Hermannus Hugo, Pia desideria (1624)
Table of contents ↑Quam dilecta tebernacula tua Domine virtutum! [44]
O
Qui sidereas ducis fortissime
turmas,
Cui cingunt decies millia mille latus!
Quàm tua Regifico radiant Prætoria luxu!
Mens stupet, & tantæ languet amore domus.
Mœnia Tænario defendunt marmore muros,
Limina sunt Parius portaque celsa lapis.
Vestibulo rutilant adamantum lumine valuæ,
Amplaque magnificus culmina splendor habet.
Fulgurat excelsis fuluum laquearibus aurum,
Et camera auratâ cedrina fulta trabe.
Tectum augustū, ingens, gemmisque, auroque superbū,
Scilicet apta Deo, Cœlicolisque domus.
Stratus humi calcatur onyx, vitreique plateas
Stellarum fundant, marmor a fulua, globi.
Iam sua temperies placido mitissima Cœlo est;
Vt solet à vernis aura tepere flabris.
Nec glacialis hiems tremulo pede pulsat Olympum,
Icta nec hibernâ grandine tecta sonant.
Nec pallent viso morituræ sole pruinæ,
Nec stant marmoreo flumina vincta gelu;
Nec coquit æstiui Cererem iuba sæua leonis,
Solstitij medius nec furit igne dies.
Nec viridis folijs sanguis feruore recedit,
Nec tostus nimio sole fatiscit ager.
Perpetuum ver astra colunt, frigusque, caloremque
Inter, Cœlicolæ tempora veris agunt.
O qui sidereas habitas, Rex maxime, sedes,
Quàm tua præ terris inuidiosa domus!
Quin absunt gelidi brumæ intractabilis imbres,
Quique rigat madidos imbrifer hœdus agros;
Aeoliæque silent animæ tranquilla per alta,
Quassaque nec venti murmure spica tremit.
Stat placidus positis Aquilonum flatibus æther,
Seruat & æternus longa serena tenor.
Sed neque flammantes liquido lauat æquore currus,
Nec subit occiduas Sol fugitiuus aquas.
Nec premit astra dies, neque Sol fugat æthere stellas,
Nec premitur lassus nocte fugante dies.
Nulla polos tacitis nox obruit atra tenebris,
Nigraque subducto somnia sole vocat.
Exulat æthereis longè nox horrida terris,
Regnat & æterno lumine clara dies:
Clara dies, æterna dies, septemplice Phœbi,
Fulmineam nostri lampada, luce premens.
O qui sidereas habitas, Rex maxime, sedes;
Quàm tua præ terris inuidiosa domus!
Sollicitæ procul hinc, posuêre cubilia curæ,
Et metus & tristi luridus ore dolor;
Et caput atrato luctus velatus amictu,
Lessus & impexis nænia mœsta comu.
Et labor & toto gemitus proscriptus Olympo,
Et lis & rabidi iurgia rauca fori,
Rixæque, inuidiæque, cruentaque sanguine bella.
Monstraque, quæ secum plurima, bella trahant.
Pauperies febrisque, famesque, sitisque, luesque
Quæque sequi solitæ Martia castrâ neces.
Hîc clausæ Bello portæ, & sine militis armis
Otia cœlicolæ mollia pacis agunt.
Non galeæ non scuta micant, non classica clangunt,
Mitescunt positis aurea sæcla tubis.
Tabificique absunt, examina pallida, morbi,
Quæque cohors Letho præuia sternit iter.
Quin etiam Letho interdictum mœnibus vrbis,
Nec quidquam in Superûm corpora iuris habet.
Lætitiæ data cura domus, quæ sedula fletum
Elysij longè sinibus arcet agri.
Instruit æternis conuiuia Regia mensis,
Quas recreant festis gaudia sancta iocis.
Non quia Cœlicolæ dapibus ieiunia soluant,
Aut vllus Superûm proluat ora liquor.
Absque epulis, hîc omnis amor compressus edendi,
Omnis & absque meri munere pulsa sitis.
Non istis temerant Superi conuiuia mensis,
Aut Regio similes suggerit illa dapes.
Elysium sine carne epulas Bacchoque ministrat
Cœlicolumque venit nullus in ora cibus.
Cœlestes onerant, incognita fercula lances,
Quales nemo hominum, contigit ore cibos.
Ambrosiæ, Superos hilarat, quis nescio, succus,
Dius, & æterno nectare potus alit;
Sicque super strato æternùm discumbitur ostro,
Gaudet & auratis gens epulata toris.
Gaudet, & Angelicos placidis bibit auribus hymnos,
Et salit, & rutilam sub pede plaudit humum.
O qui sidereas habitas Rex maxime sedes,
Quot tua delicijs affluit illa domus!
Iam flagrat & studio nimis inflammata videndi,
Mens desiderio deficit ægra suo.
Cui cingunt decies millia mille latus!
Quàm tua Regifico radiant Prætoria luxu!
Mens stupet, & tantæ languet amore domus.
Mœnia Tænario defendunt marmore muros,
Limina sunt Parius portaque celsa lapis.
Vestibulo rutilant adamantum lumine valuæ,
Amplaque magnificus culmina splendor habet.
Fulgurat excelsis fuluum laquearibus aurum,
Et camera auratâ cedrina fulta trabe.
Tectum augustū, ingens, gemmisque, auroque superbū,
Scilicet apta Deo, Cœlicolisque domus.
Stratus humi calcatur onyx, vitreique plateas
Stellarum fundant, marmor a fulua, globi.
Iam sua temperies placido mitissima Cœlo est;
Vt solet à vernis aura tepere flabris.
Nec glacialis hiems tremulo pede pulsat Olympum,
Icta nec hibernâ grandine tecta sonant.
Nec pallent viso morituræ sole pruinæ,
Nec stant marmoreo flumina vincta gelu;
Nec coquit æstiui Cererem iuba sæua leonis,
Solstitij medius nec furit igne dies.
Nec viridis folijs sanguis feruore recedit,
Nec tostus nimio sole fatiscit ager.
Perpetuum ver astra colunt, frigusque, caloremque
Inter, Cœlicolæ tempora veris agunt.
O qui sidereas habitas, Rex maxime, sedes,
Quàm tua præ terris inuidiosa domus!
Quin absunt gelidi brumæ intractabilis imbres,
Quique rigat madidos imbrifer hœdus agros;
Aeoliæque silent animæ tranquilla per alta,
Quassaque nec venti murmure spica tremit.
Stat placidus positis Aquilonum flatibus æther,
Seruat & æternus longa serena tenor.
Sed neque flammantes liquido lauat æquore currus,
Nec subit occiduas Sol fugitiuus aquas.
Nec premit astra dies, neque Sol fugat æthere stellas,
Nec premitur lassus nocte fugante dies.
Nulla polos tacitis nox obruit atra tenebris,
Nigraque subducto somnia sole vocat.
Exulat æthereis longè nox horrida terris,
Regnat & æterno lumine clara dies:
Clara dies, æterna dies, septemplice Phœbi,
Fulmineam nostri lampada, luce premens.
O qui sidereas habitas, Rex maxime, sedes;
Quàm tua præ terris inuidiosa domus!
Sollicitæ procul hinc, posuêre cubilia curæ,
Et metus & tristi luridus ore dolor;
Et caput atrato luctus velatus amictu,
Lessus & impexis nænia mœsta comu.
Et labor & toto gemitus proscriptus Olympo,
Et lis & rabidi iurgia rauca fori,
Rixæque, inuidiæque, cruentaque sanguine bella.
Monstraque, quæ secum plurima, bella trahant.
Pauperies febrisque, famesque, sitisque, luesque
Quæque sequi solitæ Martia castrâ neces.
Hîc clausæ Bello portæ, & sine militis armis
Otia cœlicolæ mollia pacis agunt.
