Justus de Harduwijn, Goddelycke wenschen (1629)
Table of contents ↑Quis mihi dat te fratrem meum sugentem ubera matris meæ [24]
XXIV.
Cant. 8.
VVie sal my gheven voor mijnen Broeder,
suyghende de borsten van mijne moeder, op
dat ick u buyten vinde ende u kusse, ende dat
my nu niemandt en verachte!
VVie sal my gheven voor mijnen Broeder,
suyghende de borsten van mijne moeder, op
dat ick u buyten vinde ende u kusse, ende dat
my nu niemandt en verachte!
WIe sou den Boom dan konnen vinden,
En soo verheffen ons gheslacht,
Dat ghy mijn Broerken vvierdt gheacht?
Neen, soo my dunckt, ten kan niet binden:
VVant hoogher ick my niet en maeck,
Dan achter-volghens onsen staeck:
En al is 't dat mijn Vaer en Moeder,
Maer zijn bekent voor stille lien,
Die al dusdaene prachten vlien:
Noch vvensch'ick u voor mijnen broeder,
Niet als een Iongh-man net ghebaert:
Maer als een kindt noch niet verjaert.
'T vvelck vriendelijck daer laegh ghedreven
Vast aen mijns moeder vvitte borst,
En soo verheffen ons gheslacht,
Dat ghy mijn Broerken vvierdt gheacht?
Neen, soo my dunckt, ten kan niet binden:
VVant hoogher ick my niet en maeck,
Dan achter-volghens onsen staeck:
En al is 't dat mijn Vaer en Moeder,
Maer zijn bekent voor stille lien,
Die al dusdaene prachten vlien:
Noch vvensch'ick u voor mijnen broeder,
Niet als een Iongh-man net ghebaert:
Maer als een kindt noch niet verjaert.
'T vvelck vriendelijck daer laegh ghedreven
Vast aen mijns moeder vvitte borst,
Cant. 8.
Quis mihi dat te fratrem meum sugentem
vbera matris meæ, vt inueniam te foris,
& deosculer te, & iam nemo me despi-
ciat!
Quis mihi dat te fratrem meum sugentem
vbera matris meæ, vt inueniam te foris,
& deosculer te, & iam nemo me despi-
ciat!
Om te verslaene sijnen dorst,
En daeghelijcks daer saet verheven
Op haeren aenghenaemen schoot,
Als ick, eer dat ick vvas soo groot.
Och! off ick u in deser voeghen
Voor mijn kleyn broerken hier aensaegh,
'T vvaer grootelijcks tot mijn behaegh!
Dus, bidd'ick u, laet u vernoeghen
Te vvorden als een lieve vvicht
Dat t'onsent in de vvieghe light!
Want soo men siet, de kleyne kinders
Sijn lieffelijcker van bedrijf,
Dan d'oude lieden kout en stijf,
Die daer af zijn gheen ondervvinders:
Den Ouderdom baert sijne deughdt.
Soo doet de kindtsheydt haere vreughdt.
Ter deser oorsaeck vvordt gheschildert
In de ghedaente van een kindt
Cupido die 't al overvvint:
Want hy is vvoest, en heel vervvildert,
En allegaeder sijn bestel
Schijnt malligheydt en kinder-spel.
Dat ick u dan een kindt oock vvensche,
De reden en is anders gheen
Dan om met u te zijn ghemeen.
Ké nu, mijn lief, vvordt dan een mensche,
Op dat ick soo nacht ende dagh
Ontrent u vvieghsken sitten magh?
Maer als ick u dan moeste draeghen,
Wanneer ghy haddet suyghens-noot
Tot aen mijns moerkens boesem bloot;
Hoe soude my dan dat behaeghen,
Als ick soo sonder ongherief
Quaem aengheslopen met mijn lief?
Kom aen mijn Hertjen, vvilt her-leven
Op dat ick u somvvijlen kus
En aen u vvieghsken sitt' aldus;
Het susterken mach 't broerken gheven
Soo menich soentjen alst haer lust
Daer in dat elck moet zijn gherust.
En off het oock noch iemandt saeghe
Kleyn soude vvesen het verlangh
Iae al off ick heel uren langh
Vast teghen uvve lipkens laeghe;
Soo soude dat ghereckebeck
Noch vvesen vry van alle gheck.
Há! mocht ick eens my soo beroemen,
Dat ghy mijn jonghste broerken vvaert
Het vvaere my een hemel-vaert!
Ké laet u dan mijn broerken noemen!
Ick biddet u met al oodtmoedt
Dat ghy my dese vriendtschap doet!
Ké mijn Hert-soet, vvoudt ghy dit schicken
'Ken sou van blijdschap niet bevroen
Hoe dat ick u dat sou vergoen!
Men sou my dickx by u beklicken
En by u vvieghsken vinden staen
Om mijne lustjens te versaen.
Ick soude daer naer mijn vermoghen
VVie dattet vvaere lief oft leet,
Zijn t'uvven dienst altijdt bereet
En soo vvanneer ghy hadt ghesoghen
Soud'ick u met een soet ghevley
Her-locken in mijn arrems bey.
En soo mijn moeder dan oock vvoude
Dat ick u droeghe naer de locht,
Het vvaer een speelken dat ick socht
Off dat ick u vast vvieghen soude,
Ick soudet doen al vvierd'ick moe
Tot dat uvv' ooghskens vielen toe.
Iae selver ooc ick sou benijden
Dats' aen u vvieghsken met ghenaeck
Den minsten vingher maer en staeck,
Al mijnen druck steld'ick bezijden
Soo ick mocht hebben in bevvaer
Mijn alderliefste vveder-paer.
Maer oft ick u soo mochte vvaecken
En by u dus alleene zijn;
'K sou propelijck van u aenschijn.
Al om mijn hertjen te vermaecken
Den snuttel doeck dickx nemen af,
Die my mijn Moeder voor u gaf?
U mondeken sou daer ontfanghen
Och lieveken den vollen vloedt
Van millionen kuskens soet.
Mijn slincker hand soud' u omvanghen
En aen u halsken zijn gheklest
Om die te gheven alder-best.
Ick soude vveten die te stelen
En Lieveken in uvven slaep
Naem'ick daer van den vollen raep.
Ké laetet u dan niet vervelen?
Kleyn smulleken die nu ter tijdt
Mijn soete lieve broerken zijt?
En soo ghy sult vvat ouder vvesen,
Alsdan, ô kleynen nachtegal,
Sal ick u leeren onse tael,
En als het past mijn uytghelesen.
Sal u de vvoorden segghen voor
Om bath daermé te raecken door.
Daernaer te groot om zijn ghedreghen,
En dat ick sie dat gh'u gheneert
Te reyden op een houten peerdt;
Dan sal ick u vvat houden teghen
En sien off uvve voetjens net
Van passe vvorden neer-gheset.
En off het schoon noch al gheviele
Dat ghy een steentjen erghens vondt;
Ten sou niet schaen, als ick terstondt
U dan van achter teghen-hiele;
En dat ick u soo liepe by,
Om sacht te vallen teghen my.
Dit saegh'ick liefste vvel soo gheren
Als u gheen hinder toe en quaem':
VVant soo ick u van d'aerde naem',
Ick sou ten minsten dan begheeren
O broerken lief op alsoo schoon
V mondeken tot mijnen loon.
En daeghelijcks daer saet verheven
Op haeren aenghenaemen schoot,
Als ick, eer dat ick vvas soo groot.
Och! off ick u in deser voeghen
Voor mijn kleyn broerken hier aensaegh,
'T vvaer grootelijcks tot mijn behaegh!
Dus, bidd'ick u, laet u vernoeghen
Te vvorden als een lieve vvicht
Dat t'onsent in de vvieghe light!
Want soo men siet, de kleyne kinders
Sijn lieffelijcker van bedrijf,
Dan d'oude lieden kout en stijf,
Die daer af zijn gheen ondervvinders:
Den Ouderdom baert sijne deughdt.
Soo doet de kindtsheydt haere vreughdt.
Ter deser oorsaeck vvordt gheschildert
In de ghedaente van een kindt
Cupido die 't al overvvint:
Want hy is vvoest, en heel vervvildert,
En allegaeder sijn bestel
Schijnt malligheydt en kinder-spel.
Dat ick u dan een kindt oock vvensche,
De reden en is anders gheen
Dan om met u te zijn ghemeen.
Ké nu, mijn lief, vvordt dan een mensche,
Op dat ick soo nacht ende dagh
Ontrent u vvieghsken sitten magh?
Maer als ick u dan moeste draeghen,
Wanneer ghy haddet suyghens-noot
Tot aen mijns moerkens boesem bloot;
Hoe soude my dan dat behaeghen,
Als ick soo sonder ongherief
Quaem aengheslopen met mijn lief?
