anonymous, Nieuwen ieucht spieghel (1617)

Table of contents ↑

← Content: PreviousContent: Next →

Wie kussen sich die zwei so fein [26]


nj1617026pict

Back to top ↑
'tGheen mach berouwen /
Wilt altijt schouwen.

GHy Ionghe Nonnen, eer ghy in't Klooster treet binnen
Ghedenct den langhen tijt, en vvilt u vvel versinnen,
Zoo doch nieusgiericheyt u brenght tot sulcken staet
Int proef-Iaer u bedenct, en scheyt eert vvort te laet:
Zoo menich Mensche die in 'tHouvvelijck hen begheven
En dickvvils (zoo het ghebeurt) onminnelijcke leven:
Het versoeck hebben mocht, het sy dan Man oft Vrou
Eer 'tselfde half vvt vvaer, seer blydelijck scheyden sou.



Wie kussen sich die zwei so fein,
Wer kust mich armes Nunnelin,

Hi duo quam dulci se complectuntur amore,
Quis vero miseræ Monachæ mihi basiat ora,
zub:

REFEREYN.
WIst ghy hoe pijnlick my valt het verbeyen,
Het gaet te boven alle wtwendighe smert,
De ghedachten u altijt in u presentie leyen,
Tusschen hopen en duchten blijft den Gheest verwert,
Laet u verdrieten excellente Blom expert,
Want u eerbaer wesen heeft my door-vlooghen,
Hebdy mede een kleyn voncxken van Liefde in u Hert,
Zoo verwondert my dat ghy't kont ghedooghen:
Myn Vleesch en Bloet dunct my verdrooghen,
Al stuer ick de Schuyt, helpt doch vvat me roeyen,
Want een strale van u minn'lijck Ooghen,
Doen my langher, zoo meer in Liefden Bloeyen,
Komt tot my Lief vry vvillich vvilt u spoeyen,
Want het vertrecken my een groote vvederstoot,, is
Dese regel moet my noch in't Herte vloeyen
'tVerbeyden valt lanck daer de Liefde groot,, is.

FINIS.

Op de Wijse: Van Courante la Durette.
LAestmael lach ick in dromen /
Aldaer ick lach en sliep /
My docht dat my myn Liefken riep /
Dat ick by haer sou komen /
Wy twee wt Liefden reen
Waren alzoo gheerne by een.

Wy quam'n by een alomme /
'tWas in den morghen-stont /
Myn jonck-hert wert van haer ghesont /
'tWas een zoo schoone Blomme
In 'sWerelts Hof playsant
Haers ghelijck men noyt en vant.

Seer lustich met couragy
Ghinghen wy hant aen hant /
Spaceren door het groene Lant /
In Velden en Bosschagy
Blomkens van schoon coleur /
Gaven ons alzoo soeten geur.

De wilde Dierkens spronghen
Al in dat groene Rijs /
'tScheen te wesen het Paradijs /
De Voghelkens die songhen /
Al in dat soete dal /
Lustich / kluchtich over al.

In een schoone Warande /
Waren wy met ons tween /
Myn Lief en ick / en anders gheen /
Ick namse met haer handen /
Ick vraechden oft sy wou /
Al met my spelen dat sy sou.

Sy is by my ghetreden /
Sy heeft 'tgheconsenteert /
Sy heeft het seer op my begheert /
Sonder schromen ghebeden /
De Maghet voor haer eer /
Ick dacht sy hadt ghewaecht wel meer.

Die ons dit Liedeken dichten /
Het was een lichte Quant /
Woonden t'Antwerpen in Brabant /
Om syn hert te verlichten
Heeft hy dit Liedt gheset
Op Courante de la Duret.

FINIS.

Back to top ↑

Sources and parallels


Back to top ↑

References, across this site, to this page: