legat.
Toxica tum subeunt, subit & Libitina; suoque
Victa lepore, die vita cadente cadit.
Phoebe Thyestæo quid ferris in auia cursu?
Flecte rotam; aut Mundi si scelus omne fugis;
Perde diem, & terras æternâ nocte fatiga:
Nil hoc ad Mundi toxica virus habet.
Si necat immodico funesta Tarantula risu;
Dulciùs ille nocet; certiùs ille necat.
Testis, Agenoreæ Chilon quem gloria palmæ
Prima coronatis composuit manibus;
Testis Arabs, testes tumuli, quêis nomen orexis,
Sæclaque, quêis vnam mors dedit vna ratem.
Atque vtinam hoc ipsum, miseri, quod degimus, æui
Lethiferos Mundo non gemat esse iocos!
Ecce ciet digitos tremula cum voce loquentes,
Et Capitolinis gaudia nata cibis:
Nec mora terra fremit, ruit æther, fulminat ignis,
Et stygias subito funere plangit aquas.
I nunc, & Mundi lethalia spicula ride;
Ebria si tanto gaudia melle necant.
Non tantùm libycas horret arena iubas:
Maxima sunt minimi nonnumquam vulnera dentis;
Maxima sunt minimæ sæpe venena feræ.
Testis Arachnæo metuenda Tarantula vultu es,
Cum tua mortifero gutture fella vomis.
Thessala te posito venerantur gramina tabo,
Præstituitque suis Itala terra malis.
Stellio luce nocet, boa frigore, flumine natrix,
Vi iaculus, visu regulus, igne draco;
Sed tua (quis tantos vel Vlysses sentiat astus?)
Immodico risu blanda venena necant.
Vix lepor os reserat; mors occupat; inscia rident
Labra; natant lacrymis lumina funereis.
Scilicet ignarus vicini funeris augur
Risus, præsagas cogitur in lacrymas.
Nec tamen interea læto pede plaudere terram,
Nec piget immodicis soluere frœna iocis;
Venturi donec metuens ruat in tenebras sol,
Et radio terras emoriente legat.
Toxica tum subeunt, subit & Libitina; suoque
Victa lepore, die vita cadente cadit.
Phoebe Thyestæo quid ferris in auia cursu?
Flecte rotam; aut Mundi si scelus omne fugis;
Perde diem, & terras æternâ nocte fatiga:
Nil hoc ad Mundi toxica virus habet.
Si necat immodico funesta Tarantula risu;
Dulciùs ille nocet; certiùs ille necat.
Testis, Agenoreæ Chilon quem gloria palmæ
Prima coronatis composuit manibus;
Testis Arabs, testes tumuli, quêis nomen orexis,
Sæclaque, quêis vnam mors dedit vna ratem.
Atque vtinam hoc ipsum, miseri, quod degimus, æui
Lethiferos Mundo non gemat esse iocos!
Ecce ciet digitos tremula cum voce loquentes,
Et Capitolinis gaudia nata cibis:
Nec mora terra fremit, ruit æther, fulminat ignis,
Et stygias subito funere plangit aquas.
I nunc, & Mundi lethalia spicula ride;
Ebria si tanto gaudia melle necant.
Que si la Tarantule vous at à fleur de peau
Doucement chatoüillé par son fatal museau;
Tu meurs en riotant: tel est le faux plaisir
Du monde desloyal; car son rire est mourir.
Doucement chatoüillé par son fatal museau;
Tu meurs en riotant: tel est le faux plaisir
Du monde desloyal; car son rire est mourir.
Sources and parallels
-
Compare: Quarles, Emblems, divine and moral, embl. 1.8