Daniël Heinsius, Ambacht van Cupido (1613)
Table of contents ↑In pœnam vivo. [10]
Haud grave carnifices Dominæ perferre catastas,
Non vita, at lethum si mihi pœna foret.
Non vita, at lethum si mihi pœna foret.
Me Ioncvrou, tis genoech. den beul die door u oogen
Gekropen is in my, die vveygert my de doot.
Te sterven vvaer my vreucht: dat vvilt hy niet ghedooghen.
Om dat ick levend’ blijf, soo blijf ick in de noot.
V aensicht is de banck daer ick op lig ghebonden,
Daer ick op vvord’ gereckt. u soetheyt, u verstandt,
Heeft eenmael in mijn hert een machtich vier gesonden,
Dat my altijdt onsteeckt, en nimmermeer verbrandt.
Gekropen is in my, die vveygert my de doot.
Te sterven vvaer my vreucht: dat vvilt hy niet ghedooghen.
Om dat ick levend’ blijf, soo blijf ick in de noot.
V aensicht is de banck daer ick op lig ghebonden,
Daer ick op vvord’ gereckt. u soetheyt, u verstandt,
Heeft eenmael in mijn hert een machtich vier gesonden,
Dat my altijdt onsteeckt, en nimmermeer verbrandt.
L’as ie meurs en viuant, & ceste ardante flame
Qui me brusle tousiours ne me consomme pas:
Souffre pour te seruir que ie viue ma dame,
Ou pour ne plus souffrir permets moi le trespas.
Qui me brusle tousiours ne me consomme pas:
Souffre pour te seruir que ie viue ma dame,
Ou pour ne plus souffrir permets moi le trespas.