Non galeæ non scuta micant, non classica clangunt,
Mitescunt positis aurea sæcla tubis.
Tabificique absunt, examina pallida, morbi,
Quæque cohors Letho præuia sternit iter.
Quin etiam Letho interdictum mœnibus vrbis,
Nec quidquam in Superûm corpora iuris habet.
Lætitiæ data cura domus, quæ sedula fletum
Elysij longè sinibus arcet agri.
Instruit æternis conuiuia Regia mensis,
Quas recreant festis gaudia sancta iocis.
Non quia Cœlicolæ dapibus ieiunia soluant,
Aut vllus Superûm proluat ora liquor.
Absque epulis, hîc omnis amor compressus edendi,
Omnis & absque meri munere pulsa sitis.
Non istis temerant Superi conuiuia mensis,
Aut Regio similes suggerit illa dapes.
Elysium sine carne epulas Bacchoque ministrat
Cœlicolumque venit nullus in ora cibus.
Cœlestes onerant, incognita fercula lances,
Quales nemo hominum, contigit ore cibos.
Ambrosiæ, Superos hilarat, quis nescio, succus,
Dius, & æterno nectare potus alit;
Sicque super strato æternùm discumbitur ostro,
Gaudet & auratis gens epulata toris.
Gaudet, & Angelicos placidis bibit auribus hymnos,
Et salit, & rutilam sub pede plaudit humum.
O qui sidereas habitas Rex maxime sedes,
Quot tua delicijs affluit illa domus!
Iam flagrat & studio nimis inflammata videndi,
Mens desiderio deficit ægra suo.
Aug. medit. cap. 25.
M Ater Hierusalem, Ciuitas sancta Dei,
charissima sponsa Christi, te amat cor
meum, pulcritudinē tuam amat cor meum,
pulcritudinem tuam nimiùm desiderat mēs
mea. O quàm decora, quàm gloriosa, quàm
generosa tu es! Tota pulcra es, & macula non
est in te. Fœlix anima mea, semperque fœlix
in sæcula, si intueri meruero gloriam tuam,
beatitudinem tuam, pulcritudinem tuam,
portas & muros, & plateas tuas, & mansio-
nes tuas multas; nobilissimos ciues tuos, &
fortissimum Regem tuum in decore suo.
Muri namque tui ex lapidibus pretiosis; por-
tæ tuæ ex margaritis optimis; plateæ tuæ ex
auro purissimo, in quibus iucūdum alleluya
sine intermissione concinitur; mansiones
tuæ multæ, quadris lapidibus fundatæ, sa-
phyris cōstructæ, laterculis coopertæ aureis,
in quas nullus ingreditur, nisi mundus, nul-
lus habitat inquinatus. Speciosa facta es &
suauis in delicijs tuis, mater Hierusalem; ni-
hil in te tale, quale hîc patimur, qualia in hâc
miserâ vitâ cernimus. Non sunt in te tene-
bræ, aut nox, aut quælibet diuersitas tempo-
rum, sed Deus de Deo, lux de luce, Sol Iusti-
tiæ semper illuminat te, Agnus candidus &
immaculatus, lucidum & pulcerrimum est
lumen tuum: Sol tuus & claritas tua, & om-
ne bonum tuum, huius pulcerrimi Regis in-
deficiens contemplatio:Ipse Rex Regum in
medio tui, & pueri eius in circuiti eius.
Ibi Hymnidici Angelorum chori. Ibi so-
cietas supernorum Ciuium. Ibi dulcis solen-
nitas omnium, ab hâc tristi peregrinatione
ad tua gaudia redeuntium. Ibi Prophetarum
prouidus chorus. Ibi duodenus Apostolorū
numerus. Ibi in numerabilium Martyrum vi-
ctor exercitus. Ibi Sanctorum Confessorum
sacer conuentus. Ibi veri & perfecti Mona-
chi. Ibi sanctæ mulieres, quæ voluptates sæ-
culi, & sexus infirmitatem vicerunt. Ibi pue-
ri & puellæ annos suos sanctis moribus tran-
scenderunt. Ibi oues & agni, qui iam huius
voluptatis laqueos euaserunt. Exultant om-
nes in proprijs mansionibus, dispar est gloria
singulorum, sed communis est lætitia om-
nium. Plena & perfecta ibi regnat charitas,
quia Deus est ibi omnia in omnibus; quem
sine fine vident, & semper videndo in eius
amore ardent, amant & laudant, laudant
& amant. Omne opus eorum laus Dei sine
fine, sine defectione, & sine labore. Felix ego
& verè in perpetuum felix, si post resolutio-
nem huius corpusculi, audire meruero illa
cantica cœlestis melodiæ; quæ cantantur ad
laudem Regis æterni, ab illis supernæ patriæ
ciuibus, beatorum que spirituum agminibus!
Fortunatus ego, nimiumque beatus, si & ego
ipse meruero cantare ea, & assistere Regi
meo & Duci meo!
M Ater Hierusalem, Ciuitas sancta Dei,
charissima sponsa Christi, te amat cor
meum, pulcritudinē tuam amat cor meum,
pulcritudinem tuam nimiùm desiderat mēs
mea. O quàm decora, quàm gloriosa, quàm
generosa tu es! Tota pulcra es, & macula non
est in te. Fœlix anima mea, semperque fœlix
in sæcula, si intueri meruero gloriam tuam,
beatitudinem tuam, pulcritudinem tuam,
portas & muros, & plateas tuas, & mansio-
nes tuas multas; nobilissimos ciues tuos, &
fortissimum Regem tuum in decore suo.
Muri namque tui ex lapidibus pretiosis; por-
tæ tuæ ex margaritis optimis; plateæ tuæ ex
auro purissimo, in quibus iucūdum alleluya
sine intermissione concinitur; mansiones
tuæ multæ, quadris lapidibus fundatæ, sa-
phyris cōstructæ, laterculis coopertæ aureis,
in quas nullus ingreditur, nisi mundus, nul-
lus habitat inquinatus. Speciosa facta es &
suauis in delicijs tuis, mater Hierusalem; ni-
hil in te tale, quale hîc patimur, qualia in hâc
miserâ vitâ cernimus. Non sunt in te tene-
bræ, aut nox, aut quælibet diuersitas tempo-
rum, sed Deus de Deo, lux de luce, Sol Iusti-
tiæ semper illuminat te, Agnus candidus &
immaculatus, lucidum & pulcerrimum est
lumen tuum: Sol tuus & claritas tua, & om-
ne bonum tuum, huius pulcerrimi Regis in-
deficiens contemplatio:Ipse Rex Regum in
medio tui, & pueri eius in circuiti eius.
Ibi Hymnidici Angelorum chori. Ibi so-
cietas supernorum Ciuium. Ibi dulcis solen-
nitas omnium, ab hâc tristi peregrinatione
ad tua gaudia redeuntium. Ibi Prophetarum
prouidus chorus. Ibi duodenus Apostolorū
numerus. Ibi in numerabilium Martyrum vi-
ctor exercitus. Ibi Sanctorum Confessorum
sacer conuentus. Ibi veri & perfecti Mona-
chi. Ibi sanctæ mulieres, quæ voluptates sæ-
culi, & sexus infirmitatem vicerunt. Ibi pue-
ri & puellæ annos suos sanctis moribus tran-
scenderunt. Ibi oues & agni, qui iam huius
voluptatis laqueos euaserunt. Exultant om-
nes in proprijs mansionibus, dispar est gloria
singulorum, sed communis est lætitia om-
nium. Plena & perfecta ibi regnat charitas,
quia Deus est ibi omnia in omnibus; quem
sine fine vident, & semper videndo in eius
amore ardent, amant & laudant, laudant
& amant. Omne opus eorum laus Dei sine
fine, sine defectione, & sine labore. Felix ego
& verè in perpetuum felix, si post resolutio-
nem huius corpusculi, audire meruero illa
cantica cœlestis melodiæ; quæ cantantur ad
laudem Regis æterni, ab illis supernæ patriæ
ciuibus, beatorum que spirituum agminibus!
Fortunatus ego, nimiumque beatus, si & ego
ipse meruero cantare ea, & assistere Regi
meo & Duci meo!
Aug. medit. cap. 22.
O tu vita, quam præparauit Deus ijs, qui
diligunt eum! vita vitalis, vita beata, vita se-
cura, vita tranquilla, vita pulcra, vita munda,
vita casta, vita sancta, vita ignara mortis, ne-
scia tristitiæ, vita sine labe, sine dolore, sine an-
xietate, sine corruptione, sine perturbatione,
sine varietate & mutatione, vita totius ele-
gātiæ & dignitatis plenissima; vbi non est ad-
uersarius impugnans, vbi nulla peccati ille-
cebra, vbi est amor perfectus, & timor nullus,
vbi dies æternus & vnus omniū spiritus, vbi
Deus facie ad faciem cernitur, & hoc vitæ ci-
bo, mens sine defectu satiatur. Libet me tuæ
intendere claritati, delectant me bona tua
auido corde. Quanto plus valeo mecum cō-
siderare, tāto plus amore tui langueo, tui ve-
hemēti desiderio tuique dulci memoriâ ad-
modum delector. Libet itaque, libet in te o-
culos cordis attollere, statum mētis erigere,
affectum animi conseruare. Libet sanè de te
loqui, de te audire, de te scribere, de te con-
ferre; de tuâ beatitudine & gloriâ quotidie
legere & lecta sæpiùs corde reuoluere, vt vel
sic possim ab huius mortalis perituræque vi-
tæ ardoribus, periculis & sudoribus sub tuæ
vitalis auræ dulci refrigerio transire & tran-
siens, sinu tuo fessum caput dormiturus vel
paululùm reclinare. O tu vita felicissima! ô
Regnum verè beatum carens morte, vacans
fine! cui nulla tempora succedunt per æuum,
vbi continuus sine nocte dies nescit habere
tempus, vbi victor miles, illis hymnidicis
Angelorum sociatus choris, cantat Deo sine
cessatione canticum de canticis Sion.
O tu vita, quam præparauit Deus ijs, qui
diligunt eum! vita vitalis, vita beata, vita se-
cura, vita tranquilla, vita pulcra, vita munda,
vita casta, vita sancta, vita ignara mortis, ne-
scia tristitiæ, vita sine labe, sine dolore, sine an-
xietate, sine corruptione, sine perturbatione,
sine varietate & mutatione, vita totius ele-
gātiæ & dignitatis plenissima; vbi non est ad-
uersarius impugnans, vbi nulla peccati ille-
cebra, vbi est amor perfectus, & timor nullus,
vbi dies æternus & vnus omniū spiritus, vbi
Deus facie ad faciem cernitur, & hoc vitæ ci-
bo, mens sine defectu satiatur. Libet me tuæ
intendere claritati, delectant me bona tua
auido corde. Quanto plus valeo mecum cō-
siderare, tāto plus amore tui langueo, tui ve-
hemēti desiderio tuique dulci memoriâ ad-
modum delector. Libet itaque, libet in te o-
culos cordis attollere, statum mētis erigere,
affectum animi conseruare. Libet sanè de te
loqui, de te audire, de te scribere, de te con-
ferre; de tuâ beatitudine & gloriâ quotidie
legere & lecta sæpiùs corde reuoluere, vt vel
sic possim ab huius mortalis perituræque vi-
tæ ardoribus, periculis & sudoribus sub tuæ
vitalis auræ dulci refrigerio transire & tran-
siens, sinu tuo fessum caput dormiturus vel
paululùm reclinare. O tu vita felicissima! ô
Regnum verè beatum carens morte, vacans
fine! cui nulla tempora succedunt per æuum,
vbi continuus sine nocte dies nescit habere
tempus, vbi victor miles, illis hymnidicis
Angelorum sociatus choris, cantat Deo sine
cessatione canticum de canticis Sion.