Kom aen mijn Hertjen, vvilt her-leven
Op dat ick u somvvijlen kus
En aen u vvieghsken sitt' aldus;
Het susterken mach 't broerken gheven
Soo menich soentjen alst haer lust
Daer in dat elck moet zijn gherust.
En off het oock noch iemandt saeghe
Kleyn soude vvesen het verlangh
Iae al off ick heel uren langh
Vast teghen uvve lipkens laeghe;
Soo soude dat ghereckebeck
Noch vvesen vry van alle gheck.
Há! mocht ick eens my soo beroemen,
Dat ghy mijn jonghste broerken vvaert
Het vvaere my een hemel-vaert!
Ké laet u dan mijn broerken noemen!
Ick biddet u met al oodtmoedt
Dat ghy my dese vriendtschap doet!
Ké mijn Hert-soet, vvoudt ghy dit schicken
'Ken sou van blijdschap niet bevroen
Hoe dat ick u dat sou vergoen!
Men sou my dickx by u beklicken
En by u vvieghsken vinden staen
Om mijne lustjens te versaen.
Ick soude daer naer mijn vermoghen
VVie dattet vvaere lief oft leet,
Zijn t'uvven dienst altijdt bereet
En soo vvanneer ghy hadt ghesoghen
Soud'ick u met een soet ghevley
Her-locken in mijn arrems bey.
En soo mijn moeder dan oock vvoude
Dat ick u droeghe naer de locht,
Het vvaer een speelken dat ick socht
Off dat ick u vast vvieghen soude,
Ick soudet doen al vvierd'ick moe
Tot dat uvv' ooghskens vielen toe.
Iae selver ooc ick sou benijden
Dats' aen u vvieghsken met ghenaeck
Den minsten vingher maer en staeck,
Al mijnen druck steld'ick bezijden
Soo ick mocht hebben in bevvaer
Mijn alderliefste vveder-paer.
Maer oft ick u soo mochte vvaecken
En by u dus alleene zijn;
'K sou propelijck van u aenschijn.
Al om mijn hertjen te vermaecken
Den snuttel doeck dickx nemen af,
Die my mijn Moeder voor u gaf?
U mondeken sou daer ontfanghen
Och lieveken den vollen vloedt
Van millionen kuskens soet.
Mijn slincker hand soud' u omvanghen
En aen u halsken zijn gheklest
Om die te gheven alder-best.
Ick soude vveten die te stelen
En Lieveken in uvven slaep
Naem'ick daer van den vollen raep.
Ké laetet u dan niet vervelen?
Kleyn smulleken die nu ter tijdt
Mijn soete lieve broerken zijt?
En soo ghy sult vvat ouder vvesen,
Alsdan, ô kleynen nachtegal,
Sal ick u leeren onse tael,
En als het past mijn uytghelesen.
Sal u de vvoorden segghen voor
Om bath daermé te raecken door.
Daernaer te groot om zijn ghedreghen,
En dat ick sie dat gh'u gheneert
Te reyden op een houten peerdt;
Dan sal ick u vvat houden teghen
En sien off uvve voetjens net
Van passe vvorden neer-gheset.
En off het schoon noch al gheviele
Dat ghy een steentjen erghens vondt;
Ten sou niet schaen, als ick terstondt
U dan van achter teghen-hiele;
En dat ick u soo liepe by,
Om sacht te vallen teghen my.
Dit saegh'ick liefste vvel soo gheren
Als u gheen hinder toe en quaem':
VVant soo ick u van d'aerde naem',
Ick sou ten minsten dan begheeren
O broerken lief op alsoo schoon
V mondeken tot mijnen loon.
Cant. 8.
Quis mihi dat te fratrem meum su-
gentem vbera matris meæ, vt in-
ueniam te foris, & deosculer te, &
iam nemo me despiciat!
Quis mihi dat te fratrem meum su-
gentem vbera matris meæ, vt in-
ueniam te foris, & deosculer te, &
iam nemo me despiciat!
Cant. 8.
VVie sal my u gheven voor mijnen Broe-
der, suyghende de borsten van mijne
moeder, op dat ick u buyten vinde, en-
de u kusse, ende dat my nu niemandt
en verachte!
VVie sal my u gheven voor mijnen Broe-
der, suyghende de borsten van mijne
moeder, op dat ick u buyten vinde, en-
de u kusse, ende dat my nu niemandt
en verachte!
S. Tho. in c. 8. Cant.
AEnmerckt hier een vremde nieuwic-
heydt! Wat Vrijtster heeft oyt ghe-
wenscht / dat sy dien sy lief heeft / soude ghe-
dijen een kleyn kindt ende haeren broeder / om
soo verandert zijnde / te moghen suyghen de
borsten van haere moeder!
AEnmerckt hier een vremde nieuwic-
heydt! Wat Vrijtster heeft oyt ghe-
wenscht / dat sy dien sy lief heeft / soude ghe-
dijen een kleyn kindt ende haeren broeder / om
soo verandert zijnde / te moghen suyghen de
borsten van haere moeder!
Bedac. in Cant.
Dit is dan eene verborghentheydt / ende
de vois der voorgheleden rechtveerdighe /
die wenschten / dat den Salighmaecker des
wereldts / hunnen Heere (welcken sy vaste-
lijck gheloofden in sijne Godtheydt een te we-
sen met den Vaeder / ende den H. Gheest / en-
de dien sy oock de selfste eere waeren toebie-
dende) hen soude laeten aenschouwen ghe-
lijckformigh de menschen / ende in mensche-
lijcke ghedaente. Desen beminden was wel
inwendich; Want inden beghinne was het
woordt, ende het woordt was by Godt,
ende Godt vvas het vvoordt: maer op dat
hy oock uytwendich soude worden ghevon-
den. Het vvoordt is vleesch ghevvorden, en-
de heeft ghevvoont in ons. Want de Patriar-
chen ende de Propheten hebben den Heere wel
ghesien / maer dat gheschiedde inwendelijck /
dat is te segghen / in de aendachticheydt des
gheests / ende niet door het ghesichte des
vleeschs. Sy hebben hem ghesien: maer het
was in een afbeeldinghe / ende in ghedaente
van enckelijcke substantie / ende aengaende
sijne ghestaltenisse / oft sijne oprechte wesent-
heydt en hebben sy niet machtich gheweest te
aenschouwen. Eyndelijck den Wet-drae-
gher selve die weerdich was te hooren; Ick
sal u thoonen alle goedt, heeft oock ghehoort
dese woorden: Ghy en sult mijn aenschijn
niet konnen aenschouvven, vvant gheenen
mensche en soude dat konnen aenschouvvē
ende daer naer leven. O gheluckighe die on-
derlinghe moghen segghen: VVy hebben
ghevonden den Messias, die gheseydt vvordt
Christus. Want dit is sijn aenschijn / dit is
sijnen kus / dit is den vriendelijcken schinck
van sijnen mondt / ende den handel van sijne
onderlinghe t'saemen-sprake.
Dit is dan eene verborghentheydt / ende
de vois der voorgheleden rechtveerdighe /
die wenschten / dat den Salighmaecker des
wereldts / hunnen Heere (welcken sy vaste-
lijck gheloofden in sijne Godtheydt een te we-
sen met den Vaeder / ende den H. Gheest / en-
de dien sy oock de selfste eere waeren toebie-
dende) hen soude laeten aenschouwen ghe-
lijckformigh de menschen / ende in mensche-
lijcke ghedaente. Desen beminden was wel
inwendich; Want inden beghinne was het
woordt, ende het woordt was by Godt,
ende Godt vvas het vvoordt: maer op dat
hy oock uytwendich soude worden ghevon-
den. Het vvoordt is vleesch ghevvorden, en-
de heeft ghevvoont in ons. Want de Patriar-
chen ende de Propheten hebben den Heere wel
ghesien / maer dat gheschiedde inwendelijck /
dat is te segghen / in de aendachticheydt des
gheests / ende niet door het ghesichte des
vleeschs. Sy hebben hem ghesien: maer het
was in een afbeeldinghe / ende in ghedaente
van enckelijcke substantie / ende aengaende
sijne ghestaltenisse / oft sijne oprechte wesent-
heydt en hebben sy niet machtich gheweest te
aenschouwen. Eyndelijck den Wet-drae-
gher selve die weerdich was te hooren; Ick
sal u thoonen alle goedt, heeft oock ghehoort
dese woorden: Ghy en sult mijn aenschijn
niet konnen aenschouvven, vvant gheenen
mensche en soude dat konnen aenschouvvē
ende daer naer leven. O gheluckighe die on-
derlinghe moghen segghen: VVy hebben
ghevonden den Messias, die gheseydt vvordt
Christus. Want dit is sijn aenschijn / dit is
sijnen kus / dit is den vriendelijcken schinck
van sijnen mondt / ende den handel van sijne
onderlinghe t'saemen-sprake.
ich. Gister. cap. 8 in Cant. expos. 3.
