Jan van Hoogstraten, Zegepraal der goddelyke liefde (1709)
Table of contents ↑Miltheit is een Gave Gods [7]
VII.
Miltheit is een Gave Gods.
Semper habet vnde det cui plenum
est pectus Charitatis.
est pectus Charitatis.
Amor munificus.
l’Amour liberal.
De Liefde is mild.
Altyt heeft hy, waar af hy kan mededeelen,
diens hart van liefde vol is.
diens hart van liefde vol is.
VII.
GEZANG.
Wyze: Hoe zal ik nog myn droeve dagen enden.
GEen hooger trap van kristelyke deugdē,
Dan die waar op de liefde zegepraalt.
Wat wekt haar gunst behoeftigē al vreugdē!
Zy schynt voor hun ten hemel afgedaalt.
Haar oog straalt als een schoone morgensterre,
Op alle die na hare hulpe staan:
Haar miltheit is, waar iets ontbreekt, niet verre.
Zy laat geen mens verlegen henen gaan.
Zy schenkt, gelyk een Godheit, hare gaven
Elk even mild. Wie hongert, geeft zy brood.
Wie dorstig is, bestaat zy voort te laven,
En red hun, die benaut zyn, uit den noot.
Haar hart is als een vrugtbre zomerrégen
Die 't land verquikt, en de akkers, voedzel geeft.
Tot weldoen is zy nimmer ongenegen,
Zy keert de kouw, waar de armoe krimpt, en beeft.
Bezorgt en kleed de naakte en schaamle leden.
Medogentheit is steeds aan hare zy.
Zy word gelyk een Godshuis aangebeden,
Dat zieken zalft met troost, en artzeny.
Leert Gierigaarts aan 't aardse vastgebondē,
Die liefdeloos zoo schaars een almoes spilt,
Hoe deerlyk gy u wentelt in de zonden.
Had gy de liefde, uw hand was altyt mild.
Die hemelgaaf houd nimmer zig verborgē.
De liefde ontsluit haar hart voor yder een.
Op Gode alleen werpt zy al hare zorgen.
Maar Gierigheit leeft voor zig zelf alleē.
Wat deugd ô liefde is by u te gelyken?
Waar gy ontbreekt: och! daar ontbreekt het al.
Geloove, en Hoop zou vallen, en bezwykē
Zoo gy haar niet beschutte voor den val.
Deel mild, geef uyt, dat u de Hemel zegen.
Uitvloejen, en wegschenken is uw aart.
Zoo word in 't end het eewig loon verkregen.
Voor die het doen, en zeggen samēpaard.
Uw Heyland is u zelf dus voorgetreden.
Gy volgt zyn les, en voetstap zuiver na.
Genadekint zoo noodig hier beneden,
Gy wint Gods hart in de eewige gena.
O Liefde! voedster van opregtigheit en deugd
Als gy op de aarde woont, is 't Englenheir verheugt.
Wyze: Hoe zal ik nog myn droeve dagen enden.
GEen hooger trap van kristelyke deugdē,
Dan die waar op de liefde zegepraalt.
Wat wekt haar gunst behoeftigē al vreugdē!
Zy schynt voor hun ten hemel afgedaalt.
Haar oog straalt als een schoone morgensterre,
Op alle die na hare hulpe staan:
Haar miltheit is, waar iets ontbreekt, niet verre.
Zy laat geen mens verlegen henen gaan.
Zy schenkt, gelyk een Godheit, hare gaven
Elk even mild. Wie hongert, geeft zy brood.
Wie dorstig is, bestaat zy voort te laven,
En red hun, die benaut zyn, uit den noot.
Haar hart is als een vrugtbre zomerrégen
Die 't land verquikt, en de akkers, voedzel geeft.
Tot weldoen is zy nimmer ongenegen,
Zy keert de kouw, waar de armoe krimpt, en beeft.
Bezorgt en kleed de naakte en schaamle leden.
Medogentheit is steeds aan hare zy.
Zy word gelyk een Godshuis aangebeden,
Dat zieken zalft met troost, en artzeny.
Leert Gierigaarts aan 't aardse vastgebondē,
Die liefdeloos zoo schaars een almoes spilt,
Hoe deerlyk gy u wentelt in de zonden.
Had gy de liefde, uw hand was altyt mild.
Die hemelgaaf houd nimmer zig verborgē.
De liefde ontsluit haar hart voor yder een.
Op Gode alleen werpt zy al hare zorgen.
Maar Gierigheit leeft voor zig zelf alleē.
Wat deugd ô liefde is by u te gelyken?
Waar gy ontbreekt: och! daar ontbreekt het al.
Geloove, en Hoop zou vallen, en bezwykē
Zoo gy haar niet beschutte voor den val.
Deel mild, geef uyt, dat u de Hemel zegen.
Uitvloejen, en wegschenken is uw aart.
Zoo word in 't end het eewig loon verkregen.
Voor die het doen, en zeggen samēpaard.
Uw Heyland is u zelf dus voorgetreden.
Gy volgt zyn les, en voetstap zuiver na.
Genadekint zoo noodig hier beneden,
Gy wint Gods hart in de eewige gena.
O Liefde! voedster van opregtigheit en deugd
Als gy op de aarde woont, is 't Englenheir verheugt.
TOEPASSING.
O Liefde! voedster van de deugd,
Hoe mild voldoet gy elks verlangen,
Dat God, en de Engelen verheugt!
Ach! bleven we aan uw lessen hangen;
Hoe haast was elks krakkeel geblust.
Men kende School, nog Kerk geschillen,
Het Kristendom wierd noyt ontrust,
Door tegenstrydig wederwillen.
Elk roemt op 't weten, en verstaan,
Maar daar 't aan hangt, raakt niemand aan.
O Liefde! voedster van de deugd,
Hoe mild voldoet gy elks verlangen,
Dat God, en de Engelen verheugt!
Ach! bleven we aan uw lessen hangen;
Hoe haast was elks krakkeel geblust.
Men kende School, nog Kerk geschillen,
Het Kristendom wierd noyt ontrust,
Door tegenstrydig wederwillen.
Elk roemt op 't weten, en verstaan,
Maar daar 't aan hangt, raakt niemand aan.
Sources and parallels
-
Similar pictura (some different facial expressions), the same Latin bible quote from Augustinus and the same French
epigram in: Liberalitas amoris. [42] (in: anonymous, Amoris divini et humani antipathia (1628))
[Compare
]
References, across this site, to this page:
- Liberalitas amoris. [42] (in: anonymous, Amoris divini et humani antipathia (1628))