Hugo de S. Victore lib. de anima cap. 4.
Quæ cantica, quæ organa, quæ cantilenæ,
quæ melodiæ ibi sine fine decantantur! so-
nant enim semper melliflua hymnorum or-
gana, suauissima Angelorum melodia, canti-
ca canticorum mira, quæ ad laudem & glo-
riam tuam à supernis ciuibus in perpetuum
decantantur.
Quæ cantica, quæ organa, quæ cantilenæ,
quæ melodiæ ibi sine fine decantantur! so-
nant enim semper melliflua hymnorum or-
gana, suauissima Angelorum melodia, canti-
ca canticorum mira, quæ ad laudem & glo-
riam tuam à supernis ciuibus in perpetuum
decantantur.
Aug. li. 22. de Cinit. Dei, cap. 30.
Quanta erit illa felicitas, vti nullum erit
malum, nullum latebit bonum! vacabitur
Dei laudibus, qui erit omnia in omnibus!
Admoneor etiam sancto Cantico, vbi lego:
Beati qui habitant in domo tuâ Domine, in sæcula
sæculorum laudabunt te. omnia membra & vis-
cera in corruptibilis corporis, quæ nunc vide-
mus per vsus necessitatis varios distributa,
quoniam tunc non erit ipsa necessitas; sed
plena, certa, secura, sempiterna felicitas, pro-
ficient in laudibus Dei.
Vera ibi gloria erit, vbi laudantis nec er-
rore quisquam nec adulatione laudabitur.
Verus honor, qui nulli negabitur digno, nul-
li deferetur indigno. Vera pax ibi est, vbi ni-
hil aduersi nec à seipso, nec ab alio quisquam
patietur. Præmium virtutis erit ipse, qui virtu-
tem dedit, eique seipsum, quo maius nihil
possit esse, promisit. Quid enim est aliud
quod per Prophetam dixit: Ero illorū Deus, &
ipsi erunt mihi plebs; nisi ego ero vnde satientur,
ego ero quæcumque ab hominibus hone-
sta desiderantur, & vita & salus & victus &
copia & gloria & honor & pax & omnia
bona? sic enim & illud rectè intelligitur,
quod ait Apostolus, vt sit Deus omnia in omni-
bus ipse finis erit desideriorum nostrorum, qui sine
fine videbitur, sine fastidio amabitur, sine fa-
tigatione laudabitur. ibi vacabimus & vide-
bimus, videbimus & amabimus, amabimus
& laudabimus. Ecce quod erit in fine, sine fi-
ne. Nam quis alius noster est finis, nisi per-
uenire ad Regnum cuius nullus est finis?
Quanta erit illa felicitas, vti nullum erit
malum, nullum latebit bonum! vacabitur
Dei laudibus, qui erit omnia in omnibus!
Admoneor etiam sancto Cantico, vbi lego:
Beati qui habitant in domo tuâ Domine, in sæcula
sæculorum laudabunt te. omnia membra & vis-
cera in corruptibilis corporis, quæ nunc vide-
mus per vsus necessitatis varios distributa,
quoniam tunc non erit ipsa necessitas; sed
plena, certa, secura, sempiterna felicitas, pro-
ficient in laudibus Dei.
Vera ibi gloria erit, vbi laudantis nec er-
rore quisquam nec adulatione laudabitur.