Maer de Godtvruchtighe siele geeft door
dese woorden ghenoech te kennen haere uyt-
terste begheerte / met de welcke sy ter dier
oorsaecke wenscht vriendelijck met Godt te
worden vereenight / op dat sy niet alleen in-
wendelijck door de aendachticheyt / maer wel
uytwendelijck ten by-sijne van haere vrien-
den / in dit menschelijck leven haeren alder-
liefsten soude moghen aenschouwen / ende
stichten gheheel de wereldt door het voor-be-
wijs haerder ghetrouwicheydt / sonder oyt te
vraeghen naer den spot oft de galfereyen der
wereldtlijcker menschen: want het is soo
veel als oft sy seyde: O mijnen Godt / oft wy
oock t'saemen waeren ghebonden in soodae-
nen strick der liefde / ghelijckerwijs van suster
ende van broeder! och oft ick u beminde ghe-
lijck mijn jonghste broerken / suyghende de
borstjens van mijne moeder! op dat ick u in 't
openbaer / inde teghenwoordicheydt van alle
mijne andere broeders vermochte te kussen
met eenen kus der liefde; noch dat ick my
niet en schaemde voor een ieghelijck u te belij-
den / ende door ghebeden ende goede wercken
alle dienstbaerheydt te betoonen! Wie sal my
gheven dat gheluck van u voort-aen niet
meer te vreesen als eenen jaloursen Godt / als
eenen Heere der heyr-krachten / schietende den
donder ende den blixem daeraf ghy u selver
zijt dienende om my te gheven een achter-
dencken van u niet te verbolghen / maer dat
ick u beminne als mijnen eyghen broeder / en-
de sulck eenen broeder die door sijne kindtsche
soeticheydt niemandt en wilt vervaert maec-
ken / maer wel tot sijner liefde wilt trecken al-
le die herten hoe versteent dat die souden mo-
ghen wesen.
Maer de Godtvruchtighe siele geeft door
dese woorden ghenoech te kennen haere uyt-
terste begheerte / met de welcke sy ter dier
oorsaecke wenscht vriendelijck met Godt te
worden vereenight / op dat sy niet alleen in-
wendelijck door de aendachticheyt / maer wel
uytwendelijck ten by-sijne van haere vrien-
den / in dit menschelijck leven haeren alder-
liefsten soude moghen aenschouwen / ende
stichten gheheel de wereldt door het voor-be-
wijs haerder ghetrouwicheydt / sonder oyt te
vraeghen naer den spot oft de galfereyen der
wereldtlijcker menschen: want het is soo
veel als oft sy seyde: O mijnen Godt / oft wy
oock t'saemen waeren ghebonden in soodae-
nen strick der liefde / ghelijckerwijs van suster
ende van broeder! och oft ick u beminde ghe-
lijck mijn jonghste broerken / suyghende de
borstjens van mijne moeder! op dat ick u in 't
openbaer / inde teghenwoordicheydt van alle
mijne andere broeders vermochte te kussen
met eenen kus der liefde; noch dat ick my
niet en schaemde voor een ieghelijck u te belij-
den / ende door ghebeden ende goede wercken
alle dienstbaerheydt te betoonen! Wie sal my
gheven dat gheluck van u voort-aen niet
meer te vreesen als eenen jaloursen Godt / als
eenen Heere der heyr-krachten / schietende den
donder ende den blixem daeraf ghy u selver
zijt dienende om my te gheven een achter-
dencken van u niet te verbolghen / maer dat
ick u beminne als mijnen eyghen broeder / en-
de sulck eenen broeder die door sijne kindtsche
soeticheydt niemandt en wilt vervaert maec-
ken / maer wel tot sijner liefde wilt trecken al-
le die herten hoe versteent dat die souden mo-
ghen wesen.
D. Tho. in cap. 8 Cant.
Ghy die nu rust in den schoot van uwen
Vaeder / wie sal nu maecken dat ghy wordt
een mensche? wie sal u met ons nu maecken
ghedeeligh? ende u vindende onder de ghe-
meynschap der menschen / dat ghy meught
worden ghenoemt mijnen broeder? op dat
ick u in ghedaente van een mensche mach be-
sichtigen / ende u kussen, dat is / dat ick mach
opentlijck aensien dien ick nu teghenwoor-
dich door het gheloove ben vast-houdende!
Ghy die nu rust in den schoot van uwen
Vaeder / wie sal nu maecken dat ghy wordt
een mensche? wie sal u met ons nu maecken
ghedeeligh? ende u vindende onder de ghe-
meynschap der menschen / dat ghy meught
worden ghenoemt mijnen broeder? op dat
ick u in ghedaente van een mensche mach be-
sichtigen / ende u kussen, dat is / dat ick mach
opentlijck aensien dien ick nu teghenwoor-
dich door het gheloove ben vast-houdende!
Gisl. in cap. 8. Cāt. expos 3.
Wanneer ghy groot ende verheven waert /
soo en hadt ghy mijn goedt niet van noode;
och oft my nu dit gheluck oock toe-quaeme /
dat dijne liefde u verwillighde te wesen mij-
nen broeder / ende dat ghy van eene Maeghet
wierdt geboren / ende de borste van doen hadt
om te suyghen! door desen middel soude ick
verhopen dat mijne liefde t'u-waerts niet en
soude wesen soo onbillich / ende ick soude kon-
nen hebben het gheluck om alle mijne dienst-
baerheydt ghevoeghelijcker aen u te betoo-
nen. Eerstmael hebbe ick u ghesocht ende
niet ghevonden / daer over ick gheklaeght
hebbe / ende al weenende ghesproken met den
Prophete: Mijn traenen hebben my dagh
ende nacht ghevveest als broodt, om dat
men my daeghelijckx seght, vvaer is uvven
Godt? maer nu ter tijdt is 't my eene vreugdt
hoorende den Engel segghen tot die Herders:
Ghy-lieden sult dat kindt vinden gheleydt
in een kribbe, soo is oock dan mijn hoope u
alhier te vinden / ende dat buyten die onbe-
grijpelijcke groot-daedicheydt / door de welc-
ke ghy vander eeuwicheydt in u eyghen sel-
ven waert schuylende. Ick socht u op deser
aerden onder de menschen: Ick hebbe ghe-
socht in het beddeken van mijne siele die
mijne siele bemint, ick hebbe hem ghesocht
ende niet ghevonden. Ick ben opghestaen /
ende hebbe t'allen kanten doordrevelt de stadt
van dese teghenwoordighe wereldt / door de
vvijcken ende door de straeten der menschen
hebbe ick u ghesocht ende niet ghevonden.
Maer nu metter daedt verkeerende onder de
menschen / ende hangende tusschen de borst-
jens van eene Maghet onser beyder moeder /
is 't by aldien dat ick u vinde / daer en sal
geen teghenhouden meer wesen / ick sal u
omvanghen ende duysent werf kussen sonder
dat ick van iemandt ter wereldt sal worden
berispt / oft begrepen: maer ick sal vriende-
lijck met u worden vereenight / ende niemant
en sal my verachten / om dies wille dat ick ee-
re dien ick niet en kenne / om dat ick kusse
dien ick niet en sie / om dat ick aenbidde die
ons weyghert te verhooren / om dat ick offer
mijnen dienst voor eenen Heere / die niet en
ghedooght hoe dat men hem by kome! Waer-
achtelijck u kussende in den eersten aenvangh
uwer ontfanghenisse: uvven Godt heeft u
ghesaelft met olie van blijdschap voor allen
uvve medeghesellen. V kussende sal u ver-
eeren als mijnen Broeder / ende belijden mij-
nen Koningh / soo men leest in de boecken der
Koninghen dat Samuel in eenen kus Saul
soude hebben vereert / die tot Koningh ver-
koren ende ghesalft was. In als sal ick u als
Koningh wesen ghehoorsaem / mijne gehoor-
saemheydt bevestighende door mijne kus-
kens / die ick op u mondeken sal komen druc-
ken / als eertijdts door het teecken van eenen
kus van die van Aegypten de ghehoorsaem-
heydt van gheheel Aegypten-landt door Pha-
rao aen Ioseph belooft wierdt / ende dat hy
tot hem seyde: Alle het volck sal komen kus-
sen aen uvven mondt.