Verus honor, qui nulli negabitur digno, nul-
li deferetur indigno. Vera pax ibi est, vbi ni-
hil aduersi nec à seipso, nec ab alio quisquam
patietur. Præmium virtutis erit ipse, qui virtu-
tem dedit, eique seipsum, quo maius nihil
possit esse, promisit. Quid enim est aliud
quod per Prophetam dixit: Ero illorū Deus, &
ipsi erunt mihi plebs; nisi ego ero vnde satientur,
ego ero quæcumque ab hominibus hone-
sta desiderantur, & vita & salus & victus &
copia & gloria & honor & pax & omnia
bona? sic enim & illud rectè intelligitur,
quod ait Apostolus, vt sit Deus omnia in omni-
bus ipse finis erit desideriorum nostrorum, qui sine
fine videbitur, sine fastidio amabitur, sine fa-
tigatione laudabitur. ibi vacabimus & vide-
bimus, videbimus & amabimus, amabimus
& laudabimus. Ecce quod erit in fine, sine fi-
ne. Nam quis alius noster est finis, nisi per-
uenire ad Regnum cuius nullus est finis?
Bonau. solilo. cap. 4.
O Anima, qualis tibi erit dies illa, cùm ad
hanc felicem choream fueris assumpta, &
cùm omne tormentum tibi (si piè vixeris, si
patienter sustinueris) conuertetur in æter-
num iubilum! Tunc de omnibus his lauda-
bis Dominum Deum tuum, labijs exultatio-
nis, dicens: Misericordias Domini in æternum can-
tabo.
O Anima, qualis tibi erit dies illa, cùm ad
hanc felicem choream fueris assumpta, &
cùm omne tormentum tibi (si piè vixeris, si
patienter sustinueris) conuertetur in æter-
num iubilum! Tunc de omnibus his lauda-
bis Dominum Deum tuum, labijs exultatio-
nis, dicens: Misericordias Domini in æternum can-
tabo.
Ambr. in orationib.
O domus Dei luminosa & speciosa, dilexi
decorem tuum & gloriam habitationis glo-
riæ Domini mei fabricatoris & possessoris
tui. Tibi suspiret peregrinatio mea die ac do-
cte: tibi in hiet cor meum, tibi intendat mens
mea, ad societatem tuæ beatitudinis perue-
nire desideret anima mea.
O domus Dei luminosa & speciosa, dilexi
decorem tuum & gloriam habitationis glo-
riæ Domini mei fabricatoris & possessoris
tui. Tibi suspiret peregrinatio mea die ac do-
cte: tibi in hiet cor meum, tibi intendat mens
mea, ad societatem tuæ beatitudinis perue-
nire desideret anima mea.
Aug. medit. cap. 37.
Quando transibo in illam admirabilem
& pulcerrimam domum tuam, vbi personat
vox lætitiæ & exultationis in tabernaculis
Iustorum? Beati qui habitant in domo tua Domine,
in sæcula sæculorum laudabunt te! Beati & verè
beati, quos elegisti & assumpsisti in illam
Cœlestem hære ditatem. Ecce sancti tui, Do-
mine, florent antete sicut lilium; replentur enim
ab vbertate domus tuæ & torrente voluptatis tuæ potas eos, quoniam tu es fons vitæ. O quàm
mira, quàm pulcra, quàm acceptabilia sunt
domus tuæ habitacula, Domine virtutum,
concupiscit intrare in ea hæc peccatrix ani-
ma mea! Domine dilexi decorem domus tuæ, lo-
cum habitationis gloriæ tuæ. Vnam petij à Domino,
hanc requiram, vt inhabitem in domo Domini om-
nibus diebus vitæ meæ.
Quando transibo in illam admirabilem
& pulcerrimam domum tuam, vbi personat
vox lætitiæ & exultationis in tabernaculis
Iustorum? Beati qui habitant in domo tua Domine,
in sæcula sæculorum laudabunt te! Beati & verè
beati, quos elegisti & assumpsisti in illam
Cœlestem hære ditatem. Ecce sancti tui, Do-
mine, florent antete sicut lilium; replentur enim
ab vbertate domus tuæ & torrente voluptatis tuæ potas eos, quoniam tu es fons vitæ. O quàm
mira, quàm pulcra, quàm acceptabilia sunt
domus tuæ habitacula, Domine virtutum,
concupiscit intrare in ea hæc peccatrix ani-
ma mea! Domine dilexi decorem domus tuæ, lo-
cum habitationis gloriæ tuæ. Vnam petij à Domino,
hanc requiram, vt inhabitem in domo Domini om-
nibus diebus vitæ meæ.