Wanneer ghy groot ende verheven waert /
soo en hadt ghy mijn goedt niet van noode;
och oft my nu dit gheluck oock toe-quaeme /
dat dijne liefde u verwillighde te wesen mij-
nen broeder / ende dat ghy van eene Maeghet
wierdt geboren / ende de borste van doen hadt
om te suyghen! door desen middel soude ick
verhopen dat mijne liefde t'u-waerts niet en
soude wesen soo onbillich / ende ick soude kon-
nen hebben het gheluck om alle mijne dienst-
baerheydt ghevoeghelijcker aen u te betoo-
nen. Eerstmael hebbe ick u ghesocht ende
niet ghevonden / daer over ick gheklaeght
hebbe / ende al weenende ghesproken met den
Prophete: Mijn traenen hebben my dagh
ende nacht ghevveest als broodt, om dat
men my daeghelijckx seght, vvaer is uvven
Godt? maer nu ter tijdt is 't my eene vreugdt
hoorende den Engel segghen tot die Herders:
Ghy-lieden sult dat kindt vinden gheleydt
in een kribbe, soo is oock dan mijn hoope u
alhier te vinden / ende dat buyten die onbe-
grijpelijcke groot-daedicheydt / door de welc-
ke ghy vander eeuwicheydt in u eyghen sel-
ven waert schuylende. Ick socht u op deser
aerden onder de menschen: Ick hebbe ghe-
socht in het beddeken van mijne siele die
mijne siele bemint, ick hebbe hem ghesocht
ende niet ghevonden. Ick ben opghestaen /
ende hebbe t'allen kanten doordrevelt de stadt
van dese teghenwoordighe wereldt / door de
vvijcken ende door de straeten der menschen
hebbe ick u ghesocht ende niet ghevonden.
Maer nu metter daedt verkeerende onder de
menschen / ende hangende tusschen de borst-
jens van eene Maghet onser beyder moeder /
is 't by aldien dat ick u vinde / daer en sal
geen teghenhouden meer wesen / ick sal u
omvanghen ende duysent werf kussen sonder
dat ick van iemandt ter wereldt sal worden
berispt / oft begrepen: maer ick sal vriende-
lijck met u worden vereenight / ende niemant
en sal my verachten / om dies wille dat ick ee-
re dien ick niet en kenne / om dat ick kusse
dien ick niet en sie / om dat ick aenbidde die
ons weyghert te verhooren / om dat ick offer
mijnen dienst voor eenen Heere / die niet en
ghedooght hoe dat men hem by kome! Waer-
achtelijck u kussende in den eersten aenvangh
uwer ontfanghenisse: uvven Godt heeft u
ghesaelft met olie van blijdschap voor allen
uvve medeghesellen. V kussende sal u ver-
eeren als mijnen Broeder / ende belijden mij-
nen Koningh / soo men leest in de boecken der
Koninghen dat Samuel in eenen kus Saul
soude hebben vereert / die tot Koningh ver-
koren ende ghesalft was. In als sal ick u als
Koningh wesen ghehoorsaem / mijne gehoor-
saemheydt bevestighende door mijne kus-
kens / die ick op u mondeken sal komen druc-
ken / als eertijdts door het teecken van eenen
kus van die van Aegypten de ghehoorsaem-
heydt van gheheel Aegypten-landt door Pha-
rao aen Ioseph belooft wierdt / ende dat hy
tot hem seyde: Alle het volck sal komen kus-
sen aen uvven mondt.
Bonav. soliloq. cap. 1.
Ick en wist niet ô goedertieren Iesv, dat
uwe omhelsinghe soo soet was / ende dat u
ghenaecken was soo eerelijck / ende u ghesel-
schap soo vriendelijck ende aenghenaem!
want soo ick u maer bemint en hebbe / ben
suyver ende net ghebleven / soo ick u ghe-
naeckt hebbe / ben verheylicht / ende soo ick u
hebbe ontfanghen en hebbe den maeghdom
niet verloren. O soetsten Iesv, uwe om-
helsinghe en besoetelt niet / maer sy suyvert;
u ghenaecken en bevleckt niet / maer het
maeckt heylich! O Jesv , fonteyne vol alle
soeticheydt / wilt my vergheven dat ick 't soo
spaede ghelooft hebbe. Och wat al vreughden
is 't dat men ontfanght soo saen de slincker
handt uwer wijsheydt ende eeuwigher we-
tenschap is onder mijn hooft / dat is te segh-
ghen / de redene. Ende dat de rechter handt
van uwe Goddelijcke liefde ende bermhertic-
heydt my sal omhelsen / dat is den wille. O
my ellendighe / die mijn gheluck noch niet en
kenne! wat soude my soeter / aenghenaemer
ende verheughelijcker konnen gebeuren / dan
te rusten in die arremkens van sulck eenen
Bruydegom / tusschen de soentjens van sulc-
ken Koningh / eñ te slaepen by sulckenen be-
minden! De godt-minnende siele hadde seer
wel gheproeft dese soeticheydt / als haere wen-
schen wierden uytghedruckt met dese woor-
den. Dat hy my kusse met den kus van sij-
nen monde. Hadde sy dese wellusten niet ge-
proeft / soo sy gheheel onsteken van liefde / ende
by nae besweken was / biddende in het Liedt
der Liedekens: VVie sal my u gheven voor
mijnen Broeder, suyghende de borsten van
mijne moedet, op dat ick u buyten vinde,
ende kusse? Wie soude ten vollen konnen
verhaelen wat al soeticheydt / ende wat al
Godtvruchticheydt dese woorden zijn behel-
sende? soo sy wel over-leydt zijn / ende ghe-
ghesmaeckt door eene rechtsinnighe siele / ten
zy dat sy van te voren in den geest dese wellu-
sten ghesmaeckt heeft? Maer ô Heere / indien
dit allegaeder soo soet is aen die ghene die dat
niet en kennen dan door ghedachten / wat
soeter soeticheydt sullen sy proeven die de sel-
ve daedelijck zijn smaeckende! schijnen dese
saecken soo soet te wesen voor diese lesen / hoe
troostelijck sullen die zijn voor de ghene die de
selve sullen voor eeuwelijck be-erven!