Aug. solilo. cap. 35.
O verè beati! ô terque quaterque beati,
qui iam omnium malorum exuti, securi de
suâ immarcessibili gloriâ ad te, Regnum de-
coris, peruenire meruerunt! ô æternum Re-
gnum, R egnum omnium sæculorum! vbi
lumen indeficiens & pax Dei quæ exuperat
omnem sensum, in quo sanctorum animæ
requiescunt, & lætitia sempiterna super capita eo-
rum; gaudium & exultationem obtinebunt & fu-
giet dolor & gemitus. O quàm gloriosum est Re-
gnum, in quo tecum, Domine, regnant omnes Sancti.
O verè beati! ô terque quaterque beati,
qui iam omnium malorum exuti, securi de
suâ immarcessibili gloriâ ad te, Regnum de-
coris, peruenire meruerunt! ô æternum Re-
gnum, R egnum omnium sæculorum! vbi
lumen indeficiens & pax Dei quæ exuperat
omnem sensum, in quo sanctorum animæ
requiescunt, & lætitia sempiterna super capita eo-
rum; gaudium & exultationem obtinebunt & fu-
giet dolor & gemitus. O quàm gloriosum est Re-
gnum, in quo tecum, Domine, regnant omnes Sancti.
Greg. in Ps. 7. pœnitent.
Ibi est lux sine defectu; gaudium sine ge-
mitu; desiderium sine pœnâ; amor sine tristi-
tiâ; satietas sine fastidio; sospitas sine vitio;
vita sine morte; sanus sine languore. Ibi san-
cti & humiles corde, ibi spiritus & animæ iu-
storum, ibi cuncti cœlestis Patriæ ciues, &
Beatorum spirituum ordines, Regem in de-
core suo videntes, & in gloriâ virtutis eius
exultantes. Perfecta viget in omnibus chari-
tas, vna omnium lætitia, vna iucunditas.
Bone Iesv , verbum Patris, splendor pa-
ternæ gloriæ, in quem desiderant Angeli
prospicere, doce me facere voluntatem
tuam, vt à spiritu tuo bono deductus, ad bea-
tam illam perueniam Ciuitatem, vbi est dies
æternus, & vnus omnium spiritus; vbi est cer-
ta securitas & secura æternitas, & æterna
tranquillitas, & tranquilla fœlicitas, & fœlix
suauitas, & suauis iucunditas; vbi tu Deus
cum Parte & Spiritu Sancto viuis & regnas
per infinita sæculorum sæcula, Amen.
Ibi est lux sine defectu; gaudium sine ge-
mitu; desiderium sine pœnâ; amor sine tristi-
tiâ; satietas sine fastidio; sospitas sine vitio;
vita sine morte; sanus sine languore. Ibi san-
cti & humiles corde, ibi spiritus & animæ iu-
storum, ibi cuncti cœlestis Patriæ ciues, &
Beatorum spirituum ordines, Regem in de-
core suo videntes, & in gloriâ virtutis eius
exultantes. Perfecta viget in omnibus chari-
tas, vna omnium lætitia, vna iucunditas.
Bone Iesv , verbum Patris, splendor pa-
ternæ gloriæ, in quem desiderant Angeli
prospicere, doce me facere voluntatem
tuam, vt à spiritu tuo bono deductus, ad bea-
tam illam perueniam Ciuitatem, vbi est dies
æternus, & vnus omnium spiritus; vbi est cer-
ta securitas & secura æternitas, & æterna
tranquillitas, & tranquilla fœlicitas, & fœlix
suauitas, & suauis iucunditas; vbi tu Deus
cum Parte & Spiritu Sancto viuis & regnas
per infinita sæculorum sæcula, Amen.
[blanco]