Ick en wist niet ô goedertieren Iesv, dat
uwe omhelsinghe soo soet was / ende dat u
ghenaecken was soo eerelijck / ende u ghesel-
schap soo vriendelijck ende aenghenaem!
want soo ick u maer bemint en hebbe / ben
suyver ende net ghebleven / soo ick u ghe-
naeckt hebbe / ben verheylicht / ende soo ick u
hebbe ontfanghen en hebbe den maeghdom
niet verloren. O soetsten Iesv, uwe om-
helsinghe en besoetelt niet / maer sy suyvert;
u ghenaecken en bevleckt niet / maer het
maeckt heylich! O Jesv , fonteyne vol alle
soeticheydt / wilt my vergheven dat ick 't soo
spaede ghelooft hebbe. Och wat al vreughden
is 't dat men ontfanght soo saen de slincker
handt uwer wijsheydt ende eeuwigher we-
tenschap is onder mijn hooft / dat is te segh-
ghen / de redene. Ende dat de rechter handt
van uwe Goddelijcke liefde ende bermhertic-
heydt my sal omhelsen / dat is den wille. O
my ellendighe / die mijn gheluck noch niet en
kenne! wat soude my soeter / aenghenaemer
ende verheughelijcker konnen gebeuren / dan
te rusten in die arremkens van sulck eenen
Bruydegom / tusschen de soentjens van sulc-
ken Koningh / eñ te slaepen by sulckenen be-
minden! De godt-minnende siele hadde seer
wel gheproeft dese soeticheydt / als haere wen-
schen wierden uytghedruckt met dese woor-
den. Dat hy my kusse met den kus van sij-
nen monde. Hadde sy dese wellusten niet ge-
proeft / soo sy gheheel onsteken van liefde / ende
by nae besweken was / biddende in het Liedt
der Liedekens: VVie sal my u gheven voor
mijnen Broeder, suyghende de borsten van
mijne moedet, op dat ick u buyten vinde,
ende kusse? Wie soude ten vollen konnen
verhaelen wat al soeticheydt / ende wat al
Godtvruchticheydt dese woorden zijn behel-
sende? soo sy wel over-leydt zijn / ende ghe-
ghesmaeckt door eene rechtsinnighe siele / ten
zy dat sy van te voren in den geest dese wellu-
sten ghesmaeckt heeft? Maer ô Heere / indien
dit allegaeder soo soet is aen die ghene die dat
niet en kennen dan door ghedachten / wat
soeter soeticheydt sullen sy proeven die de sel-
ve daedelijck zijn smaeckende! schijnen dese
saecken soo soet te wesen voor diese lesen / hoe
troostelijck sullen die zijn voor de ghene die de
selve sullen voor eeuwelijck be-erven!
Sources and parallels
-
Remake of image, not mirrored, in: Quis mihi det te fratrem meum sugentem ubera matris meæ [24] (in: Jan Suderman, De godlievende ziel (1724))
[Compare
]
-
Compare Quarles, Emblems, divine and moral, embl. 4.9
-
Same pictura and motto: Hugo, Pia desideria, bk/embl. 2/9
References, across this site, to this page:
- Quis mihi det te fratrem meum sugentem ubera matris meæ [24] (in: Jan Suderman, De godlievende ziel (1724))
- Incipiendum [2] (in: Otto Vaenius, Amoris divini emblemata (1615))